عصر ایران ؛ مصطفی داننده - در فیلم سینمایی "سن پترزبورگ"، پیمان قاسم‌خانی در نقش فرشاد و محسن تنابنده در نقش کریم، در حال گفت‌وگو با یک زن ثروتمند هستند. فرشاد می‌گوید: «استاد ما، آقای باقرزاده، کشف کردند که بین ۸ و ۹ یک عدد هست و به افتخار ایشان، اسم این عدد رو "باقرزاده" گذاشتن! یعنی دیگه نمی‌گن هفت، هشت، نه، ده. الان شمارش اینجوری شده: هفت، هشت، باقرزاده، نه، ده.»
این دیالوگ بامزه، به یادم می‌آورد رفتارهای این روزهای جبهه پایداری در سیاست ایران را. آنها از مشکلاتی مثل بی‌برقی در کشور انتقاد می‌کنند و آن را به مدیریت پزشکیان و برجام نسبت می‌دهند، اما هیچ اشاره‌ای به دولت سیزدهم ندارند.
گویی در شمارش دولت‌ها، دولت یازدهم و دوازدهم را به حساب می‌آورند و بعد به‌ناگه از روی دولت سیزدهم به ریاست مرحوم رئیسی می‌پرند و مستقیماً به دولت چهاردهم می‌رسند. انگار در منطق آنها عدد ۱۳ وجود ندارد و نه انگار دولتی در این کشور سر کار بود که سه سال قدرت را در دست داشت و به رغم وعده‌هایش، نتوانست تغییر مثبتی ایجاد کند.
دولتی که اعضا و حامیانش همیشه شعار می‌دادند که اگر ما بیاییم، زندگی مردم زیر و رو می‌شود و بدون اتکا به کشورهای دیگر، «اسب زین‌شده» تحویل می‌دهیم. اما سه سال گذشت و هیچ اتفاقی نیفتاد، و زندگی مردم حتی بدتر شد. به همین دلیل بود که در انتخابات، رای مردم به جای سعید جلیلی، نماینده گفتمان رئیسی، به صندوق پزشکیان ریخته شد و او رئیس‌جمهور شد.
مثالی از این نوع رفتارها را می‌توان در حرف‌های یکی از نمایندگان جبهه پایداری در شبکه اجتماعی فیلتر شده ایکس دید که نوشته است: «تا قبل از روی کار آمدن دولت روحانی در سال ۹۲، نه قطعی برق داشتیم و نه واردکننده بنزین بودیم. اما تفکر قاجاری دولت روحانی، کشور را به واردکننده بنزین و قطع مکرر برق رسانده است. تاوان یک انتخاب اشتباه در سال ۹۲، همچنان گریبانگیر ملت است...»
این نماینده جوان فراموش کرده که قبل از دولت روحانی هم قطعی برق داشتیم و آنهایی که کمی حافظه دارند، می‌دانند که در اوایل دهه ۹۰ نیز با قطعی برق مواجه بودیم. وی همچنین مدعی است که واردات بنزین به دوران روحانی برمی‌گردد، در حالی که تنها سال‌هایی که واردات بنزین نداشتیم، سال‌های ۹۸، ۹۹ و ۱۴۰۰ بودند.
در زمان ریاست جمهوری رئیسی، هم بنزین وارد می‌کردیم، هم با قطعی برق مواجه بودیم، و هم شاهد رشد شدید قیمت دلار بودیم. دلار از ۲۵ هزار تومان به ۵۰ هزار تومان رسید. اما این جریان ترجیح می‌دهد درباره دوره ریاست جمهوری رئیسی صحبت نکند و فکر می‌کند با فضاسازی می‌تواند ذهن مردم را از آن سه سال دور کند، گویی تاریخ ایران این دوره را فراموش کرده است.
باید واقع‌بین بود. در این سه سال می‌توانستیم به یک توافق مشترک درباره برجام با بایدن برسیم و کمی از مشکلات اقتصادی را کاهش دهیم. اما زندگی بر روی شعارهای «ابرها» مانع از استفاده از فرصت‌های موجود شد. دولت، به جای تلاش برای یک توافق بزرگ، به امید زمستان سخت غرب نشست. زمستان آمد، اما زندگی برای مردم ایران سخت‌تر شد.
حالا هم ترامپ بازگشته است و کابینه سیاست خارجی او، افق روشنی پیش رو نمی‌گذارد. امیدواریم تصمیم‌گیران ما، با رویکردی عمل‌گرایانه و دیپلماسی، به دنبال حل مشکلات منطقه باشند، نه با تکیه بر شعارها و ابزارهای دیگر.
