ریحانه اسکندری: هفته نهم مسابقات والیبال قهرمانی باشگاه‌های برتر مردان ایران، چهارشنبه، ۲۳ آبان با شش دیدار تایین کننده پیگیری شد. صنعتگران امید، پاس گرگان، چادرملو اردکان، مهرگان نور، شهرداری ارومیه و پیکان در دیدارهایی که در این هفته داشتند پیروز میدان بودند. این در شرایطی است که تیم والیبال شهرداری ارومیه با این برد جایگاه اولی خود در جدول را تثبیت کرد تا با راحتی خیال برای هفته های پیش رو حاضر شود.

شهداب یزد با ۶ برد و ۱۷ امتیاز در رتبه دوم قرار گرفت و شش تیم دیگر با پنج برد در تعقیب این تیم و شهرداری ارومیه هستند. یکی از نکات این هفته استراحت تیم سایپا بود.

در حاشیه دیدار گیتی پسند اصفهان و صنعت گران امید که در سالن فدراسیون والیبال انجام شد، گفتگویی با محمود افشار دوست، کارشناس و پیشکسوت والیبال در مورد شرایط لیگ برتر انجام دادیم.

نهمین هفته از لیگ برتر هم به پایان رسید و فکر می کنم زمان خوبی است تا در مورد شرایط این دوره از مسابقات صحبت کنیم. کیفیت فنی لیگ را چه طور می بینید؟ 

در مورد لیگ من فکر می کنم که لیگ ما هنوز هم رده با لیگ لهستان، ژاپن، فرانسه، ایتالیا و ... نیست. حداقل در این نه یا ده بازی اول آن پتانسیل دیده نشده،  شاید در هفته های آینده علملکرد بهتر شود، شاید در نیم فصل شرایط تغییر کند. ضمن این که هیجان خوبی وجود دارد. تیم ها به هم نزدیک می شوند و  بازی ها مهیج می شود، اما من احساس می کنم از نظر فنی هنوز با لیگ های خوب دنیا فاصله وجود دارد  و این تفاوت معنا دار در بار منفی به تیم ملی هم می رسد و می تواند نگران کننده باشد. اما در مجموع ما باید امیدوار باشیم؛ امیدوارم باشیم در هفته های بعد لحاظ فنی شرایط تغییر کند. این که می گویم به لحاظ فنی منظورم به این شکل است که هنوز اشتباهات بسیار ابتدایی از تیم های ما سر می زند و همان اشتباهات ابتدایی نتیجه ست ها را رقم می زند، این خطرناک است. در والیبال مدرن دنیا دیگر این اشتباهات اتفاق نمی افتد یا خیلی به ندرت دیده می شود، در لیگ ما این اشتباهات زیاد دیده می شود و این اصلا چیز خوبی نیست. این مربوط به بخش فنی است.

در مورد مشکلاتی که تیم سپهرصدرای مشهد دارد چه نظری دارید؟ این چه تاثیری روی کیفیت لیگ می گذارد؟ 

در مورد تیم هایی مثل نماینده مشهد بحث متفاوت است. در ابتدای فصل سازمان لیگ جلساتی برگزار می کند، تیم ها حضور پیدا می کنند، مدارک و اطلاعات تیم را می دهند و آنجاست که تایید می شود آیا تیمی حق ورود به لیگ برتر را دارد یا نه؟ حالا یا با خرید امتیاز  یا با ورود مستقیم خود تیم به لیگ برتر، آن جا همه این مسائل بررسی می شود. من فکر می کنم، البته شاید، چون من شخصا در فدراسیون حضور نداشتم، شاید در آن مقطع مدارک کافی بوده اما در ادامه نماینده مشهد نتوانسته اسپانسر را جذب کند. من فکر می کنم حتما باید مدیران تیم بیایند در مورد این شرایط تیم توضیح دهند. باید صحبت جدی بکنند که چرا اسپانسر نتوانست حضور پیدا کند و از تیم حمایت کند. چون این اوایل فصل است و اصلا جدا از لیگ ما، برای والیال مشهد اتفاق خوبی نیست. والیبال مشهد یک والیبال ریشه دار است، بازیکنان فنی  و بسیار خوبی را در طول تاریخ والیبال به تیم ملی و والیبال کشور داده است، پیشینه بسیار قوی ای در والیبال دارد و واقعا حیف است که مشهد و نماینده خراسان رضوی این شرایط را داشته باشد.

