به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان، به راستی شهدای گمنام همان ستارگانی هستند که آمده‌اند تا راه را نشان بدهند و بار دیگر به ما یادآوری کنند که انقلاب اسلامی حاصل خون هزاران هزار شهیدی است که هنوز می‌جوشد، به راستی آنها ما را می‌بینند، بر اعمال و رفتارمان نگران هستند و در پی رفع مشکلات تلاش می‌کنند.
از آن شب اردیبهشتی اوایل دهه 90 که دو شهید گمنام آسمان روستای ده‌زیار را یکپارچه نور کردند، حالا حدود 12 سال می‌گذرد؛ آن شب وقتی بعد از آن تشییع باشکوه از بالای ده به پایین می‌آمدیم آرزوی خیلی از مردم این بود که کاش این شهدا در همین روستا بمانند تا برای همیشه روستا ده زیار عطر شهید گمنام بدهد.
شب عجیب و زیبایی بود، تا سحر کنارتان در سقاخانه ماندیم، دعای کمیل خواندیم و برای مادرتان حضرت زهرا (س) عزاداری کردیم. صبح وقتی می‌خواستند تابوتتان را در آمبولانس بگذارند، هنوز یادم هست که با چه حسرتی تنها گذاشتنمان را آه کشیدم، که ای کاش می‌ماندید و تنهایمان نمی‌گذاشتید، روی تابوتتان پر شده بود از دست‌نوشته‌هایی که مردم شما را برای برآورده شدن حاجاتشان نوشته و شما را واسطه قرار داده بودند.
اما از میان همه آن دست‌نوشته‌ها آنکه به شما گفته بود دستمان را بگیرید، هنوز یادم هست؛ هنوز هم صدای مردم در آن تشییع به گوش می‌رسد، بانوان روستا که خودشان یکی از شهدا را تشییع می‌کردند می‌گفتند «این گل پرپر از کجا آمده» و صدایی رساتر از جمعیت مردها فریاد می‌زد «از سفر کرب و بلا آمده». هنوز ناله مادران و پدران شهدای روستا که آن شب داغشان تازه شده بود، یادم هست؛ مادری که چادرش را روی صورت کشیده بود تا اشک چشمش را نبینند، اما از فراق فرزند شهیدش هنوز می‌سوخت و اشک می‌ریخت.
حتماً آن صبح جمعه‌ای که شما را از سقاخانه حضرت ابوالفضل (ع) به مراسم دعای ندبه زرند می‌بردند، یادتان هست که چگونه بچه‌های هیئت تعزیه خوانی حضرت ابوالفضل (ع) ده‌زیار با نگاه غمگین‌شان تا آخرین لحظه‌ای که آمبولانس هلال‌احمر از پیچ جاده ناپدید شد، بدرقه‌تان کردند؛ انگار همین دیروز بود.
اما 12 سال گذشته است، خیلی از آن آدم‌ها دیگر نیستند و به دیار باقی شتافتند؛ خیلی از اهالی روستا که پای چهار درخواست محلی را برای حضور همیشگی شهید گمنام امضا کردند، حالا نیستند و انتظار بودن همیشگی‌تان را به قبر بردند.
همه آن جوان‌هایی که آن روز زیر تابوتتان، قدشان را بالا می‌کشیدند تا دستشان به شما برسد حالا بزرگ شده‌اند، عده‌ای ازدواج کرده‌اند و امروز بچه‌هایشان برای استقبال از شهید گمنام در ده‌زیار لحظه شماری می‌کنند.
حالا دعای دستانی که آن شب برای گرفتن زیر تابوتتان به عرش دراز شده بود برآورده شده است؛ ده‌زیار برای همیشه معطر به عطر شهید گمنام می‌شود، شهیدی 23 ساله که روزگاری در عملیات والفجر 3 در منطقه عملیاتی مهران آسمانی شده است.
شهید بلندنام گمنام؛ حالا همان بچه‌های هیئت تعزیه‌وانی که سال‌ها پیگیر حضور همیشگی شهید گمنام در روستا بودند، در حال راه‌اندازی موکب و استقبال و پذیرایی از زائرانت در روز تشییع و تدفین پیکر مطهرت هستند. مردم همه پای کارند و چه افتخاری بالاتر از این که روستای تعزیه ایران میزبان دائمی شهید گمنام می‌شود.
راستی از انتظار گفتم، آن 12 سال یک‌طرف این چند روز تا روز شهادت حضرت زهرا (س) یعنی 15 آذر یک‌طرف؛ اما هر چه فکر می‌کنم به پای گوشه‌ای از چشم انتظاری مادرت نمی‌رسد. مادری که باچشمِ اشکبارِ همیشه به راه و دل صبور، پس از هجرت جگر‌گوشه دلبندش، به نشانه‌ای از پیکر پاک او دل بست و به آن نیز دست نیافت و با این همه، با شکیبایی و صبوری خود، نقشی بی‌نظیر و استثنائی از خود بر جای نهاد.
درود بر مادر تو و مادران همه شهدای گمنام. مادرانی که شکیبایی و مقاومت را به‌خوبی فراگرفتند، دنیا در مقابلشان زانو زده و حضورشان را در قله‌های پرشکوه صبر به نظاره نشستند. سرمایه‌های جاودان فرهنگ ایثار و شهادت، نعمت‌های گران‌بهایی که حق زیادی بر گردن ما دارند و امروز و فردا، یکی پس از دیگری آسمانی می‌شوند و امان از دلتنگی‌های هر روزه و هرساله و همیشگی‌شان...
به گزارش تسنیم، مراسم تشییع و تدفین شهید گمنام در روستای ده‌زیار روز پنجشنبه 15 آذر مصادف با روز شهادت بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا (س) در روستای ده‌زیار کرمان برگزار می‌شود.
روستای ده‌زیار در فاصله حدود 35 کیلومتری از شمال مرکز کرمان در جاده مشهد واقع شده و از توابع بخش چترود است که در این سال‌ها با برگزاری آیین سنتی و مذهبی تعزیه در تمام مناسبت‌های ملی و مذهبی و همچنین برگزاری سوگواره های ملی تعزیه با حضور گروه‌ها و اساتید تعزیه کشوری به یکی از خاستگاه‌های تعزیه کشور معروف شده است.
انتهای پیام/511/
∎