طرفداری | هنگام شروع فصل 2024-25 لیگ برتر، این آرسنال بود که به عنوان رقیب اصلی منچسترسیتی در راه قهرمانی شناخته می‌شد. 

در دو فصل گذشته و پس از اینکه توپچی‌ها توانستند پا به پای منچسترسیتی پپ گواردیولا برای قهرمانی در لیگ برتر رقابت کنند (فصل اول تقریبا ۳۰ هفته در صدر بودند)، هواداران آرسنال و حتی برخی مخاطبان بی طرف، امیدوار بودند که این فصل بالاخره زمان قهرمانی آنها باشد. با این حال، پس از گذشت ۱۳ هفته از لیگ برتر، این لیورپول آرنه اشلوت است که با 9 امتیاز اختلاف با تیم دوم، قدرتمندانه به صدر جدول تکیه زده و بخت اصلی قهرمانی این فصل محسوب می‌شود.

در همین حال، آرسنال و سیتی با صدر فاصله زیادی دارند و سیتی با شکست شب گذشته خود مقابل لیورپول صدرنشین، ۱1 امتیاز با رتبه نخست فاصله دارد. آرسنال نیز موفق شد ۲-۵ وست هم را در هم بکوبد و با حفظ فاصله ۹ امتیازی با لیورپول، با ۲۵ امتیاز و هم امتیاز با چلسی در جایگاه دوم قرار بگیرد. فرم لیورپول به قدری خوب است که در هفته‌های آینده احتمال افزایش فاصله نیز وجود دارد.

با این وجود هنوز راه درازی در پیش است، به طور دقیق 25 بازی، که اگر چه ۹ امتیاز فاصله زیادی است اما تاریخ لیگ برتر نشان داده که هیچ چیز قطعی نیست و در مسیر قهرمانی هر لحظه احتمال تغییرات غیرمنتظره وجود دارد.

باید اذعان کنیم که لیورپول آرنه اشلوت همه را شگفت زده کرده و اگر نگوییم آماده‌ترین، قطعا یکی از آماده‌ترین تیم‌های حال حاضر قاره سبز است اما هواداران لیورپول نیز می‌دانند که تا زمانی که روی کاغذ قهرمانی آنها مسجل نشده، احتمال دارد هر لحظه با مشکلاتی روبرو شوند و با وجود ۹ امتیاز اختلاف قهرمانی را از دست بدهند. در گذشته تیم‌هایی بودند که با اختلاف امتیازی بیش از ۹ امتیاز نیز به کورس قهرمانی برگشته و سرانجام، جام لیگ برتر را بالای سر برده‌اند.

در ادامه به برخی از این نمونه‌ها می‌پردازیم که بزرگترین بازگشت‌های تاریخ لیگ برتر را رقم زده‌اند و فاصله امتیازی بیش از ۹ امتیاز با صدر جدول را جبران کرده‌اند.

آرسنال 98-1997 و جبران ۱۳ امتیاز اختلاف

این شاید خبر خوبی برای توپچی‌ها باشد. آرسنال رکورد جبران بیشترین اختلاف امتیاز در مسیر قهرمانی در لیگ برتر را در اختیار دارد. آنها موفق شدند در فصل 98-1997، اختلاف ۱۳ امتیازی با منچستریونایتد را جبران کرده و در پایان فصل جام قهرمانی را بالای سر ببرند.

با اینکه آرسنال یک بازی کمتر داشت، تا پایان دسامبر ۱۹۹۷، با اختلافی ۱۳ امتیازی از منچستریونایتد عقب بود. این اتفاق پس از دوره‌ای سخت از اواسط اکتبر افتاد که در آن برهه، توپچی‌ها در شش بازی تنها دو پیروزی کسب کرد و چهار بار شکست خورد.

اما پس از کریسمس، تغییر بزرگی به وجود آمد. آرسنال تا دو بازی پایانی فصل (که هر دو را شکست خورد) هیچ باختی نداشت. البته در آن زمان، قهرمانی آن‌ها به لطف رکورد شگفت‌انگیز ۱۰ برد پیاپی که در آن فقط سه گل دریافت کردند، قطعی شده بود.

