شناسهٔ خبر: 69878221 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه اطلاعات | لینک خبر

فرهاد فخرالدینی همه را غافلگیر کرد

اجرای پروژه «منظومه سیمرغ-قاف» به آهنگسازی فرهاد فخرالدینی، هنرمند ۸۷ساله ایرانی که بعد از مدت‌ها چوب رهبری ارکستر را به دست گرفت، در تالار وحدت پیش روی مخاطب قرار گرفت.

صاحب‌خبر -

اطلاعات نوشت: فرهاد فخرالدینی آهنگساز و موسیقیدان کشورمان سرانجام بعد از سال‌ها دوری از صحنه‌ها و ارکسترهای موسیقی، این بار با آهنگسازی و به دست گرفتن چوب رهبری ارکستر پروژه موسیقی «منظومه سیمرغ-قاف» با همراهی آرش امینی دیگر رهبر ارکستر کشورمان، تماشاگران تالار وحدت را در اولین شب از اجرای این پروژه غافلگیر کرد.

منظومه «سیمرغ» پروژه‌ای موسیقایی بر اساس شاهکار «منطق‌الطیر» عطار نیشابوری در پنج موومان بود که با همراهی یک ارکستر ۱۰۰نفره از بهترین نوازندگان کشورمان از جمله ارکستر سمفونیک تهران با تهیه‌کنندگی حبیب صبور از روز چهارشنبه سی‌ام آبان پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

به گفته فرهاد فخرالدینی اشعار این منظومه از تألیف محمدرضا شفیعی‌کدکنی از «منطق‌الطیر» است. این اثر یک پروژه اپرایی است که مهدی محمدی و علی تفرشی به عنوان ۲خواننده گزیده کار و متخصص حوزه موسیقی کلاسیک در آن هنرنمایی کرده‌اند.

این هنرمند با سابقه درباره تجربه اخیر خود گفته بود: موسیقی اصیل ایرانی متعادل نشده است ولی در موسیقی غرب نت‌ها تعدیل شده‌اند. ما فواصل ۱۲نیم‌پرده موسیقی غربی را متناسب برای اجرای این اثر تعدیل کردیم. فرهنگ ما بسیار غنی است و همبستگی هنرها قابل کتمان نیست. لحن موسیقی این پروژه با موسیقی ایرانی انس و الفت دارد.

در بخش اول این برنامه که به اجرای کنسرتو برای ویولن به آهنگسازی فرهاد فخرالدینی اختصاص داشت، گروه به رهبری آرش امینی و تک‌نوازی ویولن امین غفاری آثاری را پیش روی مخاطبان قرار دادند.
اما قاب باشکوه اولین کنسرت منظومه «قاف» در بخش دوم کنسرت اتفاق افتاد. آن جا که فخرالدینی پس از مدت‌ها دوری از اجراهای زنده در حضور پرتعداد مخاطبان اثر جاودانه دیگری را به نام خود ثبت کرد.
آغاز اجرای «قاف» با یک اوج همراه بود، درست همانند لحظه پرواز پرندگان که با یک اوج همراه می‌شود و پس از دقایقی که در مسیر درست قرار می‌گیرند، به یک ثبات می‌رسند که اجرای موسیقی نیز پس از آن اوج، گویی به یک ثبات رسید.

در ادامه اجرای موومان اول، خوانندگان و گروه کر به همراهی با ارکستر برآمدند که گاه آوایی واحد تشکیل می‌دادند و گاه تک‌خوان‌ها به صورت انفرادی یا همراه با هم می‌خواندند. البته این امر در سراسر کنسرت ادامه داشت.

موومان بعدی اما، خبر از آغاز یک مسیر و شروع ماجراجویی می‌داد که در ابتدا با اجرای تفرشی و بعد محمدی همراه بود .

در موومان چهارم نشان از جدی شدن این ماجراجویی داشت؛ شرایطی که کار را حتی دشوارتر و سرنوشت‌ساز ساخته بود و در همین حین خوانندگان نوید وحدت و همدلی می‌دادند.آنگاه که خوانندگان از توحید و وحدت می‌خواندند، مرحله آخر فرا رسید و درست پس از پایان موومان چهارم، فخرالدینی و ارکستر موومان پنجم را آغاز کردند تا در همین نقطه روایت تحقق آن توحید را بیان کنند.

دربخش پایانی کنسرت نیز موسیقی ماندگار تیتراژ سریال «امام علی (ع)»، موسیقی تیتراژ سریال «بوعلی سینا»، موسیقی تیتراژ سریال «سربداران»، از ساخته‌های پرطرفدار فرهاد فخرالدینی برای حاضران در سالن اجرا شد.

آنچه در این بخش از کنسرت مشهود بود ردپای نغمه‌پردازی هنرمندی به نام فرهاد فخرالدینی بود که از معدود هنرمندان موسیقی کشورمان است که آثار و پروژه‌هایش دارای شناسه منحصر به فردی است که می‌تواند آثار او را نسبت به دیگر آثار متمایز کند. وجوهی از موسیقی که طی سال‌های اخیر کمتر در رپرتوارهای انتخابی ارکسترها شنیده می‌شد و نشان‌گر فقدان طولانی مدت هنرمندی بود که جای خالی‌اش طی این سال‌ها در ارکستر ملی محسوس بود.

