وی با اشاره به جایگاه برجسته فریدون داوری در ادبیات معاصر، افزود: داوری را می‌توان وارث آب، خرد و روشنی دانست. او که معلمی نیک‌سرشت و شاعری پرآوازه بود، پیکره‌ای بزرگ از فرهنگ، هنر و ادب استان و شعر جنوب کشور را تشکیل داد.

وی افزود: سبک شعری داوری، به قول رودکی، «به لفظ خوش و به معنی آسان است.» درون‌مایه شعر او حماسی، آیینی، دینی، سیاسی، اجتماعی، عشق و طنز بود. برای تمام مقولات اجتماعی شعری در آستین داشت و آن را با هنرمندی خلق می‌کرد.