صاحب‌خبر -

اسمبل کامپیوتر می‌تواند یکی از پیچیده‌ترین کار‌هایی باشد که تا به حال فردی انجام می‌دهد. این پیچیدگی می‌تواند زمانی بیشتر شود که اولین باری باشد که می‌خواهید این کار را انجام دهید. در این مقاله از ویجیاتو قصد داریم بهترین و کامل‌ترین منبع برای اسمبل کردن سیستم را در اختیار شما قرار دهیم. این مقاله به طور کامل به شما کمک می‌کند تا بفهمید چگونه باید یک سیستم گیمینگ را به طور کامل اسمبل و راه اندازی کرد.

در این مقاله سعی می‌شود تا تمام اشتباهات رایجی که زمان اسمبل سیستم صورت می‌گیرد را پوشش دهیم و به شما کمک کنیم تا این اشتباهات را انجام ندهید. اسبمل سیستم توسط فرد شما می‌تواند مزیت‌هایی مانند، ذخیره مبلغ اسمبل و گذاشتن آن برای ارتقای سیستم، یادگیری مهارت جدید و همین طور رضایتی که بعد از اسمبل سیستم به دست می‌آورید.

شما همچنین می‌توانید قبل از اسمبل سیستم خود، سایت PC Builder را نیز چک کنید. این سایت به شما این قابلیت را می‌دهد که مطمئن می‌شوید تمام قطعاتی که تهیه کرده‌اید با یکدیگر سازگاری دارند. در این صورت هنگام اسمبل سیستم خود به مشکلی برخورد نمی‌کنید.

راهنمای قدم به قدم اسمبل سیستم گیمینگ

قبل از اینکه شروع کنیم، مطمئن باشید در محیطی مرتب و تمیز شروع به این کار کنید. این کار باعث می‌شود هر چیزی که می‌خواهید را به آسانی پیدا کنید. بعد از اینکه دستان خود را به خوبی شستید و خشک کردید، وقت آن است که اسمبل سیستم گیمینگ خود را شروع کنید. شما برای این‌کار حدودا نیاز به ۳ تا ۶ ساعت زمان دارید. اگر تازه کار باشید، ۵ تا ۶ و اگر تجربه داشته باشید، بین ۱ تا ۳ ساعت می‌توانید سیستم را اسمبل کنید.

بخش اول از قدم اول: کیس را آماده کنید

قبل از اینکه شروع کنیم، مطمئن باشید در محیطی مرتب و تمیز شروع به این کار کنید. این کار باعث می‌شود هر چیزی که می‌خواهید را به آسانی پیدا کنید. بعد از اینکه دستان خود را به خوبی شستید و خشک کردید، وقت آن است که اسمبل سیستم گیمینگ خود را شروع کنید. شما برای این‌کار حدودا نیاز به ۳ تا ۶ ساعت زمان دارید. اگر تازه کار باشید، ۵ تا ۶ و اگر تجربه داشته باشید، بین ۱ تا ۳ ساعت می‌توانید سیستم را اسمبل کنید.

برای اینکه شما کیس خود را آماده کنید، به وسایل همراه کیس و یک پیچ گوشتی نیاز دارید. زمانی که کیس را از جعبه در آوردید، پنل‌های کناری کیس را باز کنید تا بتوانید به فضای داخلی کیس دسترسی داشته باشید. مطمئن شوید تمام بسته‌های داخل کیس را خارج می‌کنید. به همراه کیس شما، باید جعبه یا کیسه‌ای پیچ‌ها آمده باشد. این پیچ‌ها در فرایند اسمبل سیستم نیاز شما می‌شود، پس آنها در یک گوشه کنار بگذارید.

کابل‌های خود را از پشت کیس باز کنید تا زمانی که مادربرد را نصب کردید، شل و آماده حرکت باشند. در آخر نیز مادربرد خود را به کیس پیچ کنید. بر اساس اینکه مادربرد شما، چه فرم فکتوری باشد (ATX,Mini ATX و...)، تعداد پیچ‌های متفاوتی را نیاز دارید. به تعداد پیچ‌هایی که نیاز دارید برای اینکه مادربرد خود را نصب کنید، از بسته بندی پیچ‌ها، پیچ جدا کنید.

بخش دوم از قدم اول: فن‌های کیس خود را نصب کنید

برای این‌کار، شما باز به کیس خود فن‌ها، پیچ‌ها و پیچ گوشتی نیاز دارید. اگر می‌خواهید فن‌های اصلی کیس خود را با گزینه‌ای دیگر جایگزین کنید، اول فن‌های فابریک کیس خود را باز کنید. برای اینکه بخواهید فن‌های جلو کیس را باز کنید، ممکن است نیاز باشد پنل جلویی را باز کنید. باز کردن پنل جلویی می‌تواند در برخی از موارد کمی دردسر داشته باشد و نیاز داشته باشید از زور بیشتری استفاده کنید. اگر پنل جلویی کیس شما شیشه‌ای است، باید پیچ آن را باز کنید.

