روزیاتو: جنگنده J-۱۰ توسط موسسه طراحی هواپیمای چنگدو، یک موسسه تحقیقاتی زیر مجموعه شرکت صنعت هواپیماسازی چنگدو طراحی شده است. J-۱۰ از طرح آیرودینامیکی “دلتا-کانارد بدون دم” استفاده می‌کند که در اصل برای جنگنده J-۹ (پروژه ساخت آن لغو شد) توسعه یافته بود.
اندازه و طراحی J-۱۰ بسیار شبیه به هواپیمای جنگنده لاوی صنایع هواپیماسازی اسرائیل است که خود مشابه و برگرفته از فناوری هواپیمای F-۱۶ نیروی هوایی ارتش آمریکا است. کانارد افقی روی بدنه جلو (بزرگتر از هواپیماهای لاوی است)، ویژگی‌های تیک آف و هندلینگ در سرعت پایین را بهبود می‌بخشد.
اویونیک و پیشرانه جنگنده J۱۰
با توجه به طراحی ناپایدار J-۱۰ از نظر آیرودینامیکی، یک سیستم کنترل پرواز دیجیتالی چهارتایی سیمی به خلبان در پرواز هواپیما کمک می‌کند. رایانه کنترل پرواز هماهنگی خودکار پرواز را فراهم می‌کند و هواپیما را از ورود به موقعیت‌های بالقوه خطرناک ناخواسته جلوگیری می‌کند؛ بنابراین خلبان می تواند در طول نبرد، آزادانه بر روی وظایف مورد نظر خود تمرکز کند.
J-۱۰ از یک موتور توربوفن روسی AL-۳۱FN ساخت شرکت ساترن لیولکا استفاده می‌کند که حداکثر توان خروجی ۱۱۷۰۰ کیلوگرم بر فوت را دارد. مهم‌ترین تفاوت بین AL-۳۱FN و AL-۳۱F، چیدمان قطعات و مکانیسم‌های خاص به دلیل محدودیت‌های فضایی محفظه موتور در J-۱۰ است. AL-۳۱F برای هواپیمای دو موتوره مانند سوخو-۲۷ طراحی شده است. برای نوع AL-۳۱FN J-۱۰، قسمت‌های بیرون زده موتور مانند گیربکس و پمپ برخلاف AL-۳۱F نصب شده اند. روسیه پیشنهاد داده است که نسخه‌ای از AL-۳۱FN را به چین ارائه دهد که نیروی رانش ۱۲۵۰۰ کیلوگرمی و عمر مفید ۲۰۰۰ ساعت را ارائه می‌دهد.
تسلیحات جنگنده J۱۰
تسلیحات ثابت J-۱۰ شامل یک توپ ۲۳ میلی متری دو لول نوع ۲۳-۳ است که در قسمت داخلی ارابه فرود جلو قرار دارد. این توپ گازسوز دارای وزن جنگی ۵۰.۵ کیلوگرم، طول ۱۵۳۰ میلی متر و حداکثر سرعت شلیک ۳۰۰۰ تا ۳۴۰۰۰ گلوله در دقیقه است. این توپ ۳۲۰ گرم، ۲۳x۲۰۰ میلی متر مواد منفجره/محترقه با گلوله ردیاب و گلوله زره پوش، با سرعت پوزه ۷۱۵ متر بر ثانیه شلیک می‌کند.