به گزارش روابط عمومی فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان جنوبی، محمد محمدیان‌فر سرپرست فرمانداری خوسف شامگاه یکشنبه ۲۷ آبان در همایش ادبی ابن‌حسام خوسفی اظهار کرد: شهرستان زرخیز خوسف علاوه بر گوهر نیروی انسانی فرهیخته به واسطه لطف الهی سرشار از معادن مس و طلا است.
وی از شهرستان خوسف به عنوان سرزمین فرصت‌های اقتصادی و ظرفیت‌های گردشگری و تاریخی یاد کرد و افزود: نیروی انسانی فرهیخته، ادیب و دانشمند به طور یقین مهمترین سرمایه شهرستان خوسف است که به پاس تکریم این فرهیختگان، امیدآفرینی و هویت‌بخشی نسل جوان بعد از مصوبه‌ای شورای فرهنگ عمومی خوسف در سال گذشته داشت، سعی شد هفته فرهنگی در این شهرستان برگزار شود.
سرپرست فرمانداری شهرستان خوسف با اشاره به برگزاری برنامه‌های هفته فرهنگی خوسف در سال جاری، تصریح کرد: غبارروبی مزار ابن حسام، تجلیل از مفاخر در قید حیات خوسفی، برپایی نمایشگاه معرفی دستاورد و ظرفیت های شهرستان، نکوداشت آیت الله شیخ محمدحسن خوسفی و آیت الله هردنگی، محفل ادبی ابن حسام و ... از مهمترین برنامه‌های شاخص این هفته است.
محمدیان‌فر بیان کرد: امسال هفته فرهنگی خوسف از ۲۴ لغایت ۳۰ آبان با عنوان «خوسف، بهارستان علم و ادب و ایمان» نامگذاری شده است.
بهنام فر؛ عضو هیات علمی دانشگاه بیرجند نیز اظهار کرد: ابن حسام از شاعران شیعی قرن نهم است که بذری را که فردوسی کاشته در دیوان و خاوران‌نامه به درختی تنومند تبدیل شده است.
وی با بیان اینکه خاوران‌نامه یک حماسه آیینی و ملی می باشد که موضوع آن درباره سفرها و قهرمانی‌های حضرت علی (ع) است، افزود: بیش از ۹۰ درصد دیوان اشعار در مدح و منقبت پیامبر (ص) و حضرت امیرالمومنین (ع) سروده شده است.
عضو هیأت علمی دانشگاه بیرجند ادامه داد: ابن حسام خوسفی سراسر ارادات به فردوسی داشته و در جای جای خاوران‌نامه این ارادت خود را بیان می‌کند.
بهنام‌فر عنوان کرد: ابن حسام خوسفی به حدی به فردوسی ارادت دارد که در خاوران‌نامه از خوابی سخن می‌گوید که فردوسی را در باغی چون بهشت ملاقات می‌کند و پس از این دیدار است که طبع او شکوفا و قلبش مخزن گنج اسرار الهی می‌گردد. در این ابیات کاملاً مشخص است که فردوسی الهام‌بخش ابن حسام در انجام رسالت فرهنگی او بوده است.
استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند گفت: شباهت‌های بسیار بین خاوران‌نامه و شاهنامه است لذا اینها در تقابل هم نیستند بلکه مکمل یکدیگر هستند و این دو اثر دو جلوه از هویت ملی ایرانیان است.