آیا دوست داشتن کسی به‌ این معنا است که همه چیز را درباره او بدانید؟ بدیهی است که به برخی اطلاعات نیاز دارید، ترجیحا اینکه شغلش، نام اعضای خانواده‌اش... تاریخ تولدش چیست. اما درباره اینکه کجاست چه؟ آیا لازم است همیشه بدانید شریک زندگی‌تان کجا است؟ آیا باید ببینید که دقیقا چه زمانی به جایی می‌رسد‌ــ و دقیقا چه موقع آن‌جا را ترک می‌کند؟

تا همین چند سال پیش، اپلیکیشن‌های ردیابی این‌طور به نظر می‌رسیدند که انگار از دل یک داستان درام پادآرمان‌شهری بی‌بی‌سی آمده‌اند، اما امروزه به‌نسبت عادی شده‌اند. یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۹ نشان داد که ۴۰ درصد والدین و سرپرست‌ها در بریتانیا به‌شکل روزمره از رصد و ردیابی جی‌پی‌اس برای فرزندانشان استفاده می‌کنند. برای دوستان، این کار می‌تواند نشانه‌ای از محبت و نگرانی باشد. در حال حاضر، من ۱۰ نفر از دوستانم (و مادرم) را روی اپلیکیشن «فایند مای» آیفونم دنبال می‌کنم. اما رصد و ردیابی شریک زندگی‌تان موضوعی کاملا متفاوت است.

در ظاهر، ایده خوبی است. از منظر عملی، می‌توانید ببینید چه زمانی برای شام دیر می‌کند. هنگام سفر کاری، می‌توانید بررسی کنید که آیا به‌سلامت به هتل محل اقامتش رسیده است، آیا پروازش به‌موقع به زمین نشسته است، و غیره. به بیان ساده، این امنیت خاطر را دارید که اگر اتفاقی برای عزیزتان بیفتد، بدانید و دست‌کم بتوانید ببینید کجا بوده است.

میلی* ۳۰ ساله می‌گوید: «من و شریک زندگی‌ام اخیرا شروع کرده‌ایم موقعیت مکانی‌مان را در اپلیکیشن فایند مای فرندز (Find My Friends، دوستانم را پیدا کن) به اشتراک می‌گذاریم و می‌توانم با اطمینان بگویم که بیشتر برای راحتی از آن استفاده می‌کنیم. معمولا بررسی می‌کنیم که یکی از ما از سر کار یا شب‌نشینی به خانه برگشته است یا نه. من به‌شخصه دوست دارم که او به‌دلیل [نگرانی درباره] امنیتم از موقعیت مکانی‌ام خبر دارد. علاوه بر این، اگر بخواهیم جایی بیرون از خانه یکدیگر را ببینیم، این روشی آسان برای سنجش زمان‌بندی است.» 

همه این‌ها منطقی به نظر می‌رسد. و اگر از این اپلیکیشن‌ها به این روش استفاده کنید، می‌تواند کاملا بی‌ضرر باشد. حتی مفید باشد، نه فقط برای امور روزمره بلکه برای ایجاد پایه‌ای قوی و صادقانه در رابطه. گریس ۳۰ ساله، که همراه همسرش از یک اپلیکیشن ردیابی، در درجه اول برای ایمنی، استفاده می‌کند، می‌گوید: «برای ما، به مسئله جاسوسی از یکدیگر مربوط نمی‌شود که ببینیم آیا به هم وفاداریم یا نه. بلکه این نشانه‌ای از احترام متقابل است. ما می‌دانیم که هرگز خیانت نخواهیم کرد، اما این کار فقط نشان می‌دهد که چیزی پنهانی یا سوال‌برانگیز وجود ندارد.»

این کار مزایای دورازانتظارتر دیگری هم دارد. گریس در ادامه می‌افزاید: «ما از این اپلیکیشن‌ برای غافلگیر کردن یکدیگر هم استفاده می‌کنیم. به‌عنوان مثال، اگر یکی از ما در تدارک یک شام عاشقانه غافلگیرکننده باشد، می‌خواهیم بدانیم دیگری چقدر به خانه نزدیک است، بنابراین می‌دانیم چه موقع غذا را روی میز بگذاریم یا شمع‌ها را روشن کنیم.»

