به گزارش قدس آنلاین، جلال ذکایی رئیس دومین نمایشگاه صنعت موسیقی که از ۲۹ آبان تا ۲ آذر ۱۴۰۳ در برج میلاد برگزار شد در جمع‌بندی این رویداد اظهار کرد: نمایشگاه صنعت موسیقی ایران بعد از دو نوبت تعویق که به دلیل شرایط خاص حاکم بر کشور رخ داده بود، بالاخره از ۲۹ آبان تا دوم آذر در برج میلاد تهران برگزار شد. برگزاری این رویداد با توجه به اینکه از جنس موسیقی است و تجربه‌ای هم در این حوزه وجود نداشته کار را چند برابر مشکل می‌کرد.

وی افزود: ما تجربه سال گذشته را داشتیم اما باز هم در سالی که به عنوان دومین دوره این نمایشگاه را برگزار کردیم برخی مشکلات به قوت خودش باقی بود.

این مدیر فرهنگی درباره حضور پرتعداد مردم و علاقمندان و مرتبط‌تان با حوزه موسیقی توضیح داد: به هر شکل این نمایشگاه با استقبال غیرقابل تصوری روبرو شد. حضور جمع زیادی از مردم، علاقه‌مندان به موسیقی و دست‌اندرکاران موسیقی اعم از نوازندگان، خوانندگان و… این دلگرمی را می‌داد که خلاء و ظرفیت برگزاری رویدادی جامع برای صنعت موسیقی درست تشخیص داده شده و باید با قوت بیشتری ادامه پیدا کند.

ذکایی خاطرنشان کرد: اگر بخواهم نمایشگاه این دوره را آسیب‌شناسی کنم، یکی از موارد موجود، نبود زیرساخت مناسب در برج میلاد برای برگزاری چنین رویدادی است. برج میلاد تهران علی‌رغم اینکه مرکز شناخته‌شده‌ای برای برگزاری کنسرت و اجرای موسیقی است اما برای برگزاری نمایشگاه زیرساخت‌ها و بستر مناسبی ندارد. سالن‌‍‌هایی که برای برگزاری نمایشگاه صنعت موسیقی در نظر گرفته شده برای نمایشگاه‌هایی مناسب است که محصولاتشان از جنس صدا نیست ولی برای برگزاری این رویداد اشکالات جدی داشت؛ سازه خود ساختمان‌ها، ارتفاع کم، مشکلات تهویه و موارد متعدد ما را به این واقعیت رساند که متأسفانه این مکان برای برگزاری نمایشگاه مناسب نیست؛ هرچند که دسترسی راحت جزو موارد مثبت برج میلاد است اما به نظر می‌رسد که این مکان برای برگزاری دوره‌های بعدی نمایشگاه مناسب نخواهد بود.

وی افزود: یکی دیگر از آسیب‌هایی که در این نمایشگاه خودنمایی می‌کرد آلودگی صوتی بیش از اندازه برخی غرفه‌ها بود. قرار ما بر این بود که در دوره دوم یک سالن برای سازهایی با صدای کم‌تر، یک سالن عمومی و یک سالن هم برای سازهای پرصدا در نظر گرفته شود که متاسفانه آنطور که لازم بود از طرف دارندگان و توزیع‌کنندگان تجهیزات صوتی استقبال لازم صورت نگرفت و درنهایت مجبور شدیم سالن سوم و دوم را با هم ادغام کنیم که باید در دوره‌های بعدی این موارد اصلاح شود و با تفکیک مناسب‌تر و آرامش بیشتر این رویداد برگزار شود.

