به گزارش شهدای ایران به نقل از جوان آنلاین، پالیزدار هر زمانی که تریبونی به دست آورده با هیجان خاصی اقدام به اتهام زنی به افراد مختلف کرده است، اما در دادگاه‌ها و مراکز قضایی در برابر اثبات این موارد و ارائه اسناد به بی‌اعتباربودن ادعاهایش اعتراف کرده است.
به گزارش فارس، «عباس پالیزدار» چهره ناشناخته‌ای در عرصه سیاست ایران بود که در سال ۱۳۸۷ با انتشار دو سخنرانی از او (در۱۴اردیبهشت در دانشگاه بوعلی همدان و هفتم خرداد در دانشکده حقوق دانشگاه شیراز) روی وب‌سایت‌های خبری به یک‌باره به چهره‌ای جنجالی و خبرساز تبدیل شد.
پالیزدار اتهامات اثبات‌نشده‌ای را علیه بسیاری از شخصیت‌های شناخته‌شده کشور با ذکر «فساد اقتصادی» و «رانت‌خواری» مطرح کرد که شکایت‌های بسیاری را به دنبال داشت.
پالیزدار به دلیل افشای اتهامات اثبات‌نشده به همراه بیش از ۱۰نفر دستگیر می‌شود. هیئت قضایی پس از چند جلسه رسیدگی به اتهام‌های متهمان، به استناد دلایل و مستندات پرونده ۹تن از آنان را مجرم شناخت و رأی به محکومیت‌شان داد. عباس پالیزدار در مجموع به ۱۰سال زندان محکوم می‌شود که نهایتاً با تخفیف، محکومیت وی از ۱۰سال به شش سال کاهش یافت.
از سودای چهره‌شدن تا غلط‌خوانی گزارشات
یکی از متهمان این پرونده به نام «جواد ترابی» که گویا متهم ردیف دوم است در سال ۱۳۹۲ طی گفتگو با روزنامه قانون درباره هدف پالیزدار در خصوص چنین سخنانی می‌گوید: «پالیزدار کاندیدای شورای شهر تهران شد و در برخی فهرست‌ها قرار گرفت ولی متأسفانه رأی نیاورد. در همان حین به او پیشنهاد می‌شود که اگر می‌خواهی در آینده رأی بیاوری، باید چهره شوی. پس بهتر است برای چهره شدن در دانشگاه‌ها سخنرانی کنی، در نتیجه دانشگاه همدان برای سخنرانی هماهنگ می‌شود. دانشگاه همدان، جایگاه دانشگاه تهران را در میان دانشگاه‌های شهرستانی دارد چراکه دانشگاه بوعلی دارای جایگاه ویژه‌ای در همدان است. معمولاً هر سخنرانی‌ای که جنجالی است در آنجا انجام می‌شود. برای مثال، همین سخنرانی آقای پالیزدار.»
وی تصریح می‌کند: «(پالیزدار) تخلف کرد، زیرا موضوع بعدی خود پالیزدار است که اطلاعات نه‌چندان درستی را که با یک بار مطالعه گزارش ۱۸۰ صفحه‌ای به دست آورده بود، افشا کرد و روند تحقیق و تفحص را تغییر داد.»
این فرد درباره اعتبار ادعا‌های پالیزدار نیز مطرح می‌کند: «سخنرانی‌ها بعد از دانشگاه همدان ادامه داشت. او بعد از سخنرانی در اصفهان و قبل از سخنرانی در شیراز نظر من را در رابطه با سخنرانی‌هایش پرسید که به او گفتم این سخنرانی دو ایراد اساسی دارد: ۱) اطلاعاتی داده‌اید درباره مبارزه با قاچاق کالا و ارز که در گزارش تحقیق و تفحص نبوده است. ۲) اطلاعاتی را به استناد گزارش هیئت تحقیق و تفحص گفته‌اید که برداشتی اشتباه بود.
طی سخنرانی، پرونده A را به پرونده B و پرونده B را به C ربط دادید و نتیجه آن ارائه اطلاعاتی اشتباه بود. برای مثال، نامهای پرونده A را با موقعیت پرونده B و موقعیت پرونده B را از پرونده C توضیح داده بود. کل اطلاعات در هم خلط شده بود. قبل از سخنرانی با او صحبت کردم که این سخنرانی تبعات سنگینی دارد، حتی برای تحقیق و تفحص، زیرا نتیجه کار ما را به حاشیه می‌راند.»
نامه عذرخواهی از هاشمی‌رفسنجانی
پالیزدار در چند فقره یا حرف خود را تغییر داده یا نسبت به حرف‌هایی که زده بود، عذرخواهی کرده است. پالیزدار در خرداد ۱۳۸۸ در نامهای به مرحوم هاشمی‌رفسنجانی ضمن پس گرفتن ادعاهایش درباره او و اعلام اینکه اظهاراتش بدون هر گونه سند و صرفاً بر مبنای ادعا‌های یکی از افراد دیگر بوده است، از وی عذرخواهی کرد.