آرسنال در فوریه نیز همچنان با 12 امتیاز از یونایتد عقب بود اما در نهایت با یک امتیاز اختلاف قهرمان لیگ برتر شدند و آرسن ونگر اولین قهرمانی خود را در اولین فصل کامل خود در این باشگاه به ارمغان آورد. این نشان می‌دهد که توپچی‌ها به شرایط بدتر از چیزی که در این فصل تجربه می‌کنند، غلبه کرده‌اند.

منچستریونایتد 93-1992 و جبران 12 امتیاز اختلاف

منچستریونایتد تحت هدایت سر الکس فرگوسن به بازگشت‌های غافلگیر کننده و جبران اختلاف امتیاز با تیم صدر نشین معروف بود که نمونه آن را می‌تواند در فصل 93-1992، اولین فصل لیگ برتر، مشاهده کرد.

در 5 دسامبر 1992، یونایتد در رده هفتم جدول قرار داشت و 12 امتیاز از نوریچ سیتی صدرنشین عقب بود. ورود اریک کانتونا از لیدز که یک ماه قبل از آن اتفاق افتاد، نقطه عطفی برای احیای منچستریونایتد بود. در همین حال، عملکرد ضعیف نوریچ که پس از شکست مقابل شیاطین سرخ در ۱۲ دسامبر، در کسب پیروزی در شش بازی بعدی خود ناکام بود، به تیم فرگوسن فرصت داد تا اواسط ژانویه به صدر جدول برسد.

البته یونایتد تا ماه آوریل بین رده‌های اول، دوم و سوم جا به جا می‌شد اما با پیروزی در ۷ دیدار پایانی خود موفق شدند تا با ۱۰ امتیاز اختلاف نسبت به استون ویلا، تیم دوم، به مقام قهرمانی برسند. این نخستین قهرمانی منچستریونایتد پس از ۲۶ سال بود که پایه‌گذار موفقیت‌های بی‌سابقه باشگاه و دوران پادشاهی فرگوسن در لیگ برتر شد. باید به این نکته نیز اشاره کرد که در آن زمان ۲۲ تیم در لیگ برتر حضور داشتند و فرصت بیشتری برای جبران فاصله وجود داشت اما دستاورد قرمزهای منچستر همچنان چشمگیر است و در تاریخ باقی می‌ماند.

منچستریونایتد ۹۶-۱۹۹۵ و جبران فاصله ۱۲ امتیازی

این داستان یکی از معروف‌ترین بازگشت‌های تاریخی در لیگ برتر انگلستان است. تیم نیوکاسل با هدایت کوین کیگان، در بیشتر فصل به صدر تکیه زده بود و همه چیز نشان از آن داشت که قهرمانی در تقدیر آنها نوشته شده است. در همین حال، منچستریونایتد نیزبه نظر می‌رسید که با پنج بازی بدون برد در ماه‌های نوامبر و دسامبر، شانس خود برای قهرمانی را از دست داده است.

پیروزی ۲-۰ یونایتد مقابل نیوکاسل در اولدترافورد و در ۲۷ دسامبر امید تازه‌ای به تیم بخشید. با تمام این‌ها تا ۲۱ ژانویه و در حالی که هر دو تیم ۲۳ بازی انجام داده بودند، این نیوکاسل بود که با ۱۲ امتیاز اختلاف به صدر جدول تکیه زده بود و منچستریونایتد برای بازگشت به کورس قهرمانی به چیزی شبیه به یک معجزه نیاز داشت.

با این حال یونایتد موفق شد در دوره‌ای که شش پیروزی متوالی کسب کرد، شرایط را به نفع خود تغییر دهد. زمانی که آن‌ها در ۴ مارس به زمین نیوکاسل رفتند، اختلاف امتیاز به تنها سه امتیاز کاهش یافته بود. در آن بازی سرنوشت‌ساز، گل اریک کانتونا در نیمه دوم برتری یونایتد را تضمین کرد و آن‌ها را با رقیب خود هم امتیاز کرد اما نیوکاسل هنوز به لطف گل‌های زده بیشتر در صدر جدول قرار داشت.