اطلاعات نوشت: فرهاد فخرالدینی آهنگساز و موسیقیدان کشورمان سرانجام بعد از سال‌ها دوری از صحنه‌ها و ارکسترهای موسیقی، این بار با آهنگسازی و به دست گرفتن چوب رهبری ارکستر پروژه موسیقی «منظومه سیمرغ-قاف» با همراهی آرش امینی دیگر رهبر ارکستر کشورمان، تماشاگران تالار وحدت را در اولین شب از اجرای این پروژه غافلگیر کرد.

منظومه «سیمرغ» پروژه‌ای موسیقایی بر اساس شاهکار «منطق‌الطیر» عطار نیشابوری در پنج موومان بود که با همراهی یک ارکستر ۱۰۰نفره از بهترین نوازندگان کشورمان از جمله ارکستر سمفونیک تهران با تهیه‌کنندگی حبیب صبور از روز چهارشنبه سی‌ام آبان پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

به گفته فرهاد فخرالدینی اشعار این منظومه از تألیف محمدرضا شفیعی‌کدکنی از «منطق‌الطیر» است. این اثر یک پروژه اپرایی است که مهدی محمدی و علی تفرشی به عنوان ۲خواننده گزیده کار و متخصص حوزه موسیقی کلاسیک در آن هنرنمایی کرده‌اند.

این هنرمند با سابقه درباره تجربه اخیر خود گفته بود: موسیقی اصیل ایرانی متعادل نشده است ولی در موسیقی غرب نت‌ها تعدیل شده‌اند. ما فواصل ۱۲نیم‌پرده موسیقی غربی را متناسب برای اجرای این اثر تعدیل کردیم. فرهنگ ما بسیار غنی است و همبستگی هنرها قابل کتمان نیست. لحن موسیقی این پروژه با موسیقی ایرانی انس و الفت دارد.

در بخش اول این برنامه که به اجرای کنسرتو برای ویولن به آهنگسازی فرهاد فخرالدینی اختصاص داشت، گروه به رهبری آرش امینی و تک‌نوازی ویولن امین غفاری آثاری را پیش روی مخاطبان قرار دادند.
اما قاب باشکوه اولین کنسرت منظومه «قاف» در بخش دوم کنسرت اتفاق افتاد. آن جا که فخرالدینی پس از مدت‌ها دوری از اجراهای زنده در حضور پرتعداد مخاطبان اثر جاودانه دیگری را به نام خود ثبت کرد.
آغاز اجرای «قاف» با یک اوج همراه بود، درست همانند لحظه پرواز پرندگان که با یک اوج همراه می‌شود و پس از دقایقی که در مسیر درست قرار می‌گیرند، به یک ثبات می‌رسند که اجرای موسیقی نیز پس از آن اوج، گویی به یک ثبات رسید.

در ادامه اجرای موومان اول، خوانندگان و گروه کر به همراهی با ارکستر برآمدند که گاه آوایی واحد تشکیل می‌دادند و گاه تک‌خوان‌ها به صورت انفرادی یا همراه با هم می‌خواندند. البته این امر در سراسر کنسرت ادامه داشت.

موومان بعدی اما، خبر از آغاز یک مسیر و شروع ماجراجویی می‌داد که در ابتدا با اجرای تفرشی و بعد محمدی همراه بود .

در موومان چهارم نشان از جدی شدن این ماجراجویی داشت؛ شرایطی که کار را حتی دشوارتر و سرنوشت‌ساز ساخته بود و در همین حین خوانندگان نوید وحدت و همدلی می‌دادند.آنگاه که خوانندگان از توحید و وحدت می‌خواندند، مرحله آخر فرا رسید و درست پس از پایان موومان چهارم، فخرالدینی و ارکستر موومان پنجم را آغاز کردند تا در همین نقطه روایت تحقق آن توحید را بیان کنند.

دربخش پایانی کنسرت نیز موسیقی ماندگار تیتراژ سریال «امام علی (ع)»، موسیقی تیتراژ سریال «بوعلی سینا»، موسیقی تیتراژ سریال «سربداران»، از ساخته‌های پرطرفدار فرهاد فخرالدینی برای حاضران در سالن اجرا شد.

آنچه در این بخش از کنسرت مشهود بود ردپای نغمه‌پردازی هنرمندی به نام فرهاد فخرالدینی بود که از معدود هنرمندان موسیقی کشورمان است که آثار و پروژه‌هایش دارای شناسه منحصر به فردی است که می‌تواند آثار او را نسبت به دیگر آثار متمایز کند. وجوهی از موسیقی که طی سال‌های اخیر کمتر در رپرتوارهای انتخابی ارکسترها شنیده می‌شد و نشان‌گر فقدان طولانی مدت هنرمندی بود که جای خالی‌اش طی این سال‌ها در ارکستر ملی محسوس بود.