بر روی فنی که دارید بر روی کیس خود نصب می‌کنید، حتما یک پیکان را مشاهده می‌کنید که جهت جریان باد را به شما نشان می‌دهد. بر اساس اینکه می‌خواهید هوا از چه نقطه‌ای وارد کیس شما و از چه نقطه‌ای خارج شود، فن‌ها نصب کنید. با استفاده از پیچ‌هایی که همراه با فن‌ها هست، هر یک از آنها را به کیس خود پیچ و نصب کنید.

زمانیکه به سیم کشی فن‌ها می‌رسید، فن‌های عقبی باید هدری نزدیک به مادربرد داشته باشند. مادربرد‌ها به طور معمول باید ۳ تا ۵ هدر برای اتصال فن‌ها داشته باشند. اگر نمی‌توانید هدر‌های فن مادربرد خود را پیدا کنید، به دفترچه راهنمای آن مراجعه کنید. از طریق آن سعی کنید جای دقیق هدر‌های فن را پیدا و آنها را نصب کنید.

نکته:

• فن‌ها را به گونه‌ای جهت دهی کنید تا بتوانید به بهترین شکل ممکن کابل‌های آن را پنهان کنید.
• تا جایی که امکان دارد کابل‌های فن را از پنل پشتی عبور دهید تا داخل کیس مرتب بماند.
• یک چیدمان رایج برای فن‌های کیس، دو فن هوا گیر در جلو و یک فن خروجی در پشت کیس است.

قدم دوم: پردازنده را بر روی مادربرد نصب کنید

مادربرد خود را از جعبه خارج کنید و بر روی سطحی که بر روی آن کار می‌کنید قرار دهید. محل نصب پردازنده را پیدا کنید (اکثرا در وسط مادربرد قرار دارد). زمانی که سوکت را پیدا کردید، اهرم را آزاد کنید. تفاوتی ندارد که پردازنده AMD می‌خواهید استفاده کنید یا Intel، بعد از اینکه اهرم را آزاد کردید، مادربرد آماده نصب پردازنده است.

بر روی سطح مادربرد خود، نزدیک سوکت باید متوجه یک علامت پیکان بشوید. این علامت بر روی هر مادربرد اینتلی و ای ام دی وجود دارد. این پیکان جهت قرار گیری پردازنده شما را تعیین می‌کند. شما باید طبق آن پردازنده خود را بر روی سوکت قرار دهید.

پردازنده بر روی سوکت قرار دهید. اگر به درستی در جای خود قرار نگرفته است، به آرامی به آن ضربه بزنید. قبل از اینکه اهرم را پایین بیاورید، از تراز بودن CPU خود اطمینان حاصل کنید.ا قاب پلاستیکی بر روی سوکت‌های مادربرد‌های اینتل وجود دارد. نگران نباشید، در ابتدا احساس می‌کنید فشار زیادی به مادربرد وارد می‌شود، اما اینگونه نیست. با آزاد کردن اهرم، قاب پلاستیکی به سادگی خارج می‌شود.

پردازنده‌های AMD که از سوکت AM5 استفاده می‌کنند، سیستم پین‌های سوکت LGA اینتل را برای خود اقتباس کرده‌اند. یعنی به جای اینکه پین‌های اتصال به انتهای پردازنده باشد، بر روی سوکت مادربرد است. این به این معنی است که الان، هم پردازنده‌های AMD و هم Intel، به یک گونه بر روی مادربرد نصب می‌شوند.

• زمانی که می‌خواهید پردازنده را نصب کنید، مطمئن شوید از کنار‌های پر ازنده آن را نگه می‌دارید و هیچ وقت پایین و سطح آن را لمس نکنید.

قدم سوم: رم کامپیوتر را نصب کنید (RAM)

مسلما برای اینکه بخواهید رم را بر روی کامپیوتر خود نصب کنید، به مادربرد و رم نیاز دارید. اگر می‌خواهید اسلات‌های خالی رم مادربرد خود را پر کنید، رم‌های خود را به خط بچینید. رم‌ها فقط از یک سمت وارد اسلات خود می‌شوند. برای اینکه بتوانید به راحتی سمت درست را پیدا کنید، می‌توانید شیار موجود بر روی رم را با اسلات موجود بر روی مادربرد همگام سازی کنید.

