گجت‌نیوز: مدت‌ها بود که زمین دارای ماه دیگری شده بود تا ما نیز کمی شبیه به سایر سیاره های غول‌پیکر منظومه شمسی شویم. گرچه یک فشار گرانشی شدید باعث شده زمین دومین ماه خود را از دست بدهد.
سیاره مشتری دارای ۹۵ قمر است و زحل نیز ۱۴۵ قمر را در اطراف خود می‌بیند. حتی مریخ نیز دو ماه دارد. گرچه کره زمین برای میلیاردها سال در کنار تنها قمر خود حضور داشته است. البته از دو ماه پیش اخترشناسان اعلام کردند که کره زمین یک قمر دیگر دارد، اما زمین نتوانست دومین ماه خود را برای مدت زیادی حفظ کند. این ماه نسبتا کوچک اکنون برای یک سفر طولانی در منظومه شمسی آماده می‌شود.
دومین ماه زمین اسیر گرانش شدید خورشید شده است
در 17 مرداد ماه بود که سیستم هشدار نهایی برخورد سیارک‌ها (ATLAS) توانست یک صخره فضایی بزرگ را شناسایی کند. این جرم فضایی در ۸ مهر ماه اسیر گرانش کره زمین شد و یک دور کامل را در مدار زمین طی کرد. دانشمندان نام 2024 PT5 را برای این سیارک انتخاب کردند و به آن لقب ماه دوم را دادند. گرچه فشار گرانشی شدید خورشید باعث شد که 2024 PT5 از مدار زمین خارج شود.
این سیارک که ابعادی در حد یک اتوبوس دارد، اکنون ۳.۲ کیلومتر از زمین فاصله گرفته است و هر روز نیز دورتر می‌شود. دانشمندان مطمئن نیستند که این صخره فضایی از کجا آمده است؛ اما احتمال می‌دهند که به خود ماه مربوط باشد. به این‌صورت که یک برخورد شدید در چند قرن پیش باعث جدا شدن تکه‌ای از ماه شده و ما اکنون آن را مشاهده می‌کنیم.
در ابتدا گروهی از اخترشناسان تصور می‌کردند که ما با یکی از فناوری‌های فضایی بشر طرف هستیم. در واقع گویی تکه‌ای از یک فضاپیما جدا شده باشد. گرچه بررسی‌های بیشتر مشخص کرد که الگویی حرکتی دومین ماه شباهت بسیار زیادی به کره زمین دارد. به همین‌خاطر داستان برخورد شدید با ماه منطقی‌تر جلوه می‌کند.
جرم فضایی تازه‌وارد اکنون اسیر گرانش خورشید شده است؛ اما مجددا به تنها سیاره میزبان حیات در منظومه شمسی سر خواهد زد. انتظار می‌رود که در دی ماه دومین ماه زمین از فاصله ۱.۷۸ کیلومتری ما رد شود. هرچند که در این زمان سرعت آن دو برابر سرعت کنونی خواهد شد و در نهایت روانه اعماق منظومه شمسی می‌شود.
از آنجایی که یکبار کره خاکی به‌خاطر برخورد سیارک بخش زیادی از موجودات خود را از دست داده است، ناسا برنامه خاصی برای محافظت از زمین در برابر برخورد سیارک ها دارد. همچنین گروه‌های مختلفی سعی می‌کنند سیارک‌ها را مرتب تحت‌نظر بگیرند تا کوچکترین حادثه‌ای زندگی افراد زمین را تهدید نکند. همین رویکرد نیز باعث شد که دومین ماه کره زمین در مدت کوتاهی کشف شود.