فرهیختگان: استقلالی‌ها در سال‌های اخیر نه مدیر خوب داشتند و نه هافبک خوب. همین حالا ایرادات مهم تیم در میانه میدان همچنان پابرجاست تا موسیمانه هم از این ضعف بزرگ آسیب ببیند. همه هافبک‌های تیم در بازی‌سازی و ایجاد موقعیت ناتوانند و خلاقیت ندارند. آرش رضاوند با حضور پیتسو بیشتر یک نیمکت‌نشین بوده، گائل کاکوتا هم آن‌طور که باید انتظارات را برآورده نکرده مصدومیت‌هایش بیشتر از نمایش‌هایش در یاد استقلالی‌هاست. زبیرنیک‌نفس نیز مثل دیگر بازیکنان هم‌پست خود بیشتر در تخریب بازی حریف توانمند است تا ایجاد طراحی حملات. در این بین تنها اندونگ امیدوارکننده ظاهر شده که نقش زیادی در فاز تهاجمی تیم ندارد. همه‌چیز هست جز یک مجتبی جباری که پاس مهم بدهد و توانایی توسعه بازی را داشته باشد.
استقلال در این فصل برای ایجاد موقعیت تنها به کانال‌های کناری وابسته شده و بیشتر توپ‌ها یا به رامین رضائیان و یا به میلاد زکی‌پور ختم می‌شود تا بلکه توپ‌های بلند در گلزنی کارساز شود. به همه این‌ها فاصله زیاد هافبک‌ها و مهاجمان تیم را اضافه کنید که عملا فرایند رسیدن توپ به خط حمله را مختل می‌کند. در چنین شرایطی به نظر می‌رسد بازگشت بازیکنی مثل مهدی مهدی‌پور بتواند اندکی از مشکلات خط هافبک آبی‌ها کم کند. شماره ۹ آبی‌ها ۱۵ پاس گل با پیراهن استقلال به ثبت رسانده و رهایی او از بند مصدومیت می‌تواند کمک حال موسیمانه باشد. هر چند برای ساختن یک تیم مدعی، سرمربی استقلال نیاز به بازیکنان باکیفیت‌تری در خط هافبک دارد. البته که با رویکرد مدیران فعلی باشگاه نمی‌توان زیاد به خرید چنین بازیکنانی امیدوار بود.