ذکایی اظهار کرد: از آنجا که در ۴۵ سال پس از انقلاب رویداد نمایشگاه صنعت موسیقی اولین تجربه ما در این حوزه به حساب می‌آید شاید شرکت‌کننده‌ها هم تجربه کافی برای حضور در چنین رویدادی را نداشتند. البته یکی از ایرادهای ماجرا می‌تواند این باشد که تولیدکنندگان و کسانی که به شکل صنعتی در این حوزه فعالیت می‌کنند در یک سالن قرار داده شده‌اند و به نظر من باید این تفکیک برای دوره‌های بعدی اتفاق بیفتد. فکر می‌کنم که ما حتماً در دوره‌های بعدی باید روزهایی را در نظر بگیریم تا مخاطبان تخصصی به نمایشگاه بیایند و یک روزهایی را هم برای عموم مردم در نظر گرفت.

رئیس دو دوره  نمایشگاه صنعت موسیقی تاکید کرد: ما امسال به پیشنهاد غرفه‌داران ساعت برگزاری نمایشگاه را که قبلاً از ساعت ۱۰ تا ۱۸ بود به ۱۲ تا ۲۰ موکول کردیم که استقبال بسیاری خوبی هم صورت گرفت و شاید یکی از دلایل ازدحام بیش از اندازه جمعیت هم همین تغییر ساعت بوده باشد چراکه این رویداد در وقت فراغت مردم در جریان بود و به نظرم این تجربه خوبی بود که باید در سال بعد هم تکرار شود.

ذکایی یکی دیگر از نکاتی که باید در دوره‌های بعدی به آن بیشتر توجه کرد اعتمادسازی بیش از پیش دانست و تشریح کرد: در دوره اول بعضی از دوستان ما در حوزه‌های مختلف صنعت موسیقی هنوز به این باور نرسیده بودند که این نمایشگاه برگزار خواهد شد و به دیده تردید به این رویداد نگاه می‌کردند. من فکر می‌کنم باید انجمن‌ها و تشکل‌های غیردولتی حوزه موسیقی را  بیشتر درگیر کنیم و شاهد حضورشان باشیم. علاقه‌مند هستیم سازمان‌های دولتی فعال در این عرصه هم حضور جدی در نمایشگاه داشته باشند، علاوه بر این جای مراکز پژوهشی که در حوزه موسیقی فعالیت می‌کنند هم خالی است و ما باید تلاش کنیم که تمام فعالان حوزه صنعت موسیقی در این نمایشگاه حضور داشته باشند.

وی در پایان تاکید کرد: برگزاری نمایشگاه صنعت موسیقی سختی‌های خود را دارد، به جرأت می‌گویم که برگزاری این رویداد با هیچ رویداد فرهنگی هنری دیگری قابل مقایسه نیست. موسیقی خود یک هنر متمایز از دیگر هنرهاست و با زندگی و لحظات مردم سر و کار دارد و در وجود مردم رسوخ کرده و فکر می‌کنم برگزاری نمایشگاهش هم یکی از سخت‌ترین کارهاست. همین که ما مسئولان کشور را متقاعد کنیم که برگزاری این نمایشگاه یک ضرورت است و از طرفی بازدیدکنندگان را متقاعد کنیم که در فصل مناسب و زمانبندی مناسب به نمایشگاه بیایند و هم شرکت‌کنندگان را مجاب کنیم تا با ایده و برنامه‌ریزی مناسب در این نمایشگاه شرکت کنند و هم اینکه ما به عنوان برگزارکننده باید یک تدارک ویژه برای این نمایشگاه در نظر بگیریم نشان از سخت بودن برگزاری این رویداد است. هدف اصلی ما این است که این رویداد به یک نمایشگاه کاربردی، فرهنگی و صنعتی تبدیل شود، به این معنا که باید ما نقش صنعت موسیقی را در تولید ناخالص داخلی، نقش موسیقی در اشتغال و ارز آوری نشان دهیم و دولتمردان را به این باور برسانیم که این صنعت می‌تواند یک صنعت پولساز و درآمدزا برای کشور باشد و اهالی موسیقی می‌توانند از پس کار خودشان بر بیایند؛ البته این کار سختی است اما با استمرار و تلاش کاملاً امکانپذیر است.