من روی این قوانین کار کردم و موافق تصویب پالرمو بودم و به دوستان هم گفتم. دلیلش این است که به لحاظ فنی، من معتقد بودم که ما حق تحفظ داریم؛ چون به لحاظ کنوانسیون‌های بین المللی ما حق تحفظ می‌توانیم داشته باشیم در جایی که مخالف ماهیت قرارداد نباشد. درباره CFT البته تامل دارم، چون عناوینی در متنش آمده که ممکن است نهاد‌های بین‌المللی بخواهند اینها را علیه ما به کار ببرند؛ ولی آن هم شاید قابل حل باشد. دستگاه‌هایی همچون شورای عالی امنیت ملی باید در این زمینه کار کنند. به نظر من در صورت برطرف شدن خطری که به آن اشاره شده، تصویب این مورد هم امکان‌پذیر است. منتها به لحاظ شکلی اینکه مجمع الان می‌تواند ورود کند یا نه، قابل بحث است. با آقای دکتر پزشکیان هم صحبت اجمالی کردیم که ببینیم راهی برای برون‌رفت پیدا می‌شود یا نه؟

وی گفت: ولی نکته مهمی که الان مطرح است و شما هم می‌توانید نظر بدهید این است که آیا پذیرش FATF در فضایی که تحریم هستیم آن‌قدر اثرگذار هست یا نه؟ فرض کنید این مساله را حل کنیم، سوئیفت هم حل بشود، در زمانی که آنها دلار را برای ما تحریم کردند چه رهاوردی دارد؟ با اینکه اصل تحریم‌ها نسبت به حاکمیت و دولت بوده، اما آمریکایی‌ها بخش خصوصی را که با دولت همکاری می‌کند هم معمولا تحت فشار می‌گذارند و تهدید یا تطمیعشان می‌کنند و نمی‌گذارند. در بستر تحریم که آمریکایی‌ها بر شرکت‌های خصوصی برای همکاری نکردن با ایران فشار می‌آورند، تصویب FATF آیا به ما کمک چندانی می‌کند یا نه؟ این را باید مصلحت‌سنجی کرد. اگر واقعا مصلحتش محرز باشد دوستان ما در مجمع حتما مخالفت نمی‌کنند. اینها مسائل واقعی است. با شعار هم حل نمی‌شود. باید مسائل کل کشور را ملاحظه کرد. اینکه همه مشکلات کشور را هم به گردن حل نشدن مساله FATF بیندازیم، کار عاقلانه و منصفانه‌ای نیست./خبرگزاری صدا‌و‌سیما