با نگاهی به تاریخ منازعات جهانی در می‌یابیم که همواره حکومت‌ها و جریانات مختلف قدرت محور سعی در توسعه سرزمین‌های خود فراتر از مرز‌های تعریف‌شده داشتند و همین امر پای ثابت به وجود آمدن اکثر جنگ‌های تاریخی و حتی نوین محسوب می‌شود.
لزوم کشف سرزمین‌های جدید و استفاده از پتانسیل‌های طبیعی، جغرافیایی، نظامی و سیاسی آن مناطق در راستای اهداف کشور‌های غالب پای این قدرت‌طلبی را به دریا‌ها و اقیانوس‌ها کشاند.
طولی نکشید که اهمیت دریا‌ها بیش‌از پیش برای جریانات قدرت آشکار شد و هسته‌های اولیه نیروی دریایی در آن زمان شکل گرفت. با توسعه نیرو‌های دریایی و جریانات دریانوردی که با هدف کشف سرزمین‌های جدید یا تجارت تشکیل‌شده بودند تنش‌های دریایی آرام آرام سروکله‌شان پیدا شد.
از جنگ برای سرزمین‌های جدید تا دزدی دریایی و ایجاد مزاحمت برای کشتی‌های تجار وکشتی‌های تجارت برده تنها گوشه‌ای از ظرفیت‌های عظیم دریا‌ها برای استعمارگران بودند. همین امر باعث شد تا حکومت‌ها به فکر تشکیل نیروی دریایی مستقل و تخصصی حول یک سازمان مشخص بیفتند. دقیقاً مشخص نیست اولین کشوری یا نهاد قدرتی که به سمت تشکیل نیروی دریایی رفت کدام کشور است، اما گزارش‌های مختلفی نیروی دریایی ایران، یونان، مصر و فینیقی‌ها را به‌عنوان کشور‌های پیشتاز در تشکیل نیروی دریایی منظم و منسجم می‌شناسند.
توسعه نیروی دریایی به‌مرور ادامه پیدا کرد و کشتی‌سازی و استفاده از ظرفیت‌های مختلف برای بهره وری در دریا هم پای خود را به عرصه دریانوردی باز کرد. دیگر بازه زمانی‌که نقطه عطفی برای نیروی دریایی محسوب می‌شود انقلاب صنعتی است که بشر با ابزار صنعت بخت خود را در توسعه دریانوردی امتحان کرد و این پدیده خود انقلابی در صنعت دریانوردی است.
مشروح این گزارش را در اقتصادنیوز با تیتر «نابودی کل نیروی دریایی عراق در یک روز/ جزئیات یک عملیات مهم» بخوانید.