در حال حاضر دست‌کم دو بیمار با تراشه مغزی نورالینک که در مغز آن‌ها کار گذاشته شده است، زندگی می‌کنند. با وجود برخی مشکلات جزئی، به نظر می‌رسد که اوضاع به اندازه کافی خوب پیش رفته که این شرکت مبتنی بر نوروتکنولوژی ایلان ماسک به دنبال گام‌های بعدی است. 

قدم بعدی نورالینک چیست؟

نورالینک قصد دارد عملکرد تراشه مغزی خود را برای کنترل بازوهای رباتیک و اندام‌های مصنوعی از طریق سیگنال‌های مغزی بررسی کند تا به آنچه ایلان ماسک «راه‌حل لوک اسکای‌واکر» می‌نامد، دست یابد. راه‌حل لوک اسکای‌واکر به بازوی مصنوعی اشاره دارد که شخصیت لوک اسکای‌واکر در مجموعه فیلم‌های «جنگ ستارگان» پس از از دست دادن دستش، از آن استفاده می‌کرد.

نورالینک در حال برنامه‌ریزی برای آزمایش‌هایی است تا مشخص کند آیا تراشه مغزی آن می‌تواند یک «بازوی رباتیک کمکی» را کنترل کرد یا خیر.

نورالینک در بیانیه‌ای اعلام کرد: «این اولین گام مهم است که نه‌تنها دستیابی به آزادی دیجیتال که دستیابی به آزادی فیزیکی را نیز ممکن خواهد کرد.»

این آزمایش‌ها را تحت عنوان مطالعه کانوای (CONVOY) معرفی شده‌اند.

ماسک پیش‌تر در مورد این امکان صحبت و تاکید کرده بود که یکی از اهداف نورالینک کمک به افراد مبتلا به آسیب نخاعی، فلج کامل یا بیماری پیش‌رونده عصبی اسکرولز جانبی آمیوتروفیک (ای‌ال‌اس) است تا بتوانند توان حرکتی بدنشان را به طور کامل بازیابند.

به گزارش مشبل، ماسک سپتامبر ۲۰۲۳ در شبکه اجتماعی اکس نوشت: «وقتی نورالینک با اندام‌های رباتیک اوپتیموس (Optimus) ترکیب شود، راه‌حل لوک اسکای‌واکر می‌تواند واقعی شود.» او لینک صحنه‌ای از فیلم‌ «جنگ ستارگان» را که دست مصنوعی رباتیک لوک اسکای‌واکر را نمایش می‌داد، هم به انتهای پستش اضافه کرد.

نورالینک قبلا به دلیل مرگ ۱۲ میمون که تحت این آزمایش قرار گرفته بودند، تحت نظارت‌های امنیتی دارد. کمیته پزشکان برای پزشکی متعهدانه (Physicians Committee for Responsible Medicine /PCRM) مدعی است که ایلان ماسک سرمایه‌گذاران را با این حرف که نورالینک مسئول مرگ هیچ میمونی نیست، گمراه کرده است.