نبرد قهرمانی تا هفته‌های پایانی فصل ادامه یافت. در این زمان، بازی روانی سر الکس فرگوسن تاثیر خود را گذاشت و شرایط را به نفع منچستر تغییر داد. فرگوسن علناً این سوال را مطرح کرد که آیا ناتینگهام فارست و لیدز در بازی‌های آینده مقابل نیوکاسل به همان اندازه که مقابل یونایتد تلاش کردند، تلاش خواهند کرد یا خیر. این اظهار نظر باعث شد کیگان واکنش احساسی مشهوری در تلویزیون نشان دهد و جمله تاریخی‌اش را بگوید:

من خیلی دوست دارم که آنها را شکست دهم. واقعا عاشق این هستم (که موفق شوم.)

کیگان در خلال کری خوانی‌هایش به این نکته اشاره کرد که یونایتد باید در بازی آخر به مصاف میدلزبرو برود (که با پیروزی ۳-۰ منچستریونایتد همراه شد). نیوکاسل هر دو بازی آخر خود در این رقابت ها را 1-1 مساوی کرد تا در کمال ناباوری و شگفتی همگان، قهرمانی را از دست بدهند.

منچستریونایتد 97-1996 و جبران ۱۰ امتیاز اختلاف

در فصل ۱۹۹۶-۹۷، منچستریونایتد در اواسط دسامبر از رقابت قهرمانی عقب افتاده بود. در تاریخ ۱۷ دسامبر، این تیم در رتبه ششم جدول قرار داشت و ۱۰ امتیاز با لیورپول صدرنشین فاصله داشت.

البته این اختلاف امتیاز واقعیت داستان را بازگو نمی‌کرد زیرا یونایتد دو بازی عقب‌افتاده داشت که فرصت کاهش فاصله را فراهم می‌کرد. با این حال، تضمینی برای پیروزی در این بازی‌های عقب‌افتاده وجود نداشت و همچنان چالشی جدی بر سر راه فرگوسن محسوب می‌شد.

یونایتد با تلاش خود و به‌ویژه با پیروزی حیاتی ۳-۱ مقابل لیورپول در آنفیلد، توانست خود را به صدر جدول برساند و در نهایت با اختلاف ۷ امتیاز قهرمان شود. تیم‌های نیوکاسل، آرسنال و لیورپول هر سه با ۶۸ امتیاز فصل را به پایان رساندند.

جالب اینجاست که ۷۵ یونایتد همچنان کمترین امتیازی است که تیمی در دوران لیگ برتر با آن قهرمان شده است.

منچستریونایتد 03-2002 و جبران ۱۰ امتیاز اختلاف

یونایتد فصل را بسیار بد آغاز کرد و تنها دو پیروزی از شش بازی ابتدایی خود در لیگ برتر به دست آورد که باعث شد بهبود وضعیت آنها کمی زمان ببرد.

تا میانه‌ی نوامبر ۲۰۰۲، آنها ۱۰ امتیاز از آرسنال صدرنشین عقب افتاده بودند. اگر چه یونایتد یک بازی کمتر انجام داده بود اما در آن زمان هیچ نشانه‌ امیدوارکننده‌ای از فرم آنها برای جبران این اختلاف امتیازی دیده نمی‌شد. اما پس از شکست ۳-۱ در بازی‌های کریسمس برابر میدلزبرو، نتایج یونایتد به طور عجیبی بهبود یافت. در واقع، آنها در ۱۸ بازی باقی‌مانده شکست نخوردند.

