به گزارش خبرگزاری حوزه از مازندران، حجت الاسلام محمدجواد قائمی، مدیر حوزه علمیه خواهران مازندران، در یادداشتی به مناسبت ۲۵ نوامبر « روز جهانی رفع خشونت علیه زنان » با عنوان « زن از عنصری تمدنی در نگاه دینی تا ابزاری تمدنی در نگاه فمنیستی » آورده است:
در ۱۷ اکتبر سال ۱۹۹۹ م از سوی محمع عمومی سازمان مال ۲۵ نوامبر بعنوان روز جهانی رفع خشونت علیه زنان تصویب شد تا از این طریق بتوانند عزم جهانی برای مبارزه با خشونت علیه این عنصر نقش آفرین در زیست اجتماعی را ایجاد کنند و به همین علت شاهد آن هستیم که هر ساله به بهانه فرا رسیدن ۲۵ نوامبر اقدامات ازسوی مدعیان حقوق زنان در عرصه جهانی شکل می گیرد .زمزمت خشونت در قالب های مختلفش و بر ضد هر فرد و قومی و جنسیتی امری فطری و نیکو به حساب می آید که در آموزه های دینی و اخلاقی ما هم به شدت بر نفی آن در انواع قالبهای فردی و اجتماعی تا فیزیکی و معنوی به شدت مورد نکوهش قرار گرفته است ، اما صحبت و سخن در صداقت ادعای مدعیان حقوق زن در عصر مدرن و الگوی زیستی مبتنی بر انسان محوری افراطی است .برای اینکه بتوان ترسیمی بهتر از موضوع بحث داشت ، باید اینگونه مثال زد « آیا کسی که خودش را از ارتفاع پرت میکند ، می تواند انتظار عدم آسیب پذیری داشته باشد ؟ »
حال باید پرسید : آیا مدل زیستی که هویت زن را از عنصر تمدنی به ابزار تمدنی در قالب تفکرات برابری جنسی تغییر داده است ، می تواند مدعی مصونیت از حقوق زنان و کنترل خشونت بر علیه زنان باشند ؟ آنچه را که تاریخ در پاسخ از این سوال می تواند گواهی دهد و مصاحبه برخی از چهره های هنری و حتی رهبران جریانهای اولیه نهضت فمنیست موید آن قرار بگیرد آن است که نه تنها نتوانسته کرامتی را برای زنان به ارمغان بیاورد بلکه عزت ذاتیه این عنصر ارزشمند زیست انسانی را به قهقرای تمدنی سوق دهد و خود به بزرگ‌ترین متهم در ضمینه سازی خشونت علیه زنان تبدیل شده است . خشونتی که با تغییر و توسعه شکلی و مکانی با نگاه ابزاری نه تنها در تمدن انسان محورانه محدود نشده بلکه هر روز شاهد شکل گیری جنبه ها و محیط های وقوعی آن هستیم . زیرا در این بستر ، زنان پس از یک دوره بی هویتی اجتماعی حتی در حد یک شهروند و موجود زنده در تمدن غرب حتی در دوران ادعای مردم‌سالاری، صرفاً به مؤلفه‌ای مهم جهت نقش‌آفرینی در تقویت اقتصاد از حیث تأمین نیروی کار ارزان و در عین‌حال تحریک‌کننده افکار عمومی برای بسط فرهنگ مصرف‌گرایی تغییر موضع داده اند .
لذا زمانی‌که زن به‌عنوان یک گوهر هستی‌بخش و اساس مهم‌ترین عنصر تحکیم نظام اجتماعی یعنی خانواده در نظام تربیتی ادیان الهی و تمدن‌های متخذ از آن به یک کالای لوکس و ویترینی در سایه بسط تفکرات فمینیستی تبدیل شده، شاهد اعمال خشونت در اوج ادعای تمدنی هستیم هرچند با شکلی زیبا و عناوینی فریبنده در جریانهای فکری_اجتماعی مدرن و این ادعای گزاف نخواهد بود که تبدیل الگوی زیستی زن از حضرت مریم(سلام‌الله علیها) و فاطمه اطهر(سلام الله علیها) مبتنی بر فطرت پاک انسانی به الگوهای ویترینی در شوهای هالیوودی و بالیوودی مبتنی بر غریزه، اولین خط انحراف در بسط و تشدید خشونت علیه زنان بوده‌است.
البته هرچند که نمی‌توان در طول تاریخ به بی‌توجهی و عدم ارزش نهادن به این عنصر مهم تمدنی در زیست اجتماعی را انکار نمود ولی باید دقت کرد که این ظلم همواره در سایه حاکمیت طاغوت های زمان در اشکال سنتی و مدرن از طریق استضعاف فکری جامعه برای استثمار اقتصادی رخ داده است و اگر قرار است نگاهی نو در جهان مدرن برای جایگاه حقیقی زن به‌عنوان عنصر هدایت و هویت‌بخش زیست اجتماعی شکل بگیرد تا از این طریق برای تقویت ماهیت انسانی که منجر به مختوم شدن همه ظلم‌ها و رفتارهای خشن بر ضد همه طبقات افراد و از جمله زنان، گام برداشته شود، چاره‌ای جز بسط فرهنگ دینی و فاطمی نیست و تقارن این روز با ایام فاطمیه به‌عنوان مظلوم‌ترین زن در تمدن زیستی انسان است، می‌تواند فرصتی خوب برای ترویج مقام زن و پیشگیری از خشونت بر ضد این جزء مهم و اثربخش اجتماعی در نظام اجتماعی از خشونت فیزیکی تا فکری و اجتماعی در به استضعاف کشاندن این جزء ارزشمند در مسیر مطامع استکبران تاریخ باشد تا از این طریق بتوانیم زمینه‌های بسط خشونت سازمان‌یافته بر علیه زنان را بگیریم.
انتهای خبر: ۳۱۳/۴۸