فکر می کنید قوی تر شدن لیگ دسته یک ما چه قدر می تواند در بالا رفتن کیفیت لیگ برتر ما موثر باشد؟ ایده ده تیمی شدن لیگ تا چه اندازه در این موضوع کمک کننده است؟

نظر شخصی من این است که لیگ ما از نظر فنی گنجایش بیشتر از ده تیم را ندارد. اگر لیگ ده تیم شود چند حسن دارد، یک این که در هفته بیش از یکی بازی صورت نمی گیرد، بنابراین بازیکنان با ریکاوری و تمرین خوب برای بازی بعد خود مجهز می شوند. دوم این که با ده تیم لیگ دسته یک ما هم قوی تر می شود. حداقل هشت یا ده تیم اول لیگ دسته یک ما به لحاظ فنی بالا می آیند، چون برخی از بازیکنان ما به ناچار باید آن جا بازی کنند. البته این موضوع می تواند از نظر مالی هم بررسی شود که بازیکنان متضرر نشوند. این ها ساز و کار هایی دارد اما می شود انجام شود. ضمن این که زیرساخت ها بسیار مهم هستند، ما باید باید ببنیم واقعا ما شرایط برگزاری لیگ ۱۴ یا ۱۳ تیم را داریم، آیا ۲۶ نفر پاسور تراز اول داریم؟ آیا ۲۶ نفر پشت خط زن با کیفیت بالا داریم؟ وقتی می خواهیم تیم ملی ما لهستان را ببرد، آیا این ها را داریم؟ باید ببینیم اگر نداریم ساختار های لیگ را بهتر کنیم، توان فنی لیگ را بالاتر بیاوریم، چون برخی بازیکنان ما خارج از کشور بازی می‌کنند. آن ها باید برگردند تا شرایط را ببینیم اما من فکر می کنم می تواینم لیگی با ده تیم برگزار کنیم تا لیگ دسته یک را قوی تر کنیم.

یکی از دغدغه های اصلی در لیگ ما انجام دو بازی در هفته است. این موضوع را تا چه اندازه در پایین آمادن کیفیت بازی ها موثر می دانید؟ خسنگی در بازیکنان ملموس است.

ببینید هفته ای دو بازی برای لیگ ما شاید سخت باشد، اما در دنیای حرفه ای این طور نیست و شما می توانید هر سه روز و نیم یا چهار روز و نیم بازی کنی و سخت نباشد. الان در والیبال اروپا این را می بینیم. اما چون باشگاه های ما زیر ساخت مناسب ندارند و اغلب به صورت تیم اداره می شوند شاید این مشکل نمایان تر باشد. اما در اصل قضیه این اشکال نیست، یعنی می شود هر سه روز و نیم بازی کرد و هیچ ایرادی هم نیست به شرطی که سیستم پزشکی، ریکاوری و فیزیوتراپی تیم خوب باشد، شرایط تغذیه و حرفه ای گری بازیکنان خوب باشد. این ها اگر درست رعایت شود، همان طور که دنیا رعایت می کند، آسیب دیدگی برای بازیکنان به حداقل می رسد، اما ما چون رعایت نمی کنیم، یا خیلی کم رعایت می کنیم به بازیکنان فشار زیادی می آید. از این جهت و به این خاطر که مربیان خودشان متوجه شرایط هستند از دو بازی در هفته ناراحت و نگران می شوند و می گویند دو بازی در هفته مشکل است.