این روند برای آنها بسیار مهم بود، چرا که آرسنال تا ماه مارس، همچنان هشت امتیاز از آنان پیش بود. تساوی ۲-۲ در هایبوری در ۱۶ آوریل به یونایتد روحیه داد و پس از آن آرسنال در برابر بولتون متوقف شد و در خانه نیز به لیدز باخت. در همین دوره تیم فرگوسن کنترل کار را به دست گرفت و در پایان فصل عنوان قهرمانی را از آن خود کرد.

منچستریونایتد 09-2008 با وجود ۱۰ امتیاز اختلاف

بازگشت دیگری از منچستریونایتد و بله، یک نکته دیگر: در ۱۸ دسامبر ۲۰۰۸، یونایتد ۱۰ امتیاز از لیورپول صدرنشین فاصله داشت، که بیشتر به دلیل وقفه طولانی در بازی‌های آنها در رقابت‌های داخلی بود. به طوری که شیاطین تا پیش از باکسینگ دی، حدود دو هفته در خانه بازی نکرده بودند. یونایتد که فصل قبل قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده بود، به دلیل حضور در جام باشگا‌ه‌های جهان، سه بازی کمتر از لیورپول انجام داده بود.

برخلاف فصل‌های گذشته که یونایتد فصل را بد شروع می‌کرد و معمولا باید اختلاف امتیازی زیادی را جبران می‌کرد، این بار فرم منچستر در لیگ دچار افت جدی نشد. در نیمه دوم فصل، آن‌ها فقط سه بار امتیاز از دست دادند، در حالی که در نیمه اول فصل، در هفت بازی امتیاز از دست داده بودند.

در ماه مارس، لیورپول و فولام باعث شدند که یونایتد برای اولین بار از سال ۲۰۰۵ در دو بازی پیاپی شکست بخورد. در اوایل آوریل، شیاطین در آستانه از دست دادن دوباره امتیاز بودند که می‌توانست به سود لیورپول تمام شود. اما آن بازی پایانی دراماتیک داشت که احتمالا هیچ هوادار منچستریونایتد آن را فراموش نخواهد کرد. کریستیانو رونالدو در بازی مقابل استون ویلا گل تساوی را زد و سپس فدریکو ماکدا، نوجوانی که اولین بازی خود را برای تیم اصلی انجام می‌داد، گل برتری را در وقت‌های اضافه به ثمر رساند و یونایتد را پس از مدتی کوتاه که لیورپول به صدر جدول رسیده بود، دوباره به صدر جدول برگرداند.

در ادامه منچستریونایتد تنها دو امتیاز دیگر از دست داد و در نهایت با چهار امتیاز اختلاف نسبت به تیم رافائل بنیتس قهرمان شد. اظهارات معروف بنیتس در ژانویه که به «حقایق» معروف هستند، رقابت شدید میان او و فرگوسن را شعله‌ورتر ساخت و بسیاری این موضوع را عامل افت فرم لیورپول می‌دانستند. پس از آن، لیورپول تنها دو بازی از هفت بازی بعدی خود را برد (۴ مساوی و ۱ باخت) و با وجود تلاش‌های دیرهنگام آنها که ۱۰ پیروزی از ۱۱ بازی آخرشان (۱ مساوی) به دست آوردند، موفق به غلبه بر ثبات منچستر نشدند.

توضیح مترجم: «اظهارات بنیتس که به حقایق (Facts) معروف شدند این بود که او در ژانویه ۲۰۰۹ در بحبوحه رقابت داغ بین تیمش، لیورپول، و منچستریونایتد، به سر الکس فرگوسن تاخت و او را به دریافت امتیازات ویژه از داوران و رسانه‌ها متهم کرد.

او در صحبت‌های خود، فهرستی از آنچه که او «حقایق» می‌نامید ارائه داد تا ادعای خود را اثبات کند، مانند استانداردهای دوگانه در تصمیمات داوری و پوشش رسانه‌ای در خصوص بازی‌های منچستریونایتد. «حقایق» بنیتس بعد‌ها تاثیری معکوس گذاشتند، زیرا بنیتس قصد داشت از این کلمه را برای تأکید بر صحت و درستی ادعاهایش استفاده کند اما بسیاری از کارشناسان و هواداران درآن زمان این اظهارات را بیشتر به‌عنوان نوعی ابراز ناراحتی و واکنش به بازی‌های روانی با فرگوسن تفسیر کردند تا ارائه «حقایق» واقعی.

