حقیقتاً ما نمی‌دانیم در چند کشور دنیا چنین ظلمی به انسان می‌کنند آن هم مدیران و دولت‌هایی که متهم و مسئول اصلی این وضعیت مردم هستند، خودشان جزو طبقه مرفه کشور شدند و گاه برای بیماری‌هایی کم‌اهمیت‌تر از سرطان، به اروپا می‌روند.
همان مدیران و نمایندگانی که مانند مصطفی میرسلیم به مردم توصیه می‌کنند که به‌جای خودروی شخصی از ناوگان حمل و نقل عمومی استفاده کنند و در پاسخ به خبرنگار که آیا خود از حمل و نقل عمومی استفاده می‌کند، می‌گویند چون باید زود به سر کار خود برسد، خودروی شخصی دارد، گویا که مردم در خانه خود کار می‌کنند و نیازی ندارند زود به سر کار خود برسند.
همان مدیران و نمایندگانی که مانند شیخ حمید رسایی از مردم می‌خواهند از فیلترشکن استفاده نکنند و به سکوهای مجازی داخلی اکتفا کنند و در پاسخ به خبرنگار درمورد حضور مدام خودش و سایر مسئولان در شبکه اکس، پاسخ می‌دهند این شبکه‌ها مانند منطقه جنگی است و آنان مانند رزمندگان دوران دفاع مقدس و ورود به منطقه جنگی برای مردم عادی ممنوع است اما برای رزمندگان، مجاز !
نمی‌دانیم در چند جای دنیا برای حل مشکلات، تنها به راهکارهای سلبی رجوع می‌شود اما اینجا برای مدیریت شبکه مجازی، همه شبکه‌ها را فیلتر می‌کنند، برای مقابله با قاچاق بنزین، بنزین را گران می‌کنند برای تقویت تولید خودرو در داخل، واردات خودروی خارجی را ممنوع می‌کنند گویا هیچ طرح سازنده و ایجابی در هیچ حوزه‌ای ندارند اما بی‌توجهی به حوزه درمان و حذف ارز ترجیحی دارو مصیبتی چندبرابر از همه مصائب گفته‌شده است.
بیماری از یک منظر از مرگ، بدتر است چون فردی که مُرد، نیازی به مراقبت، غذا، دارو و جای مناسب ندارد و تنها باید چند ساعت وقت گذاشت و وی را دفن کرد و عجیب است که در کشوری زندگی می‌کنیم که زمانی که انسان بیمار شد یعنی به شرایطی از مرگ بدتر رسید نیز هیچ حمایتی را نمی‌تواند از دولت خود توقع داشته باشد.
یکی از مشکلات بسیاری از بیماران، کمبود و گرانی داروها است و همه دولت‌ها برای چنین شرایطی سرفصلی ویژه تعریف می‌کنند تا رنج و درد بیمار و خانواده، تنها محدود و منحصر به بیماری باشد اما در این سرزمین و به یُمن حضور دولتی که خود را اسلامی و اخلاقی می‌داند، گرانی و کمبود دارو، هزینه بالای بیمارستان و موارد بیشتر را نیز باید تحمل کنند.
محمدرضا ظفرقندی در پاسخ به سوالی مبنی بر این‌که آیا در سال آینده ارز ترجیحی دارو حذف می‌شود، گفت: ارز ترجیحی دارو از سال آینده حذف خواهد شد و وزارت بهداشت در حال آماده‌‌سازی برنامه‌های لازم برای مدیریت این تغییر است.
محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در مورد کمبود برخی اقلام دارویی، گفت: اقلام دارویی به‌ صورت روزانه و مستمر در حال رصد هستند. علاوه بر نظارت‌هایی که از طریق سامانه تیتک انجام می‌شود، ما کمیته‌ای متشکل از بزرگان حوزه دارویی تشکیل داده‌ایم که وظیفه بررسی و نظارت روزانه بر وضعیت اقلام دارویی را بر عهده دارند.
وزر دولت چهاردهم افزود: اگر کمبودی در یک داروخانه وجود داشته باشد، این موضوع بررسی و در صورت امکان به داروخانه دیگری که دارو موجود است، ارجاع داده می‌شود. اما اگر کمبود در سطح کشور باشد، دلیل آن کمبود مواد اولیه یا کاهش تولید در کارخانه‌ها به‌صورت موردی پیگیری و
اصلاح می‌شود.
حذف ارز ترجیحی در حوزه دارو یعنی کمبود و گرانی بسیاری از اقلام دارویی چون بخش قابل توجهی از داروها، به‌طور کلی وارد می‌شوند یا به‌طور جزئی به این ارز وابسته هستند به این معنا که بخشی از مواد اولیه یا کاور آن وارداتی است و با حذف ارز ترجیحی هم کم‌یاب و هم گران خواهد شد.
سوال ما از رییس‌جمهور که در انتخابات مطالبات مردم را در حوزه‌های مختلف فریاد می‌زد این است که چرا مردم در اولویت شما نیستند جز در انتخابات آن هم تنها در حد لَق‌لَق زبان ؟
آیا دولت‌ها در همین حد تخصیص ارز ترجیحی وظیفه ندارند به مشکلات شهروندان سالمند و بیمار توجه کنند و سال آینده و با حذف ارز ترجیحی دارو، بیماران چه سرنوشتی پیدا خواهند کرد آن هم در شرایط ناهموار اقتصادی و معیشتی ؟ چرا یک نفر به مردم نمی‌گوید که به کدامین گناه به شما دچار شدند که مرزهای ناکارآمدی را واری تصور انسانی، جابه‌جا کردید؟ چرا بودجه و اعتبار نهادهای عریض و طویلی که ساختید را کم نمی‌کنید ؟