گروه اجتماعی: در شرایطی که کشور با چالش‌های متعدد داخلی و خارجی مواجه است، حفاظت از ساختارهای کلیدی دولت و نظارت دقیق بر انتصابات، از مهم‌ترین وظایف دستگاه‌های امنیتی و نظارتی محسوب می‌شود. با این حال، به‌نظر می‌رسد که برخی انتصابات، نه‌تنها بدون بررسی‌های لازم انجام می‌شود، بلکه پیامدهای خطرناکی برای نظام و امنیت ملی به همراه خواهد داشت. یکی از نمونه‌های اخیر این روند، انتصاب ا ک به‌عنوان ... است که با حواشی قابل توجهی همراه بوده است.
به گزارش بولتن نیوز ،ا ک، فردی که اخیراً با حکم اسکندر مومنی، وزیر کشور، به این سمت منصوب شده است، پیشینه‌ای بحث‌برانگیز دارد. بر اساس گزارش‌ها، آقای ک پیش‌تر با نام خانوادگی «گ» شناخته می‌شده و تغییر نام او شائبه‌هایی را ایجاد کرده است. وی فرزند ا گ و برادرزاده غ گ است. این ارتباط خانوادگی، از آن جهت اهمیت دارد که غ گ یکی از فرماندهان ارشد سازمان مجاهدین خلق (منافقین) بوده و در سال ۱۳۹۲ کشته شده است.
تغییر نام خانوادگی، اگرچه می‌تواند دلیلی شخصی یا قانونی داشته باشد، اما وقتی با یک موقعیت حساس دولتی گره می‌خورد، نیازمند شفاف‌سازی است. به‌ویژه در مواردی که فرد منصوب دارای ارتباطات خانوادگی با افراد فعال در گروه‌های معاند باشد. تغییر هویت در چنین شرایطی ممکن است اقدامی برای حذف گذشته و گریز از پرسشگری عمومی باشد؛ موضوعی که مسئولیت نظارتی دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی را دوچندان می‌کند.
انتصاب افرادی با پیشینه‌های مشکوک در مناصب کلیدی دولت، علاوه بر ایجاد خطرات امنیتی، اعتماد عمومی به نظام را نیز تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. در شرایطی که جامعه به شفافیت و پاسخگویی نیاز دارد، چنین انتصاب‌هایی می‌تواند بذر بی‌اعتمادی را در میان مردم بکارد. چرا دستگاه‌های نظارتی نسبت به چنین موضوعاتی حساسیت لازم را نشان نمی‌دهند؟ آیا صرفاً با تغییر نام، می‌توان گذشته افراد را نادیده گرفت و آنان را در موقعیت‌های مهم دولتی به کار گرفت؟
بی‌توجهی به پیشینه افراد در انتصابات، می‌تواند هزینه‌های سنگینی برای کشور به همراه داشته باشد. از خطر نفوذ در لایه‌های کلیدی دولت گرفته تا بهره‌برداری دشمنان از این ضعف‌ها، همگی می‌تواند پیامدهایی غیرقابل جبران داشته باشد. انتصاب ا ک، نمونه‌ای از یک تصمیم‌گیری پرهزینه است که اگر به موقع بررسی و اصلاح نشود، ممکن است به تهدیدی بزرگ برای امنیت و انسجام ملی تبدیل شود.
۱. لزوم بازنگری در فرآیند انتصابات: باید معیارهای دقیق‌تری برای بررسی سوابق و پیشینه افراد تدوین و اجرا شود.
۲. افزایش شفافیت: شفاف‌سازی درباره تصمیمات کلیدی و پاسخگویی به افکار عمومی، از ایجاد شائبه‌های غیرضروری جلوگیری می‌کند.
۳. تعامل بیشتر دستگاه‌های نظارتی و اجرایی: همکاری نزدیک میان نهادهای اطلاعاتی، امنیتی و اجرایی می‌تواند مانع از ورود افراد مسئله‌دار به مناصب حساس شود.
نتیجه‌گیری
انتصاب‌هایی که بدون بررسی‌های لازم انجام می‌شود، می‌تواند به پاشنه آشیل نظام تبدیل شود. لازم است که مسئولان با درک حساسیت شرایط، مانع از تکرار چنین مواردی شوند. فراموش نکنیم که امنیت و اعتماد عمومی، دو ستون اصلی پایداری هر نظامی است و نباید با بی‌توجهی به آن‌ها، کشور را در معرض خطرات جدی قرار داد.
∎