ماده ۱۶۰ قانون مجازات اسلامی به ادله اثبات جرم اشاره دارد.
اقرار،شهادت،علم قاضی در ماده ۱۶۰ آمده و قسامه و سوگند در موارد مقرر قانونی نیز در  ماده ۱۶۰ آمده است.
ماده ۱۶۴ قانون مجازات اسلامی به تعریف اقرار پرداخته است.
ماده ۱۶۴ق.م.ا:"اقرار عبارت از اِخبار شخص به ارتکاب جرم از جانب خود است."
اظهارات وکیل علیه موکل طبق ماده ۱۶۵ بی اثر است.
در تبصره ماده ۱۶۵ ق.م.ا آمده است که "اقرار به ارتکاب جرم قابل توکیل نیست."
اقرار دارای خصوصیاتی است که در ماده ۱۶۶ و ۱۶۷ ق.م.ا آمده است.
اقرار باید با لفظ یا نوشتن باشد.
در صورت تعذر،با فعل از قبیل اشاره نیز واقع می‌شود.
اقرار باید روشن و بدون ابهام باشد.
اقرار باید منجز باشد و اقرار معلق و مشروط معتبر نیست.
ماده ۱۶۸ ق.م.ا در خصوص خصوصیات فرد اقرار کننده است و می‌گوید:"اقرار در صورتی نافذ است که اقرار کننده در حین اقرار،عاقل،بالغ،قاصد و مختار باشد."
خصوصیات و یا اهلیت فرد اقرار کننده در حین اقرار شامل:
عاقل بودن،بالغ بودن،قاصد بودن و مختار بودن است.