در سال‌های اخیر و به‌ویژه پس از جنبش افراطی و آشوبگر «جان سیاهان مهم است»، واژه ووک (به‌ معنای بیداری) به گفتمان سیاسی چپ و جنبش‌های اجتماعی لیبرال، فمینیسم، کنشگری اقلیت‌های جنسی و جنسیتی و مباحث فرهنگی راه یافته است. چارلز گاسپارینو در مقاله‌ای در نیویورک‌پست به تمرکز کامالا هریس بر این جریان بیداری و نقشی که در شکست انتخاباتی‌اش داشت، می‌پردازد. گاسپارینو می‌‌نویسد شرکت‌ها با حرکت به سمت جریان بیداری (ووک) عملا در مسیر ورشکستگی قرار دارند. این جریان همچنین از جمله عواملی بود که به بهای شکست کامالا هریس در انتخابات ریاست‌جمهوری تمام شد.

او می‌افزاید ترقی‌گرایی مدل تجاری نامطلوبی است، وگرنه شرکت‌های بزرگ مترقی مانند دیزنی در پی آغاز جریان تغییر فرهنگی در برنامه‌سازی، از جمله گنجاندن صحنه‌های غیر‌اخلاقی و غیر‌انسانی همجنس‌گرایان در فیلم‌های انیمیشن کودکان‌ دچار رکود در سوددهی نمی‌شدند. به نوشته گاسپارینو، کامالا هریس نماد جریان بیداری است‌. او زمانی اشاره کرد که «همه باید بیدار باشند». مردم آمریکا از بیداری در دیزنی، بودوایزر، بویینگ و سایر شرکت‌های آمریکایی‌‌ و این‌طور‌که مشخص است، در دولت‌‌، خسته‌ شده‌اند. اعضای کارزار انتخاباتی ترامپ می‌گویند در بخشی از تحلیل عمیقی که در مورد دلایل پیروزی ترامپ و شکست هریس داشتند، انواع نظرسنجی‌ها از جمله رأی‌پرسی‌ها پس از خروج افراد از مراکز رأی‌دهی را بررسی کردند. تحلیل آنها نشان می‌دهد که بخش‌ عظیمی از رأی‌دهندگان‌ در سراسر گروه‌های جمعیتی و نژادی‌ جنبش بیداری را رد کرده‌اند. یکی از افراد نزدیک به کارزار انتخاباتی ترامپ می‌گوید: «آنچه متوجه شدیم این است که مردم معتقد بودند هریس بیشتر به حقوق تراجنسیتی‌ها مانند رقابت مردان با زنان در ورزش اهمیت می‌دهد تا نیازهای مالی روزمره آنها مانند تورم». گاسپارینو در پایان می‌نویسد همان‌طور‌که در کتابم «بیدار‌ شو، ورشکسته‌ شو: داستان افراط‌گرایی شرکت‌های آمریکایی» اشاره کرده‌ام، حکم‌های مترقی که از طریق سیاست‌های شرکتی در استخدام، پیام‌رسانی و اتخاذ دستورهای زیست‌محیطی چپ افراطی اعمال می‌شود، از نظر تجاری شکست‌خورده است. با شکست هریس در انتخابات ریاست‌جمهوری، «اکنون ثابت شده است که از نظر سیاسی هم شکست‌خورده است».

بایدن و پنهان‌کردن نظرسنجی ها

از طرف دیگر، یکی از مشاوران پیشین دولت باراک اوباما به یکی دیگر از دلایل شکست دموکرات‌ها اشاره کرده است و می‌گوید‌ نظرسنجی‌های داخلی کاخ سفید حاکی از آن بود که دونالد ترامپ در رقابت با جو بایدن می‌توانست تا ۴۰۰ رأی الکترال را به دست بیاورد. جان فاورو، یکی از نویسندگان سخنرانی‌های باراک اوباما، رئیس‌جمهوری پیشین ایالات متحده، که اکنون مجری پادکست «پاد سِیو آمریکا» (Pod Save America) است گفت: «بعدها، وقتی کارزار انتخاباتی بایدن به کارزار هریس تبدیل شد، متوجه شدیم که نظرسنجی‌های داخلی کمپین بایدن نشان می‌داد‌ ترامپ ۴۰۰ رأی الکترال را خواهد برد، در‌حالی‌که آنها به ما می‌گفتند بایدن قوی‌ترین نامزد است‌».

او افزود: «تصمیم جو بایدن برای نامزد‌شدن دوباره برای ریاست‌جمهوری اشتباهی فاجعه‌بار بود. آنها تا چند ماه مانده به انتخابات هم متوجه نشده بودند که مردم ممکن است از تورم ناراضی باشند و فقط به ما می‌گفتند که دوران ریاست‌جمهوری بایدن تاریخی بوده و بهترین دوران اقتصادی تاریخ آمریکا را رقم زده است‌». دونالد ترامپ موفق شد در رقابت با کامالا هریس، نامزد جایگزین جو بایدن در حزب دموکرات، به ۳۱۲ رأی الکترال دست یابد و رقیب او فقط ۲۲۶ رأی الکترال را به دست آورد. مشاور باراک اوباما و عضو پیشین کاخ سفید، تیم بایدن را به «خیانت به هریس، معاون رئیس‌جمهوری» متهم کرد و گفت آنها در خفا به خبرنگاران می‌گفتند که هریس نمی‌تواند در انتخابات پیروز شود. فاورو ادامه داد که دیگر صبر و بخشش او تمام شده است و افزود بسیاری از افرادی که در دوران ریاست‌جمهوری اوباما در کاخ سفید حضور داشتند نیز «همواره از بایدن و حلقه نزدیک او متنفر بوده‌اند». نیویورک‌پست می‌نویسد دیوید آکسلرود، کارشناس کارزار اوباما، نیز یکی از منتقدان دائمی بایدن در برنامه‌های تلویزیونی بوده و قبل از «مناظره فاجعه‌آمیز ژوئیه» نیز بارها در مورد سن او هشدار داده است. حالا ماه‌ها پس از آنکه جو بایدن مجبور به ترک رقابت شد و از او تقدیر کردند، اکنون بسیاری از دموکرات‌ها علیه رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا موضع گرفته‌اند و او را مسئول شکست سنگین هریس در انتخابات معرفی می‌کنند. نانسی پلوسی که زمانی بایدن را «رئیس‌جمهوری بزرگ» می‌خواند و به او در خروج از رقابت انتخاباتی کمک کرد، حالا می‌گوید بایدن باید زودتر از این از رقابت کنار می‌کشید. البته یک مقام داخلی در دولت بایدن‌ نتایج نظرسنجی‌های مورد ادعای فاورو را رد کرد و به واشنگتن‌پست گفت: «بعد از مناظره در نتایج نظرسنجی‌ها نزولی جزئی داشتیم که پس از حملات داخلی شدیدتر شد، اما نظرسنجی‌های داخلی هیچ‌وقت نشان نداد که او ۴۰۰ رأی کم می‌آورد‌». درنهایت، دونالد ترامپ موفق شد‌ با کسب ۳۱۲ رأی الکترال و بالاترین آرای مردمی در تاریخ رؤسای جمهور‌ جمهوری‌خواه و دست‌یابی به یک پیروزی بزرگ با حدود چهار میلیون رأی بیش از رأی هریس، بار دیگر و پرقدرت‌تر از گذشته رئیس‌جمهور‌ آمریکا شود.