در بسیاری از موارد، اپلیکیشن‌های ردیابی فقط مایه آرامش خاطرند. نیکول ۴۰ ساله می‌گوید: «ما که در لس‌آنجلس زندگی می‌کنیم به خطرات آب‌و‌هوایی احتمالی مانند زلزله و همچنین خطر احتمالی جرم و جنایت کاملا واقفیم. علاوه بر این، ما در محل زندگی‌مان با ترافیک سنگین سروکار داریم، و گاهی که همسرم هنگام بازگشت از سر کار دیر می‌کرد، کم‌کم به فکر می‌افتادم که آیا حالش خوب است و نکند موقع رانندگی اتفاقی افتاده باشد. سرانجام، تصمیم گرفتیم که از ردیاب استفاده کنیم تا بتوانم مسیر رانندگی او در بازگشت به خانه را دنبال کنم و نگران نشوم.»

گاهی اوقات، ردیابی موقعیت مکانی حتی می‌تواند جان انسان را نجات دهد. به‌عنوان مثال، مگ ۲۱ ساله که پس از یک سال رابطه با جیمز ۲۲ ساله، تصمیم گرفتند با استفاده از اپلیکیشن لایف‌۳۶۰ (Life360) یکدیگر را ردیابی کنند. این اپلیکیشن متعلق به شرکتی مستقر در سانفرانسیسکو است و با حدود ۷۰ میلیون کاربر در ماه، یکی از محبوب‌ترین اپلیکیشن‌های ردیابی جهان است. یک شب، مگ ساعت ۲ بامداد با تماس تلفنی جیمز از خواب بیدار شد که به او گفت تصادف کرده است. مگ می‌گوید: «شارژ گوشی جیمز داشت تمام می‌شد و نمی‌توانست موقعیت مکانی دقیقش را برایم توصیف کند چون هیچ چراغ خیابان یا خانه‌ای وجود نداشت. واقعا وسط ناکجاآباد بود.»

به لطف اپلیکیشن ردیابی بود که مگ توانست جیمز را پیدا کند. مگ می‌گوید: «ماشینش را واژگون داخل گودالی کنار جاده پیدا کردم.» بدون لایف‌۳۶۰، جیمز ممکن بود ساعت‌ها داخل ماشین گرفتار بماند.

بنابراین، درک این موضوع دشوار نیست که چرا اپلیکیشن‌های ردیابی میان زوج‌ها محبوب‌تر شده‌اند‌ــ اما بسته به سلامت رابطه‌تان، به همان اندازه آسان است که ببینید چطور این شکل نظارت مستمر ایمنی‌محور می‌تواند به محدوده‌ای سمی‌تر بلغزد، و در یکی از زوج‌ها حس بدگمانی و بی‌اعتمادی ایجاد کند.

جورجینا استارمر، مشاور، توضیح می‌دهد: «خطر این است که ممکن است احساس کنیم شریک زندگی‌مان در تلاش است مدام ما را زیر نظر داشته باشد. این می‌تواند حس سوءظن یا بی‌اعتمادی ایجاد کند، به‌خصوص اگر موقعیت مکانی‌تان را خاموش کنید، یا گوشی‌تان را در خانه بگذارید. ممکن است باعث شود نگران باشیم که مبادا خودجوش عمل کنیم یا کاری انجام دهیم که شاید شریک زندگی‌مان نپسندد.»

البته، ردیابی موقعیت مکانی می‌تواند ابعاد بسیار تاریک‌تری پیدا کند. توانایی تماشا و رصد هر حرکت شریک زندگی‌تان، به‌‌عبارتی، گرایش به تعقیب و پاییدن را عادی می‌کند. این فناوری اگر به دست نااهل بیفتد، از آن به‌راحتی سوءاستفاده می‌شود‌ــ و همین‌طور در مواردی که پیش از این مشکلی وجود نداشت مسئله ایجاد کند. تصور اینکه چطور رصد مکانی فردی به دلایل پشتیبانی می‌تواند به ورطه وسواسی خطرناک بیفتد دشوار نیست.