در بخشی از این نامه پالیزدار آمده است: «متأسفانه در پایان سخنرانی در دانشگاه همدان، دانشجویی از خانواده شما سؤال کرد و اینجانب بدون هیچ مستنداتی به اتکای شنیده‌های غیرمستند از نزدیکان آقای احمدی‌نژاد مطالبی گفتم و در سخنرانی‌ها هم گفته‌ام که هیچ پرونده‌ای راجع به حضرتعالی و خانواده شما ندیده‌ام، بنابراین به این وسیله از محضر حضرت عالی عذرخواهی می‌کنم و امیدوارم این مختصر را به عنوان جبران بپذیرید تا باری بر دوش من در صحرای محشر نباشد.»
عذرخواهی از آیت‌الله امامی‌کاشانی در دادگاه
همچنین وی در یکی دیگر از اظهارات خلاف واقع خود علیه «آیت‌الله امامی‌کاشانی»مطالبی را عنوان کرده بود.
در این فقره نیز پالیزدار در صحن دادگاه و همچنین جلسه بازپرسی و در صفحه۱۰۴ پرونده ضمن اقرار به اشتباهات صورت‌گرفته در سخنرانی‌های خود علیه مرحوم آیت‌الله امامی‌کاشانی می‌گوید: «معادن سنگ مرمر دهبید فارس یا معدن قاسم‌زغالی متعلق به مجتمع توانبخشی حضرت ولیعصر (عج) بود و وقف‌نامه سازمان اوقاف و امور خیریه را داشت. آقای امامی‌کاشانی هیچ انتفاعی در آن مجتمع نداشت و مطالب جنجالی که از طرف من ایراد شد و شخصیت ایشان را مورد بی‌حرمتی قرار داد تحت تأثیر جو عمومی و جهت جلب توجه دانشجویان بود. پس از بررسی مطالب، متوجه نادرست‌بودن مطالب منتسب به ایشان شدم و از محضر ایشان عذرخواهم. شخص ایشان هیچ‌گونه نفع شخصی در این موقوفات نداشته و بنده تصور کرده بودم این موقوفات از املاک شخصی ایشان است.»
«سیامک مدیرخراسانی» قاضی پرونده پالیزدار درباره این ادعا بیان می‌کند: «مرحوم آیت‌الله امامی‌کاشانی بچه معلولی داشته، وقتی فرزند خود را برای درمان به آلمان برده بود و خدمات درمانی این کشور را دیده بود، به حضرت امام (ره) مراجعه کرده بود که محلی با درآمد ثابت معرفی کند که درآمد آن صرف کودکان معلول شود. حضرت امام (ره) به بنیاد گفته بودند که جای خوبی را برای این کار معرفی کنند که معدن دهبید معرفی شد. معدن دهبید آن زمان واگذار شد، اما محل هزینه درآمد آن برای کودکان معلول بود و تمام اسناد آن در پرونده موجود است. اعضای هیئت مدیره معدن هیچ هزینه‌ای دریافت نمی‌کردند جز یک نفر که مدیرعامل بود و ۲۴ساعته آنجا کار می‌کرد، همچنین درآمد کارخانه لاستیک دنا صرف بیمارستان نکویی قم می‌شد.»
اعترافات پالیزدار درباره واقعیت اتهامات به آیت‌الله یزدی
پالیزدار ادعا‌های دیگری نیز داشت که درباره آنان نیز موارد ضدونقیضی گفته بود.
سیامک مدیرخراسانی، قاضی پرونده عباس پالیزدار با اشاره به ادعا‌های اخیر پالیزدار گفت: پالیزدار در مصاحبه اخیر خود گفته است که مرحوم آیت‌الله یزدی حدود ۲ تا ۳هزار هکتار زمین جنگلی را تصرف کرده، اما در دادگاه می‌گفت ۲۰۰ تا ۳۰۰هکتار را تصاحب کرده است.
وی حرف‌هایش را در دادگاه چند بار تغییر داده بود.» قاضی پرونده عباس پالیزدار اضافه کرد: «پالیزدار از تمام این موارد اطلاع داشت و اسناد آنها را دیده بود. پالیزدار در دادگاه در موضع ضعف بود و برخی موارد را گردن افراد دیگر می‌انداخت. او در دادگاه می‌گفت که افراد دیگری مرا طعمه کرده‌اند و فلان شخص من را جلو انداخته و خودش کنار کشیده است.»
بر اساس اخبار برخی رسانه‌ها پالیزدار در سال۱۳۸۷ مطالب بیان‌شده در سخنرانی خود- که هفته گذشته دوباره آن را مطرح کرده است- را در صحن دادگاه و همچنین در جریان بازپرسی تکذیب کرده و گفته بود: «در مورد مطالب منتسب به آیت‌الله یزدی دایر بر خرید سهام کارخانه لاستیک دنا باید بگویم که وی هیچ نفعی در آن نداشته و این مطالب را در اثر القائات دو نماینده مجلس گفته‌ام.»
پالیزدار همچنین به بازپرس پرونده گفته بود که از ایراد سخنرانی علیه مرحوم آیت‌الله یزدی هیچ نیتی جز تخریب شخصیت وی نداشته است. وی در اقاریر خود اظهار کرده بود: «جوگیر شده بودم و تمایل به ایراد سخنرانی در محیط دانشگاه داشتم، همین امر باعث شد اشتباهاتی را مرتکب شوم.»