این صحبت‌ها در نهایت به ضرر بنیتس و لیورپول تمام شد و توجه‌ها را به رقابت داغ میان دو تیم جلب کرد، اما بسیاری بر این باور بودند که این اظهارات باعث افت فرم لیورپول در ادامه فصل شده است. کلمه «حقایق» نمادی برای اشاره به تنش‌های میان دو سرمربی تبدیل شد.»

منچسترسیتی 19-2018 و جبران فاصله ۱۰ امتیازی

یکی از مشهورترین رقابت‌های لیگ برتر، رقابت پپ گواردیولا و یورگن کلوپ بوده است و تا سال ۲۰۲۴ که سرمربی آلمانی لیورپول مرسی ساید را ترک کرد، این دو سرمربی برخی از هیجان انگیزترین رقابت‌های لیگ برتر را رقم زدند. این نکته را هم ذکر کنیم که رابطه این دو همواره با احترام متقابل همراه بوده است.

در فصل ۲۰۱۸-۲۰۱۹، لیورپول به نظر می‌رسید که از همه تیم‌ها جلوتر است. تا ۲۹ دسامبر، آنها هنوز در لیگ برتر شکست نخورده بودند؛ ۲۰ بازی انجام داده و ۱۸ پیروزی به دست آورده بودند، ۴۸ گل زده و تنها ۸ گل خورده داشتند.

در حالی که منچسترسیتی سه گل بیشتر زده بود، اما سه شکست در ۱۹ بازی خود باعث ایجاد فاصله ۱۰ امتیازی از صدر جدول شده بود. هر سه شکست سیتیزن‌ها در دوره چهار بازی ماه دسامبر اتفاق افتاده بود و با توجه به فرم بی‌نظیر لیورپول، به نظر می‌رسید که این شکست‌ها هزینه زیادی برای آنها خواهد داشت.

با این حال، سیتی بعد از روز باکسینگ دی ۱۸ پیروزی از ۱۹ مسابقه خود به دست آورد که پیروزی ۲-۱ مقابل لیورپول در ۳ ژانویه ۲۰۱۹ را نیز شامل می‌شد. این تنها شکست لیورپول در کل فصل لیگ برتر بود که شکست تاثیرگذاری هم محسوب شد. سیتی موفق شد فاصله ۱۰ امتیازی خود را جبران کند که بخشی از آن به دلیل داشتن یک بازی کمتر در آن زمان بود.

عملکرد شگفت‌انگیز منچسترسیتی در نیم فصل دوم باعث شد که آن‌ها با یک امتیاز بیشتر، لیورپول را پشت سر بگذارند و قهرمان شوند. ۹۷ امتیاز لیورپول در آن فصل هنوز بیشترین امتیازی است که تیمی بدون قهرمانی اینکه در لیگ برتر قهرمان شود به آن دست پیدا می‌کند. در آن زمان این تعداد امتیاز در رده سومین امتیاز کسب شده در لیگ برتر قرار داشت.

با این حال، لیورپول با قهرمانی در لیگ قهرمانان کمی از درد این ناکامی را کاهش داد و در فصل بعد از آن موفق شد پس از ۳۰ سال به قله فوتبال لیگ انگلستان برسد و ضمن کسب قهرمانی شماره ۱۹ خود در سطح اول فوتبال انگلیس، اولین قهرمانی خود در لیگ برتر را کسب کند.

نظر شما چیست؟ آیا آرنه اشلوت و تیم شگفت‌انگیز خود اجازه می‌دهند تا معجزه دیگری در لیگ برتر انگلیس رقم بخورد؟

به قلم رایان بنسون از وب‌سایت آنالیست با اندکی دخل و تصرف