به گزارش ایران‌پژواک، روش مدنظر با قرار دادن حسگری روی پایه ریلی در جلوی تفنگ کار می‌کند. این حسگر با محرکی در قفسه یا جلوی تفنگ در ارتباط است و زمانی که سرباز، تفنگ را به سمت هدف نشانه می‌رود، تنظیماتی را برای نشانه هدف سرباز انجام می‌دهد.

سربازی که با پهپاد احاطه‌شده، تفنگ خود را به سمت هدف نشانه می‌رود، سیستم را روشن می‌کند و به محرک‌ها اجازه می‌دهد تا قبل از کشیدن ماشه، هدف خود را به‌صورت دقیق نشانه بروند. بنابراین سیستم باید از ادراک ماشینی و مؤلفه بینایی کامپیوتری بهره بگیرد. زیرومارک از حسگرهای لیدار و الکترواپتیکال برای شناسایی پهپادها، طبقه‌بندی آن‌ها و تعیین اینکه در حال انجام چه‌کاری هستند، استفاده می‌کند. بخش پرتابه‌شناسی (بالستیک) همان فیزیک حرکت پرتابه‌ای است.

سیستم ZeroMarks قادر است کارهایی انجام دهد که انسان نمی‌تواند. انجام کارهایی مثل محاسبات افت ارتفاع گلوله، مسیر و تلاطم هوا برای انسان بسیار دشوار است؛ ولی برای کامپیوتر کار خیلی ساده‌ای خواهد بود. از همین رو از قبل تعیین شده که گلوله بعد از شلیک باید در کجا فرود بیاید تا وقتی سرباز ماشه را می‌کشد، به‌ احتمال ‌زیاد، مسیر پهپاد را قطع کند.

ایده مطرح‌شده توسط ZeroMark آن‌قدر وسوسه‌انگیز است که شرکت سرمایه‌گذاری خطرپذیر Andreesen Horowitz حاضر شده است تا ۷ میلیون دلار در این پروژه سرمایه‌گذاری کند. دلیل این سرمایه‌گذاری برای هرکسی که نیم‌نگاهی به جنگ مدرن دارد، واضح است. واقعیت آن است که پهپادها، این ربات‌های پرنده ارزان‌قیمت و مرگبار، سرنوشت درگیری بین روسیه و اوکراین را تعیین می‌کنند. هر ماه، هر یک از طرفین، هزاران پهپاد کوچک را برای انداختن مواد منفجره، عکس گرفتن و ایجاد جنجال‌های رسانه‌ای به آسمان می‌فرستند.

با در نظر داشتن اینکه ارتش‌های جهان به دنبال راهی برای مقابله با پهپادها هستند، دستیابی به سیستم‌های ضد پهپاد، صنعت رو به رشدی را توسعه داده است.

آیا سیستم یادگیری ماشینی باهدف کمکی، مثل آنچه ZeroMark ارائه می‌کند، پاسخگوی این نیاز خواهد بود؟ باید منتظر بمانیم.

انتهای پیام