جهانگیر درویش، معمار برجسته ایرانی که در سال ۱۳۱۲ به دنیا آمده بود، به دلیل کهولت سن درگذشت. پدر او، سعداله خان درویش، از مبارزان تأثیرگذار نهضت جنگل بود. جهانگیر درویش دوران متوسطه خود را در دبیرستان‌های البرز و هدف با نمرات ممتاز به پایان رساند.

او از سال ۱۳۳۴ تا ۱۳۳۶ دوره مقدماتی دوساله معماری را در دانشکده هنر‌های زیبای دانشگاه تهران گذراند و سپس برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفت. درویش کارشناسی ارشد خود را از دانشکده معماری شهر رم و دوره دکترای خود را در سال ۱۳۴۱ از دانشگاه پلی‌تکنیک شهر تورین ایتالیا اخذ کرد.

فعالیت حرفه‌ای درویش از سال ۱۳۴۱ در ایتالیا، ایران و آمریکا آغاز شد. او در سال ۱۳۴۴ مؤسسه معماری درویش را در تهران و در سال ۱۳۶۲ «مؤسسه معماری دکتر درویش» را در ایتالیا تأسیس کرد.

جهانگیر درویش، معمار برجسته ایرانی، طراح استادیوم ۳۰ هزار نفری تختی و نقشه موزه ایران درودی است. او در خرداد ماه ۱۳۴۵، ورزشگاه تختی را که در شرق تهران قرار دارد، طراحی کرد. این ورزشگاه نخستین مجموعه‌ای در ایران بود که برای پوشش وسیع آن از سیستم کابلی استفاده شد.

طرح جامع و معماری ورزشگاه تختی به وسیله جهانگیر درویش انجام شد. محاسبات پوشش فضا به وسیله شرکت فرانسوی B.E.T.CETAC و مدل‌سازی سیستم کابلی در دانشگاه ساری انگلستان و پلی‌تکنیک لندن صورت گرفت. اجرای این پوشش نوآورانه نیز توسط مهندسان و کارگران الجزایری، که برای شرکت‌های فرانسوی کار می‌کردند، انجام شد.

جهانگیر درویش در طراحی و اجرای ورزشگاه تختی نوآوری‌های بسیاری داشت، به ویژه در سامانه پوشش کششی و استخوان‌بندی بتنی. این جزئیات نوآورانه در مقایسه با سایر ورزشگاه‌های دوران خود، از تازگی و جذابیت ویژه‌ای برخوردار بودند.

منبع: خبر ورزشی