در نهایت، فارغ از نوع رابطه، اصلا طبیعی نیست تمام مدت بدانید فرد دیگر کجا است. (لزوم استفاده از اپلیکیشن‌های ردیابی به دلایل ایمنی گواهی غم‌انگیز بر خطرهای امروز است.) اما همان‌طور که همه ما ممکن است مقابل وسوسه کمی تعقیب و پاییدن بی‌خطر در رسانه‌های اجتماعی تسلیم شویم، شاید این فناوری رایج‌تر شود، و فقط مسئله زمان مطرح باشد تا رصد ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته موقعیت مکانی در زندگی واقعی عادی شود.

این موضوع از لحاظ اخلاقی اغلب در منطقه خاکستری قرار می‌گیرد. مشابه هک تلفن کسی که مشکوکید خیانت کرده باشد، ممکن است فرض شما درست باشد‌ــ اما همچنان تجاوز به حریم خصوصی محسوب می‌شود، مرزی که احتمالا نباید از آن عبور کرد. فقط اپلیکیشن‌های ردیابی نیستند که چنین سوال‌هایی را ایجاد می‌کنند.

به‌عنوان مثال، استراوا (Strava) را در نظر بگیرید، اپلیکیشن ورزشی محبوبی که به کاربران امکان می‌دهد عکس‌هایشان را به اشتراک بگذارند و درباره فعالیت‌های جسمی گوناگونشان صحبت کنند؛ این اپلیکیشن همچنین نشان می‌دهد که افراد دقیقا کجا این فعالیت‌ها را انجام می‌دهند. پیش‌تر در سال جاری، زنی اهل ساوانا در ایالت جورجیا، در تیک‌تاک پربیننده شد، او مدعی بود که به لطف استراوا، فهمیده است شوهر نظامی‌اش، که چهار سال از ازدواجشان می‌گذشت، به او خیانت می‌کرد.

مک‌گی ۲۹ ساله به نیویورک پست گفت: «نقشه دویدنش را روی اپلیکیشن ورزشی استراوا بررسی کردم و متوجه شدم که او هنگام دویدن از کنار آدرسی که محل زندگی همکار زن ارتشی‌اش است عبور می‌کند، آن حوالی توقف می‌کند یا دویدنش آن‌جا به پایان می‌رسد. همیشه به رابطه‌شان حس عجیبی داشتم و آن‌ها با هم اعزام شده بودند. کشف این نقشه‌ها سرنخی بود که شکم درباره رابطه [عاشقانه] آن‌ها را به یقین تبدیل کرد‌ــ و باقی قصیه روشن است.»

برقراری تعادل در این مورد دشوار است، به‌ویژه که اپلیکیشن‌های ردیابی بیش از پیش رایج شده‌اند، و اطلاعاتی که ارائه می‌دهند دقیق‌تر شده است. به‌عنوان مثال، در اپلیکیشن لایف‌۳۶۰ می‌توانید هشدارهایی را فعال کنید که وقتی فرد نشانی خاصی را ترک می‌کند به شما اطلاع داده شود و «گزارش هفتگی رانندگی» دریافت کنید که به شما دقیقا نشان می‌دهد که فرد کجا و چه موقع رانندگی کرده است.

در یک رابطه سالم، این موضوع لزوما مسئله‌ای ایجاد نمی‌کند. اما در رابطه‌ای ناسالم، این میزان نظارت عادی می‌شود و می‌تواند به رفتارهای مشکل‌سازتر منجر شود. استارمر می‌گوید: «ردیابی حرکات ما همچنین می‌تواند باعث شود به رصد کردن و رصد شدن عادت کنیم. قدم بعدی ممکن است این باشد که، به‌عنوان مثال، نظارت دقیق‌تری روی الگوهای خرج کردن یکدیگر داشته باشیم، که می‌تواند به‌نوعی حس تدافعی، گیرافتادگی، یا کنترل‌شدگی ایجاد کند.»

بالاخره، ردیابی بکنیم یا نکنیم؟ در نهایت، به ماهیت رابطه‌تان بستگی دارد. برای برخی زوج‌ها، ردیابی موقعیت مکانی می‌تواند نجات‌بخش باشد، در حالی که برای دیگران می‌تواند آغاز فاجعه باشد. هر مسیری را که انتخاب می‌کنید، بهتر است با احتیاط پیش بروید‌ــ به‌خصوص که ممکن است وقتی چنین کاری می‌کنید، خودتان زیر نظر باشید.

* نام تغییر داده شده است