طرفداری | روی راموس (Ruy Ramos)، زاده 9 فوریه 1957 در شهر مندس در نزدیکی ریودوژانیروی برزیل است. او در پست هافبک نفوذی و هافبک چپ بازی می‌کرد. راموس چهارمین فرزند خانواده بود؛ خانواده‌ای که از یک پدری شیفته فوتبال و مادری متنفر از این ورزش تشکیل شده بود. پدر روی، حسابدار بود و به شدت به فوتبال علاقه داشت اما به همان اندازه، مادرش سعی بر دور کردن روی از ورزش فوتبال داشت. در نزدیکی خانه روی، یک باشگاه فوتبال بود و همان، باعث شد تا او، اوقات فراغتش را با توپ فوتبال بگذراند. روی در 9 سالگی، پدرش را از دست داد و پس از بحران روحی بر اثر پذیرفتن این واقعیت، روی از خانه فرار کرد و به خانه عمه‌اش در سائوپائولو رفت و مدتی در آن‌جا زندگی کرد. او در سال 1975، فوتبال را شروع کرد و در تیم‌های مدرسه و دبیرستانش، توپ می‌زد. روی در تلاش برای حضور در تیم فوتبالی حرفه‌ای بود اما اغلب باشگاه‌ها به دلیل هیکل باریک او، از جذش خودداری می‌کردند. او در 18 سالگی، به تیمی از مسابقات ایالتی سائوپائولو به نام ساجی پیوست. پس از آنکه یکی از بازیکنان مسابقات ایالتی سائوپائولو که ژاپنی بود، به تیمی در ژاپن منتقل شد، راموس به فکر هجرت به این کشور و ادامه فوتبال در آن افتاد. سرانجام او تصمیم به سفر به ژاپن گرفت و راهی این کشور شد. مادر روی که از فوتبالیست شدن او به شدت خشمگین بود، پس از تصمیم روی برای سفر به ژاپن، او را فردی دیوانه خواند.

در آوریل 1977، او به ژاپن مهاجرت کرد و وارد دانشکده حقوق چوئو شد و در 20 سالگی به باشگاه یومیوری ژاپن پیوست. او در ابتدا به عنوان مهاجم در تیم ژاپنی بازی می‌کرد. راموس در سال 1978 و پس از درگیری با بازیکن باشگاه نیسان که باعث اخراجش شده بود و به او پوزخند زد، به مدت یک سال، محروم از حضور در زمین بازی بود. او پس از بازگشت از محرومیت، به ترکیب یومیوری بازگشت و 14 گل و هفت پاس گل را ثبت کرد. او در همین سال‌ها با هاتسونه شیمیزو، دختری در کالج هنر، ازدواج کرد و زندگی جدیدی را در کشور ژاپن شروع کرد. راموس در سال 1981، پس از تصادفی با موتور، پایش شکست و بدین ترتیب، بازی‌های نیم فصل دوم سال 1981 لیگ ژاپن را از دست داد. او در سال 1982 به فوتبال بازگشت اما در سال 1983 بود که به فرم خوب خود بازگشت و 10 گل زد.

در نوامبر 1984، بازیکنان یومیوری و فوراکاوا الکتریک، در یک مسابقه با هم درگیر شدند و راموس نیز یکی از افراد حاضر در این درگیری بود و با حکم فدراسیون فوتبال ژاپن، اکثر بازیکنان دو تیم از جمله راموس، از حضور در چند بازی تیمشان محروم شدند. او در سال 1985 به همراه باشگاه یومیوری، در یک تورنمنت دوستانه با حضور باشگاه سانتوس برزیل، تیم ملی اروگوئه و مالزی شرکت کرد و توانست بیش از پیش، بدرخشد. پس از حضور چهار بازیکن خارجی در یومیوری، این باشگاه از راموس درخواست کرد که با گرفتن تابعیت ژاپن، به آنها در جذب بازیکنان خارجی بیشتر، کمک کند. سرانجام او تابعیت کشور ژاپن را گرفت و به عنوان یک بازیکن ژاپنی در لیگ برتر این کشور به میدان رفت. در سال 1986، راموس با ورود دینی سانی، مربی برزیلی مطرح، پست بازی‌اش به هافبک نفوذی تغییر کرد و شماره 10 تیمش را پوشید. او در پست هافبک خیلی خوب جواب داد و توانست دو سال متوالی، بازیکن سال ژاپن شود.

