شهدای ایران:علی اکبر شیرودی خلبان تیزپروازی بود که وقتی نوجوانی هفده ساله بود وارد دوره مقدماتی آموزش خلبانی شد و دوره را که به اتمام رساند وارد پادگان هوانیروز اصفهان شد. او حالا خلبانی بود که به استخدام ارتش درآمده بود و مذاقش با نفوذ امریکایی ها در ارتش خوش نبود. امام که فرمان داد سربازها از پادگان ها فرار کنند او هم به ندای ایشان لبیک گفت.
بعدها یعنی وقتی بنی صدر رئیس جمهور بود به او درجه تشویقی داد اما او نپذیرفت و در نامه ای خطاب به فرمانده هوانیروز در نهم مهر 1359 چنین نوشت:
اینجانب خلبان پایگاه هوانیروز کرمانشاه می باشم و تاکنون برای احیای اسلام و حفظ مملکت اسلامی در جنگ شرکت نموده ام، منظوری جز پیروزی اسلام نداشته ام و به دستور رهبر عزیزم به جنگ رفته ام؛ لذا تقاضا دارم درجهٔ تشویقی ای که به اینجانب داده اند، پس گرفته و مرا به درجهٔ ستوانیار سومی که بوده ام، برگردانید. شیرودی
مرحوم هاشمی از ملاقاتی که با شهید شیرودی داشته است اینطور نقل کرده است:
در ملاقاتی در پادگان اباذر، این مرد بزرگ را درست شناختم.[1] در آن روز جمله ای گفت که به نظر من کلمه قصاری است که باید در تاریخ بماند. به من گفت: «از تو تعهد می گیرم، اگر خدمت امام رسیدی، شکایت من را به ایشان بگو؛ بگو امروز در جبهه، مکتب می جنگد نه تخصص». گفت: «به امام بگو تخصص ارزش فراوانی دارد اما در خدمت مکتب؛ اگر مکتب ترویج نشود، چیزی حافظ مملکت، در درگیری با عراق نیست». من همین جمله را خدمت امام گفتم، خودم اشک ریختم و امام هم متأثر شدند.
∎