طرفداری | نوبی استایلز (Nobby Stiles) زاده 18 مِی 1942 در شهر کالیهرست، منطقه‌ای کارگرنشین در شمال منچستر بود. استایلز در میان بمباران ارتش نازی و در یک پناهگاه، چشم به جهان گشود. او در پست‌های هافبک دفاعی و دفاع وسط بازی می‌کرد. استایلز، تحصیلاتش را در مدرسه‌ای مختص کاتولیک‌های منچستر گذراند. او از پدری غسال و مادری که در کارخانه ماشین کار می‌کرد متولد شد و اصالتی ایرلندی داشت. استایلز، فوتبالش را در باشگاه منچستر یونایتد شروع کرد و در 15 سالگی و در سال 1957 به آکادمی این باشگاه منتقل شد. استایلز، استایل دوری از یک فوتبالیست داشت و توسط مربیان مختلفی زیر سوال می‌رفت. او در زمانی که فوتبالیست‌ها با قدشان قضاوت می‌شدند، قد 168 سانتی‌متری داشت و به دلایلی، دندان‌های جلویی خود را از دست داده بود و با یک پروتز، در مسابقات شرکت می‌کرد و هنگامی که این پروتز را برمی‌داشت، ظاهری خاص داشت و به همین علت، بعدها به «جنگجوی بی‌دندان» مشهور شد. او هم‌چنین در سنین جوانی موهای خود را از دست داد و نزدیک‌بین بود و هنگام بازی از لنزهای مخصوصی استفاده می‌کرد.

با وجود تمام بدیهیات این بازیکن، مت بازبی، سرمربی وقت منچستر یونایتد، در سال 1960 او را به تیم اصلی فراخواند و اعتقاد داشت، او فوتبالیست قابلی خواهد شد. اولین بازی استایلز برای منچستر یونایتد، در هفته یازدهم فصل 61-1960 به وقوع پیوست و این بازیکن 90 دقیقه برابر بولتون بازی کرد. اولین گل او، در هفته چهاردهم برابر نیوکاسل به ثمر رسید و او در اولین فصل فوتبالش، آمار 28 بازی، دو گل را به ثبت رساند. مهارت استایلز، در به دست آوردن توپ و نگه‌داری آن، موجب بازی خوب سایر بازیکنان تیم شده بود و به همین دلیل، او در همین فصل اول، تعداد بازی قابل قبولی را به دست آورد. در فصل دوم، آمار او به 36 بازی، هفت گل رسید و این بازیکن درخشش بیشتری در ترکیب تیمش داشت. در فصل سوم، او در 35 بازی به میدان رفت و دو گل و چهار پاس گل را ثبت کرد.

این بازیکن در فصل 64-1963، برای نخستین بار در جام برندگان اروپا به میدان رفت؛ با این حال، او بازی‌های زیادی را به علت مصدومیت از دست داد و آمار 21 بازی، یک پاس گل را ثبت کرد. با حضور کامل استایلز در تمامی مسابقات، اولین افتخار او با منچستر یونایتد در فصل 65-1964 به دست آمد و این باشگاه به قهرمانی لیگ برتر انگلستان رسید. او در 59 بازی این فصل به میدان رفت و در تمامی دقایق بازی‌ها حضور داشت و یکی از ستارگان باشگاهش در راه قهرمانی لیگ بود. در فصل 66-1965، این بازیکن برای نخستین بار در جام باشگاه‌های اروپا (لیگ قهرمانان) به میدان رفت و به همراه منچستر به نیمه نهایی رسید و در برابر پارتیزان بلگراد گلزنی کرد. در این فصل، قهرمانی در سوپرکاپ انگلستان نیز به افتخارات این بازیکن و منچستر اضافه شد. آمار او در این فصل، 55 بازی، سه گل بود. در فصل 67-1966، منچستر و استایلز، به دومین قهرمانی مشترکشان در لیگ برتر انگلستان دست یافتند. این مهم با آمار 40 بازی، سه گل در تمامی رقابت‌ها برای این بازیکن به دست آمد. در فصل 68-1967، منچستر یونایتد موفق به قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا شد و استایلز، در هفت مسابقه این تورنمنت به میدان رفت و در نیمه نهایی برابر رئال در پست مدافع وسط و در فینال و بازی با بنفیکا، در پست هافبک وسط بازی کرد. در همین فصل، آمار استایلز، 21 بازی، دو پاس گل در سایر رقابت‌ها بود و یک قهرمانی در سوپرکاپ انگلستان نیز به کارنامه او اضافه شد.

