همسر محمد امیرآبادی، معاون شهردار تهران و یکی از همکارانش به اتهام قتل او به اعدام محکوم شدند. این زن از مدیران شهرداری بوده و با همدستی فردی به نام «کامران»، از کارمندان شهرداری، همسرش را در ۱۲ بهمن سال ۱۴۰۲ به قتل رسانده است.

هرچند قتل ابتدا این‌طور جلوه داده شد که آقای معاون دچار گاز گرفتگی شده اما پزشکی قانونی تایید کرد که علت مرگ خفگی و داروهای قوی خواب‌آور بوده است.

به این ترتیب، همسر آقای معاون بازداشت شد. تحقیقات نشان می‌داد این زن و شوهرش اختلافات شدیدی با هم داشتند. او در بازجویی‌ها به قتل شوهرش با همدستی فردی به نام کامران اعتراف کرد و گفت با همدستی هم مرتکب قتل شدند و تصمیم داشتند همه چیز را گازگرفتگی یا خودکشی با گاز نشان دهند.

با بازداشت کامران، او نیز به دست داشتن در قتل اعتراف کرد و گفت گاز خانه را باز گذاشت تا آقای معاون را بکشد. او بعداً در جلسه دادگاه گفت: من با همسر مقتول ارتباط خاصی نداشتم. ما فقط با هم همکار بودیم و من با شوهر او هم دوستی زیادی داشتم اما این زن به من از اختلافش با شوهرش گفت و چند بار گفت تصمیم دارد شوهرش را بکشد. از من کمک خواست ولی من قبول نکردم. تا اینکه شب حادثه به من پیام داد که شوهرش را با دارو مسموم کرده و گاز خانه را باز گذاشته است. من برای کمک به آنجا رفته بودم و فکر نمی‌کردم آقای معاون مرده باشد اما دیدم مرده است و خانه را ترک کردم.

زن جوان هم قتل را گردن کامران انداخت و گفت: من اصلاً در مسموم کردن شوهرم دست نداشتم و هر اعترافی کردم تحت تاثیر فشارهای اداره آگاهی بود. من اختلاف خاصی با شوهرم نداشتم. اگر قبلاً گفتم او به من بی‌محلی می‌کرد، تحت فشار گفتم. ما در حد معمول با هم درگیری داشتیم و بیشتر نبود.

در نهایت، قضات برای تصمیم‌گیری وارد شور شدند و هر دو متهم را به جرم مشارکت در قتل به قصاص و زندان محکوم کردند.