در هفته های اخیر دو تیم شهداب یزد و فولاد سیرجان که نمایندگان ایران در مسابقات قهرمانی والیبال باشگاه های جهان هستند، حواشی زیادی مبنی برا عدم حضور در مسابقات و عدم اعلام لیست بازیکنان به فدراسیون جهانی داشته اند. این دو تیم در شرایطی از دادن لیست در موقع مقرر سر باز زدند که احتمال جریمه سنگین مالی و محرومیت جدی برای والیبال ایران وجود دارد. دلیل اصلی این دو تیم برای این اقدامات عدم همکاری دیگر باشگاه ها برای در اختیار گذاشتن بازیکنان کمکی است. البته هر دو تیم از پرداخت هزینه به دیگر باشگاه ها سر باز زدند. نظر شما در این خصوص چیست؟

به طور کلی از قدیم در والیبال ما یک عرفی وجود داشته که وقتی نماینده ای از ایران در مسابقات آسیایی یا جهانی شرکت می کرد، بقیه تیم ها به آن تیم کمک می کردند و سعی می کردند به آن تیم بازیکن برسانند. اما خب این روزها شرایط تغییر کرده است؛ اول این که هزینه تیم داری بسیار سنگین تر شده است، دستمزد بازیکن ها بالاتر رفته است که نوش جانشان خیلی هم خوب است و اشکالی ندارد، اما از طرفی دیگر  این بالا رفتن هزینه بازیکنان این نگرانی را برای مربی ایجاد می کند که اگر بازیکن کلیدی تیمش به مسابقات بین المللی برود و آسیب ببیند در ادامه برای آن تیم در دور برگشت لیگ چه شرایطی ایجاد می شود؟ خب در این شرایط تیم متضرر می شود و مربی مورد مؤاخذه باشگاه قرار می گیرد. این یک واقعیت است، اما من در مجموع فکر می کنم که ما در این شرایط نباید به این فکر کنیم که بازیکن به آن مسابقات می رود و مصدوم می شود، ما باید به این موضوع به شکل جامع و ملی نگاه کنیم، باشگاه های باید به هم کمک کنند. ممکن است سال دیگر قهرمان لیگ تیم دیگری باشد که نیاز به کمک داشته باشد. بنابراین ما نباید از این جنبه که اگر بازیکن اسیب ببیند چه می شود به این مسئله نگاه کنیم. من فکر می کنم خوب است تیم‌ها به هم کمک کنند.

تصمیم باشگاه ها برای اعلام نکردن لیست بازیکنان به فدراسیون جهانی از نظر شما اقدام درستی است؟

من فکر می کنم نباید باشگاه این قدر با نگاه منفی به این مسائل نگاه کنند و نباید روی این مسائل انقدر مانور بدهند. باشگاه های الان باید به خودشان کمک کنند، حتی اگر خدایی نکرده چنین اتفاقی رخ داد و بازیکنی مصدوم شد باشگاه آن را  به پای منافع والیبال و منافع ملی بگذارد. قطعا هر چه قدر نماینده کشور ما قوی تر در مسابقات حضور پیدا کند، حتی اگر شد و مدالی کسب شد، باید بدانند که این مدال برای کل والیبال کشور است، پس  همه چیز در این مورد اهمیت دارد.

به عنوان سوال آخر، این روز ها کمبود پاسور و بازیکن در لیگ و در نتیجه در تیم ملی به شدت حس می شود. نظر شما در این باره چیست و باید چه کرد؟

بله داریم. نه فقط پاسور، ما کمبود پشت خط زن داریم، کمبود لیبرو داریم، کمبود بلند زن پوزیشن ۴ و ۲ داریم، اصلا پاشنه آشیل والیبال ما در حال حاضر کمبود بازیکن برای منطقه ۲ و ۴ است. ضمن احترامی که برای همه بازیکن ها قائل هستم اما واقعیت اگر بخواهیم هم تراز با دنیا بسنجیم مشکل داریم. این به کار پایه بر می گردد. بازیکن باید در رده پایه ساخته شود و در نهایت زمانی که بازیکن به تیم ملی بزرگسالان می رسد بازیکنان خوبی باشد. ما باید فکری برای این مشکل اساسی بکنیم و از ریشه حلش ‌کنیم.

۲۵۸ ۲۵۸