با شروع جی لیگ در سال 1993، یومیوری تغییر نام داد و زین پس، وردی کاوازاکی نامیده شد. در لیگ حرفه‌ای ژاپن، دستمزد راموس به 60 میلیون ین رسید و او توانست برای مادرش یک خانه بخرد و آن را به او هدیه کند. 33 بازی، چهار گل، در فصل اول راموس در جی لیگ به ثبت رسید. راموس در سال‌های بعد، آمار 32 بازی، سه گل و یک پاس گل و 24 بازی، دو گل را ثبت کرد. او در سال 1996 و پس از حضور سرمربی جدیدی در وردی که با او اختلافات نظر زیادی داشت، از وردی کاوازاکی جدا شد و به کیوتو سانگا پیوست. او قرار بود باشگاه کیوتو سانگا را به تیم شماره یک ژاپن تبدیل کند اما پس از یک فصل و 31 بازی، به تیم سابقش وردی کاوازاکی بازگشت. این بازیکن یک سال در وردی بازی کرد و در سال 1997 بازنشست شد.

اولین بازی ملی راموس برای تیم ملی ژاپن، در بازی‌های آسیایی سال 1990 شکل گرفت و او در دیدار با بنگلادش در ترکیب ثابت قرار گرفت. این بازیکن سپس یکی از اعضای تیم ملی ژاپن در جام ملت‌های آسیا در سال 1992 بود و عضوی از ترکیب ثابت این کشور شد. راموس به همراه ژاپن به قهرمانی جام ملت‌های آسیا در سال 1992 رسید و در تمامی مسابقات از جمله فینال برابر عربستان، به میدان رفت. راموس عضوی از تیم ملی ژاپن در «تراژدی دوحه» بود، جایی که ژاپن پس از تساوی در بازی آخر مرحله انتخابی جام جهانی 1994، از صعود به جام جهانی بازماند. او پس از این رخداد، قصد خداحافظی از تیم ملی را داشت اما در نهایت در سال 1995 و پس از بازی برابر کشور زادگاهش، برزیل، از تیم ملی خداحافظی کرد و با 32 بازی ملی و یک گل، به کار خود در تیم ملی ژاپن پایان داد. راموس در بازی‌های مختلفی برابر تیم ملی ایران به میدان رفته بود. او پس از پایان فوتبال، برای تیم ملی ژاپن در مسابقات آسیایی و جهانی فوتبال ساحلی و فوتسال به میدان رفت و کمک بسیاری به شناخته‌تر شدن این سبک‌های فوتبال در کشورش کرد.

راموس پس از کنار گذاشتن فوتسال و فوتبال ساحلی، به مربیگری روی آورد و پس از فعالیت در دو تیم ژاپنی، در سال 2005، سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی ژاپن شد و سپس به عنوان دستیار در باشگاه کاشیوا ریسول فعالیت کرد. او در سال 2006 سرمربی تیم سابق دوران بازیگری‌اش که به توکیو وردی تغییر نام داده بود، شد و به مدت 100 بازی این تیم را هدایت کرد. راموس سپس در دو مقطع سرمربی فوتبال ساحلی ژاپن شد و مدتی نیز در باشگاه گیفو کار کرد. او تعصب زیادی به کشور ژاپن داشت و پس از انتشار کتابی درباره زندگی فوتبالی خودش، بیان کرده بود که از حضور پرچم ژاپن بر روی پیراهنش بسیار لذت می‌برد. راموس یکی از بازیکنان تکنیکی و محبوب جی لیگ ژاپن بود که بسیار به علاقمندی مردم ژاپن به فوتبال، نقش داشت. نام مستعار او، کاریوکا به معنی اهل ریودوژانیرو بود.