اعتماد: روز گذشته تیم ملی ایران بعد از برد مقابل قرقیزستان به تهران بازگشت و علیرضا بیرانوند در صحبت با خبرنگاران و در دفاع از امیر قلعه‌نویی گفت: «برای اولین‌بار است که یک مربی ایرانی دارد تیم ملی را به جام جهانی می‌برد. این اتفاق بزرگی است. به نظرم خیلی‌ها دوست ندارند این اتفاق برای آقای قلعه‌نویی بیفتد.» 

بیرانوند ادامه داد: «خواهش می‌کنم یک مربی ایرانی که برای اولین‌بار تیم را به جام جهانی می‌برد و در ۳۰ بازی ۷۴تا گل زده را حمایت کنید. برخی دنبال این هستند شخصیت و رزومه او را زیر سوال ببرند. این خوب نیست، حمایتش کنید تا در آینده به تیم ما کمک کند‌.» اگر آقای بیرانوند ناراحت نمی‌شود باید به ایشان یادآوری کنیم اولین فردی که در تاریخ فوتبال کشورمان ما را به جام جهانی برد حشمت خان مهاجرانی است. یک مربی ایرانی که موفق شد تنها سهمیه آسیا و اقیانوسیه برای حضور در جام جهانی را در جام جهانی 16 تیمی 1978 به دست بیاورد. اتفاقا دستیار او یعنی اصغر شرفی هم ایرانی بود. یعنی تیم ملی ایران با یک کادر تمام ایرانی نخستین حضورش را در جام جهانی تجربه کرد. چطور می‌شود که بازیکنی مثل بیرانوند که دیگر این روزها داعیه کاپیتانی تیم ملی را هم دارد چنین مساله واضح و بدیهی را نمی‌داند؟ یا شاید هم می‌داند و مثل باقی چیزها قرار است دستاوردهای تکراری به عنوان دستاورد تازه و افتخارآمیز فاکتور شود؟ شاید هم این جملات در رختکن بین بازیکنان و کادرفنی رد و بدل شده و بیرو براساس همان شنیده‌ها و اطلاعات این جملات را به زبان آورده است! نمی‌دانیم! هرچه هست بازیکنان تیم ملی به جای اینکه کمی سرشان را پایین بیندازند و روی فوتبال متمرکز شوند تا در دو بازی متوالی مقابل تیم‌های 111 و 104 دنیا 4 گل نخوریم، مدام دنبال این می‌گردند که چه کسی در کجا چه انتقادی مطرح کرده تا در اولین فرصت جواب او را بدهند و از خجالتش در بیایند و در این راه دست به دامان فکت‌های اشتباه هم می‌شوند. فکت‌های اشتباهی که بخشی از تاریخ همین تیم ملی را به راحتی زیر سوال می‌برد. جای علیرضا  بیرانوند ما  از شما عذرخواهی می‌کنیم  حشمت خان!