به گزارش اطلاعات آنلاین به نقل از ساینس، «دیوید هول» با یک فلزیاب در سال ۲۰۱۵ چیزی غیرعادی کشف کرد - یک سنگ بسیار سنگین و مایل به قرمز که در مقداری خاک رس زرد قرار داشت. او آن را به خانه برد و همه چیز را امتحان کرد تا آن را باز کند، مطمئن بود که یک قطعه طلا در داخل صخره وجود دارد - بالاخره ماریبورو در منطقه گلدفیلدز است، جایی که هجوم طلاجویان استرالیایی در قرن ۱۹ به اینجا به اوج خود رسید.
هول برای باز کردن یافته‌اش، یک اره سنگ، یک چرخ زاویه‌ای، یک مته را امتحان کرد و حتی آن را به اسید آغشته کرد. با این حال، حتی یک پتک هم نمی‌توانست در آن شکاف ایجاد کند. دلیلش این بود که چیزی که او خیلی تلاش می‌کرد باز کند، طلا نبود.
همان‌طور که او سال‌ها بعد متوجه شد، این یک شهاب سنگ نادر بود و برای بررسی سنگ را به موزه ملبورن داد. وزن سنگ ۱۷ کیلوگرم است و پس از استفاده از یک اره الماس برای بریدن یک برش کوچک، محققان دریافتند که ترکیب آن دارای درصد بالایی از آهن است و آن را به یک کندریت معمولی H۵ تبدیل کرده است.
درمونت هنری زمین شناس موزه در سال ۲۰۱۹ در این باره گفت: «شهاب‌سنگ‌ها نوعی اکتشاف فضایی است که ما را در زمان به عقب می‌برند و سرنخ‌هایی از سن، شکل‌گیری و شیمی منظومه شمسی ما (از جمله زمین) ارائه می‌دهند.»
برخی نگاهی اجمالی به درون عمیق سیاره ما دارند. در برخی از شهاب‌سنگ‌ها، «غبار ستاره‌ای» حتی قدیمی‌تر از منظومه شمسی ما وجود دارد که به ما نشان می‌دهد چگونه ستاره‌ها برای ایجاد عناصر جدول تناوبی شکل می‌گیرند و تکامل می‌یابند. شهاب‌سنگ‌های کمیاب دیگر حاوی مولکول‌های آلی مانند آمینو اسیدها؛ بلوک‌های سازنده حیات هستند.
اگرچه محققان هنوز نمی‌دانند این شهاب سنگ از کجا آمده است و ممکن است چه مدت روی زمین بوده باشد، آنها حدس‌هایی می‌زنند.
منظومه شمسی ما زمانی توده‌ای از گرد و غبار و سنگ‌های کندریت بود. در نهایت، گرانش مقدار زیادی از این مواد را به سیارات کشاند، اما بقایای آن بیشتر به یک کمربند سیارکی عظیم ختم شد.
هنری به کانال ۱۰ نیوز گفت: «این شهاب سنگ خاص به احتمال زیاد از کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری بیرون می‌آید، و توسط برخی از سیارک‌ها که با یکدیگر برخورد می‌کنند، از آنجا به بیرون پرتاب شده است، سپس یک روزی که دقبق نمی‌دانیم، به زمین برخورد می‌کند.» تاریخ‌یابی کربن نشان می‌دهد که این شهاب‌سنگ بین ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ سال روی زمین بوده است، و تعدادی از شهاب‌سنگ‌ها بین سال‌های ۱۸۸۹ تا ۱۹۵۱ مشاهده شده است که می‌تواند با ورود آن به سیاره ما مطابقت داشته باشد.
محققان استدلال می‌کنند که شهاب سنگ ماریبورو بسیار کمیاب‌تر از طلا است و آن را برای علم بسیار ارزشمندتر کرده است. این یکی از تنها ۱۷ شهاب سنگی است که تاکنون در ایالت ویکتوریا استرالیا ثبت شده است و پس از یک نمونه عظیم ۵۵ کیلوگرمی که در سال ۲۰۰۳ شناسایی شد، دومین توده غضروفی بزرگ است.
