برترینها: دو بازی اخیر تیم ملی یک هشدار بزرگ بود. انگار فوتبال ملی ما در آستانه قرار گرفتن در زمره تیم‌های درجه دو یا سه آسیاست. بحران خط دفاع و دروازه‌مان کاملا مشهود شده و انگار کم کم باید روی جوانترها بیشتر حساب باز کرد. چه ایرادی دارد اصلا در همین دیدارهایی که بزرگترهای تیم انگیزه ندارند، جوانترها را به بازی بگیریم؟ مگر قرار شده که از میان کره شمالی و قرقیزستان به جام جهانی صعود نکنیم؟
علیرضا بیرانوند به عنوان محافظ شماره یک دروازه تیم ملی انگار این روزها حال خوشی ندارد. در حالی که او با ۷۷ بازی ملی یکی از باتجربه‌ترین بازیکنان تیم ملی محسوب می‌شود، عملکرد ضعیفش در دو بازی اخیر، انتقادات بسیاری را متوجه او کرده. بیرانوند که زمانی به عنوان یکی از بهترین دروازه‌بان‌های آسیا شناخته می‌شد، این روزها به نظر می‌رسد تمرکز لازم را برای نمایش درخشان در چارچوب دروازه ندارد.
ریشه مشکلات بیرانوند چیست؟
در دو بازی اخیر، بیرانوند ۴ گل دریافت کرده؛ عددی که برای یک دروازه‌بان در سطح ملی قابل قبول نیست. اشتباهات او در این بازی‌ها نه تنها به ضرر نتیجه تیم تمام شد، بلکه روحیه بازیکنان و هواداران را نیز تحت تاثیر قرار داد. در دیدار دیشب مقابل قرقیزستان، او با نمره ۶.۶ ضعیف‌ترین بازیکن تیم ملی شناخته شد؛ آماری که نشان‌دهنده عملکرد پایین‌تر از حد انتظار اوست. این افت محسوس در حالی رخ می‌دهد که او از باتجربه‌های فوتبال ما در میادین بین‌المللی‌ست.
به نظر می‌رسد که یکی از اصلی‌ترین دلایل افت اخیر بیرانوند، کمبود تمرکز در بازی‌های اوست. تصمیم‌گیری‌های اشتباه، واکنش‌های دیرهنگام و اشتباهات ابتدایی نشان می‌دهد که او از آمادگی ذهنی لازم برخوردار نیست. حاشیه‌های خارج از زمین نیز خب تاثیرگذار است. بیرانوند طی این ماه‌ها درگیر پرونده شکایت پرسپولیس از فدراسیون هم بوده و شاید اگر این حواشی نبود الان عملکرد مطمئن‌تری را از او می‌دیدیم.
از سوی دیگر هم شنیده شده که او به دنبال بردن اورونوف به تبریز است. یک دروازه‌بان، علاوه بر مهارت‌های فنی، نیاز به تمرکز بالا و ذهنی آرام دارد تا بتواند در حساس‌ترین لحظات بازی تصمیمات درست بگیرد؛ ویژگی‌هایی که این روزها در بازی‌های بیرانوند کمتر دیده می‌شود. کاش اصلا اختلافات او با پرسپولیس، تیمی که سال‌ها در آن بازی کرد و افتخارات بسیاری کسب کرد، اینقدر بزرگ نمی‌شد. کسی دوست ندارد که تصویر حرفه‌ای او با سابقه درخشان ملی مخدوش شود.
همچنین عملکرد بیرانوند، فراتر از شخص او، فوتبال ملی ایران را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد. تیم ملی ایران نیازمند دروازه‌بانی است که در لحظات حساس به آن اتکا کند. همان عملکردی که در جام جهانی 2018 داشت. در صورتی که او نتواند به سرعت خود را بازیابی کند، ممکن است جایگاهش در تیم ملی به خطر بیفتد. شاید اینکه تیم ملی هم کمی رفاقتی شده بی‌تاثیر نباشد. صلابت تیم ملی از همه‌چیز مهم‌تر است.
آیا زمان خداحافظی فرارسیده است؟
بسیاری از کارشناسان و هواداران این سوال را مطرح می‌کنند که آیا بیرانوند با ادامه این روند بهتر است از فوتبال ملی خداحافظی کند؟ این تصمیم البته باید با در نظر گرفتن شرایط کلی تیم ملی و ارزیابی دقیق وضعیت او گرفته شود. اما اگر او همچنان به حواشی ادامه دهد و نتواند مشکلات شخصی و حرفه‌ای خود را مدیریت کند، شاید بهتر باشد جای خود را به دروازه‌بانان جوان‌تر و با انگیزه بدهد.
همین حالا روی نیمکت سه گلر دیگر هستند. حسینی در جام جهانی هم بازی کرده. نیازمند و اخباری را هم داریم. شاید اصلا بهتر بود کادر فنی در این دو بازیِ نه‌چندان چالش‌برانگیز به دو گلر دیگرمان بازی می‌دادند. به هر حال به خاطر خود علیرضا بیرانوند هم خیلی نگرانیم!