او در فصل 69-1968، در جام بین‌قاره‌ای و در برابر استودیانتس بازی کرد اما شکست منچستر، باعث شد تا این جام به ویترین افتخارات استایلز اضافه نشود. او سه فصل دیگر در منچستر حضور داشت و آمارهای 55 بازی، دو گل در فصل 69-1968، 13 بازی در فصل 70-1969 و 19 بازی، یک پاس گل در فصل 71-1970 را ثبت کرد. استایلز که دو فصل آخر خود در منچستر را چندان موفق سپری نکرده بود، در سال 1971 با 20 هزار پوند به میدلزبورو منتقل شد. او دو فصل برای میدلزبورو در لیگ سطح دوم انگلستان بازی کرد و در مجموع، آمار 57 بازی و دو گل را ثبت کرد. آخرین باشگاه استایلز، پرستون بود که او در این باشگاه در دو فصل، آمار 46 بازی، یک گل را به ثبت رساند. او در سال 1975، بازنشست شد.

اولین بازی ملی استایلز، در سال 1966 و دیدار دوستانه با اسکاتلند بود که با تساوی 2-2 به پایان رسید. اولین گل ملی او نیز در بازی با آلمان در همین سال رقم خورد. جام جهانی 1966 به میزبانی انگلستان، اولین تورنمنت ملی استایلز بود و او در تمامی مسابقات کشورش به میدان رفت و موفق به قهرمانی در این دوره از جام جهانی شد. در بازی مرحله گروهی این تورنمنت با فرانسه، استایلز با یک تکل خشن، ژاک سیمون، بازیکن فرانسوی را مصدوم کرد و به همین دلیل، مورد فشار رسانه‌ها قرار گرفت و عده‌ای اعتقاد داشتند او باید از جام کنار گذاشته شود اما سر الف رمزی، سرمربی وقت انگلستان، از استایلز دفاع کرد و اذعان داشت که این تکل، یکی از موارد طبیعی بازیست. در نهایت با حضور کامل استایلز در نود دقیقه روتین بازی فینال میان انگلستان و آلمان و وقت‌های اضافی آن، انگلستان در خانه، جام جهانی را به دست آورد. رقص استایلز در قهرمانی کشورش در جام جهانی، به یکی از نمادهای او تبدیل شد و انگلیسی‌ها جمله‌ای با عنوان "در جام جهانی بعد، همانند نوبی می‌رقصیم" را پیش از حضور در هر جام جهانی به زبان می‌آوردند تا به نوعی، امیدواری خودشان برای قهرمانی مجدد در جهان را نشان دهند. او در یورو 1968، عضوی از تیم ملی کشورش بود اما فقط در دیدار رده‌بندی برابر شوروی به میدان رفت و به همراه کشورش، به مقام سوم رسید. جام جهانی 1970 نیز با نیمکت‌نشینی کامل استایلز همراه بود تا آخرین بازی ملی او، دیدار دوستانه با اسکاتلند در سال 1970 باشد. 28 بازی ملی و یک گل، آمار کلی این بازیکن در کشورش بود.

او پس از پایان فوتبالش، مربی شد و ابتدا کار مربیگری را با باشگاه پرستون در سال 1977 شروع کرد و 17 بازی این باشگاه را هدایت کرد. سپس، باشگاه ونکوور وایتکپس کانادا، این مربی را به قاره آمریکا کشاند و او سه فصل در این باشگاه کار کرد. مقصد بعدی استایلز، وست برومویچ بود اما این مربی بیشتر از 18 بازی در این باشگاه فعالیت نکرد و در نهایت به دلیل دوری از خانواده و مشکلات مختلفی که در این تیم داشت، از هدایت آن برکنار شد. در سال‌های 1989 تا 1993، استایلز مشغول به کار به عنوان سرمربی نونهالان منچستر یونایتد شد و بازیکنان مهم تاریخ منچستر همانند رایان گیگز، پل اسکولز و دیوید بکهام را پرورش داد. او در سال 1963 با کی جایلز ازدواج کرد و حاصل ازدواجش، سه فرزند بود. یکی از فرزندان او همانند خودش فوتبالیست شد. او در سال 2007 به تالار مشاهیر فوتبال انگلستان راه یافت. مدال قهرمانی استایلز در جام جهانی، در سال 2010 در یک حراجی با قیمت 200 هزار پوند فروخته شد. او در دوران کهنسالی، به سرطان پروستان و در ادامه، به زوال عقل مبتلا شد و بعد از مدت‌ها بیماری، در 30 اکتبر 2010 و در 78 سالگی درگذشت.