شفقنا آینده- خبرگزاری الجزیره در گزارشی درباره آینده تار و سیاهی که در انتظار افغانستان است؛ وضعیت این کشور را «گرفتار بین تغییرات آب‌وهوایی و بی‌تفاوتی جهانی» توصیف کرده و نوشته که «جلوگیری از ورود کمک‌های اقلیمی به افغانستان به این معناست که انگار جهان می‌‌خواهد مردم این کشور را به خاطر اعمال رهبران طالبان مجازات کند».

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از خبرگزاری الجزیره؛ جهان با بحران اقلیمی مواجه است و در این میان مردم کمتر کشوری تأثیر تغییرات آب‌وهوایی را بیشتر و شدیدتر از مردم افغانستان احساس می‌کنند. در واقع افغانستان در حال حاضر از نظر شاخص جهانی سازگاری نوتردام در رتبه هفتم کشورهای آسیب‌پذیر و ناآماده برای سازگاری با تغییرات آب و هوایی قرار گرفته است. به عبارت بهتر؛ مردم افغانستان در چرخه معیوب سیل، خشکسالی، سرما و موج گرما و ناامنی غذایی گرفتار شده‌اند و این میزان از تبعات اقلیمی برای کشوری که از نظر انتشار کربن جزو یازده کشور انتهای جدول «کشورهای منتشر کننده کربن و دیگر آلاینده‌ها» قرار گرفته است، یک بی‌عدالتی غم‌انگیز به نظر می‌رسد.

در سال 2024 افغانستان با سیل شدیدی مواجه شد که نه تنها زمین‌های کشاورزی را در استان‌های شمالی این کشور ویران کرد، بلکه باعث کشته شدن صدها نفر نیز شد. این کشور پیش از این سیل هم برای سه سال متوالی دچار خشکسالی شده بود- که در اثر آن محصولات زراعی از بین رفته و میلیون‌ها نفر را بدون هیچ منبع درآمدی با بی‌غذایی وحشتناکی مواجه کردند. با این حال، به‌رغم تأثیر فزاینده و مشهود تغییرات اقلیمی بر مردم افغانستان، این کشور از زمان تسلط طالبان از شمول کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات اقلیمی مستثنی شده و منابع اصلی اختصاص بودجه به این کشور برای سازگاری آب و هوایی نیز به حالت تعلیق درآمده است.در کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد موسوم به کاپ۲۹ نیز افغانستان یک بار دیگر از مذاکرات کنار گذاشته شد.

این در حالی است که این موضوع بدیهی است که جلوگیری از کمک‌های اقلیمی به افغانستان به معنای مجازات مردم این کشور به خاطر اعمال رهبران‌شان است. در واقع عواقب این محرومیت و محدودیت بیشتر بر دوش مردم افغانستان سنگینی می‌کند، نه مقامات طالبان. افغانستان از دسترسی به صندوق آب و هوای سبز- که یک منبع مالی حیاتی برای کشورهای در حال توسعه برای سازگاری با اثرات تغییرات آب و هوایی است- محروم است. این محرومیت مستقیماً به آسیب‌پذیرترین مردمان افغانستان ضربه می‌زند و در زمانی نیز رخ می‌دهد که حمایت بین‌المللی از افغانستان به سرعت در حال کاهش است.

[به این دلیل هم هست که به نظر می‌رسد که] نیاز به مداخله در این زمینه ضروری جلوه می‌کند. بر اساس گزارش برنامه جهانی غذا؛ 12.4 میلیون نفر از مردم افغانستان با ناامنی حاد غذایی مواجه هستند و چهار میلیون نفر از جمله 3.2 میلیون کودک زیر پنج سال نیز از سوء‌تغذیه حاد رنج می‌برند. کشاورزان افغان به سیستم‌های آبیاری پایدار و محصولات مقاوم‌تر نیاز دارند و جوامع انسانی نیز نیازمند آمادگی بیشتر و قوی‌تری در برابر بلایا هستند. بدون این سرمایه‌گذاری‌ها، فقر در این کشور عمیق‌تر خواهد شد و میلیون‌ها نفر را با بحران انسانی حتی شدیدتری مواجه خواهد کرد. در این وضعیت زنان و کودکانی که در حال حاضر هم سنگینی بار ناامنی غذایی بر دوش آن‌هاست، آسیب‌های به مراتب بیشتری را نیز متحمل خواهند شد.

متن کامل این گزارش در خبرگزاری الجزیره منتشر شده است