ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
آنچه همواره در ادبیات اقتصادی به واژه ناترازی تعبیر می شود، وجهی از عدم تعادل و توازن در چرخه دادوستد را در ابعاد کلان مورد اشاره قرار می دهد. و بر این معنی تاکید دارد که امکانات موجود با آنچه مورد نیاز است پاسخگوی شرایط نیست. به عنوان مثال سال هاست که گفته می شود رقم درآمدهای دولت با ردیف بودجه هماهنگ نیست. به زبان رایج تراز نیست یا همان واژه تکراری ناترازی است.
این ناترازی کلان به تعبیری ام الناترازی است که در تمام اندام های جامعه جاری می شود. در واقع آنچه بالاترین مقام اجرایی از سیاهه ناترازی ها در آب و برق و گاز و بنزین و معیشت و محیط زیست و پول و الخ مورد اشاره قرار می دهد ناظر بر این حقیقت است که نه تنها دخل و خرج دولت ناتراز است و به هم نمی خواند، که مهمتر با این ناترازی ساده کمیت توسعه و بازسازی و ترمیم و خلاصه هر آنچه لازمه حفظ تتمه امکانات اداره و مدیریت جامعه لنگ است.
وقتی جامعه در همه اندام و جوارح خود دچار ناترازی می شود، درست مثل این می ماند که سیستم تنفسی انسان با میزان ضربان قلب دچار ناترازی شده، این ناترازی وقتی به نقطه اوج می رسد حیات انسانی را به مخاطره می اندازد و در نهایت منجر به مرگ می شود، این وضعیت بی تردید برآیند مجموعه ناترازی ها در سایر اجزا و اندام انسانی است که نسبت مستقیم با ایستایی قلب و حیات دارد.
وقتی ناترازی در یک موضوع فی المثل در برق به اوج می رسد، به بحران تعبیر می شود. اما وقتی ناترازی همه اجزا و اندام های جامعه را فرا می گیرد، بهترین تعبیر و توصیف شرایط همین است که اعتراف کنیم ما در ناترازی به بحران رسیده ایم. به گمانم پزشکیان با گفتن این حقیقت که در همه چیز ناترازی داریم و در لبه پرتگاه هستیم، بر حقیقت مهمتری اذعان دارند که نگارنده به ناترازی در بحران تعبیر می کنم.
انتهای پیام