به گزارش اطلاعات آنلاین به نقل از ساینس، «دیوید هول» با یک فلزیاب در سال ۲۰۱۵ چیزی غیرعادی کشف کرد - یک سنگ بسیار سنگین و مایل به قرمز که در مقداری خاک رس زرد قرار داشت. او آن را به خانه برد و همه چیز را امتحان کرد تا آن را باز کند، مطمئن بود که یک قطعه طلا در داخل صخره وجود دارد - بالاخره ماریبورو در منطقه گلدفیلدز است، جایی که هجوم طلاجویان استرالیایی در قرن ۱۹ به اینجا به اوج خود رسید.
هول برای باز کردن یافته‌اش، یک اره سنگ، یک چرخ زاویه‌ای، یک مته را امتحان کرد و حتی آن را به اسید آغشته کرد. با این حال، حتی یک پتک هم نمی‌توانست در آن شکاف ایجاد کند. دلیلش این بود که چیزی که او خیلی تلاش می‌کرد باز کند، طلا نبود.
همان‌طور که او سال‌ها بعد متوجه شد، این یک شهاب سنگ نادر بود و برای بررسی سنگ را به موزه ملبورن داد. وزن سنگ ۱۷ کیلوگرم است و پس از استفاده از یک اره الماس برای بریدن یک برش کوچک، محققان دریافتند که ترکیب آن دارای درصد بالایی از آهن است و آن را به یک کندریت معمولی H۵ تبدیل کرده است.
درمونت هنری زمین شناس موزه در سال ۲۰۱۹ در این باره گفت: «شهاب‌سنگ‌ها نوعی اکتشاف فضایی است که ما را در زمان به عقب می‌برند و سرنخ‌هایی از سن، شکل‌گیری و شیمی منظومه شمسی ما (از جمله زمین) ارائه می‌دهند.»
برخی نگاهی اجمالی به درون عمیق سیاره ما دارند. در برخی از شهاب‌سنگ‌ها، «غبار ستاره‌ای» حتی قدیمی‌تر از منظومه شمسی ما وجود دارد که به ما نشان می‌دهد چگونه ستاره‌ها برای ایجاد عناصر جدول تناوبی شکل می‌گیرند و تکامل می‌یابند. شهاب‌سنگ‌های کمیاب دیگر حاوی مولکول‌های آلی مانند آمینو اسیدها؛ بلوک‌های سازنده حیات هستند.
اگرچه محققان هنوز نمی‌دانند این شهاب سنگ از کجا آمده است و ممکن است چه مدت روی زمین بوده باشد، آنها حدس‌هایی می‌زنند.
منظومه شمسی ما زمانی توده‌ای از گرد و غبار و سنگ‌های کندریت بود. در نهایت، گرانش مقدار زیادی از این مواد را به سیارات کشاند، اما بقایای آن بیشتر به یک کمربند سیارکی عظیم ختم شد.
هنری به کانال ۱۰ نیوز گفت: «این شهاب سنگ خاص به احتمال زیاد از کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری بیرون می‌آید، و توسط برخی از سیارک‌ها که با یکدیگر برخورد می‌کنند، از آنجا به بیرون پرتاب شده است، سپس یک روزی که دقبق نمی‌دانیم، به زمین برخورد می‌کند.» تاریخ‌یابی کربن نشان می‌دهد که این شهاب‌سنگ بین ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ سال روی زمین بوده است، و تعدادی از شهاب‌سنگ‌ها بین سال‌های ۱۸۸۹ تا ۱۹۵۱ مشاهده شده است که می‌تواند با ورود آن به سیاره ما مطابقت داشته باشد.
محققان استدلال می‌کنند که شهاب سنگ ماریبورو بسیار کمیاب‌تر از طلا است و آن را برای علم بسیار ارزشمندتر کرده است. این یکی از تنها ۱۷ شهاب سنگی است که تاکنون در ایالت ویکتوریا استرالیا ثبت شده است و پس از یک نمونه عظیم ۵۵ کیلوگرمی که در سال ۲۰۰۳ شناسایی شد، دومین توده غضروفی بزرگ است.