بعد از تنظیم درست، باید انقدر فشار دهید تا صدای کلیک را بشنوید. قبل از اینکه بخواهید شروع به فشار رم‌ها کنید، شاید نیاز باشد تیکه‌های پلاستیکی انتهایی هر اسلات را به عقب حل دهید و باز کنید، سپس این کار را انجام دهید. اگر نمی‌خواهید از تمام اسلات‌های رم خود استفاده کنید، مطمئن شوید دفترچه راهنمای مادربرد خود را بررسی می‌کنید. در این دفترچه به شما گفته می‌شود که باید از کدام یک از اسلات‌های موجود بر روی مادربرد خود استفاده کنید.

نکته:

• اگر بعد از اتمام اسمبل سیستم، هیچ چیزی برای شما پخش نشد، ممکن است به علت درست جا نرفتن رم‌ها باشد. سیستم خود را خاموش کنید و رم کامپیوتر را دوباره بررسی کنید.

قدم چهارم: خنک کننده پردازنده را نصب کنید

وسایل مورد نیاز برای نصب خنک کننده، یک مادربرد به همراه پردازنده، خنک کننده و دفترچه راهنمای پردازنده است. اگر از یک خنک کننده آب (AIO) و یا خنک کننده بادی استفاده می‌کنید، هر کدام از آنها می‌توانند از یک نوع براکت متفاوت برای نصب در این فرایند استفاده می‌کنند. می‌توانید به راهنمای خنک کننده خود نیز برای راحت‌تر شدن کار خود نیز مراجعه کنید.

برخی از خنک کننده‌ها به یک براکت برای نصب نیاز دارند که در حالت معمول به پشت مادربرد پیچ می‌شود. برخی از مادربرد‌ها به همراه براکت نصب شده عرضه می‌شوند. اما برای بیشتر قطعات، باید خود شما این براکت را بر پشت مادربرد نصب کنید.

بعد از اینکه براکت را نصب و یا جایگزین کردید، بقیه قطعات کوچک‌تر برای اینکه خنک کننده را نصب کنید آماده نصب هستند. بررسی کنید آیا سطح اصلی خنک کننده دارای خمیر سیلیکون (لایه خاکستری) هست یا خیر. خمیر سیلیکون بسیار مهم است. پس اگر خمیر سیلیکونی بر روی سطح اصلی خنک کننده خود که بر روی پردازنده نصب می‌شود وجود نداشت، خودتان باید این کار را انجام دهید و بر روی پردازنده خمیر سیلیکون بزنید.

بر فرض اینکه شما خمیر سیلیکون را زدید، خنک کننده خود را بر روی پردازنده قرار دهید و سوراخ‌‌های پیچ‌ها را تنظیم کنید. خنک کننده‌های پردازنده‌های AMD و Intel یکی از ساده‌ترین خنک کننده‌ها برای نصب هستند. اما اگر دیگر خنک کننده‌های شرکت‌های دیگر مانند کولر مستر و یا دیپ کول استفاده می‌کنید، مطمئن شوید پیچ‌هایی که برای خنک کننده خود می‌خواهید ببندید، با سازنده پردازنده یکسان باشد.

نکته:

• برای اینکه خمیر سیلیکون را پاک کنید، از یک پارچه بدون پرز و کمی الکل (۹۰ درصد) استفاده کنید.
• اگر می‌خواهید خنک کننده آبی نصب کنید، فقط براکت خنک کننده را نصب کنید

قدم پنجم: مادربرد را نصب کنید

قبل از اینکه مادربرد خود را به کیس پیچ کنید، محافظ درگاه‌های مادربرد خود را به پشت کیس ببندید. برخی از مادربرد‌های بالا رده، نیاز به قاب درگاه‌ ندارند و از قبل بر روی آنها نصب شده است. پس در برخی مواقع این کار اجباری نیست. نسبت به آهن نازکی که برای قاب استفاده می‌شود مراقب باشید، در برخی مواقع بسیار تیز هستند.

حالا که قاب درگاه‌های مادربرد خود را بر روی کیس نصب کردید، زمان آن است که مادربرد را بر روی کیس خود ببندید. کیس را به گونه‌ای بخوابانید که سمتی که باید مادربرد را نصب کنید، به سمت شما و بالا باشد. باید درگاه‌های اتصال مادربرد از پنل محافظ آن نمایان شود. زمانی که همه چیز به درستی تنظیم شد، مادربرد را با استفاده از پیچ‌هایی که همراه با کیس شما بودند به آن پیچ کنید.

توجه کنید که اگر بیش از حد پیچ‌های مادربرد را سفت کنید، ممکن است به مادربرد و حتی کیس خود آسیب وارد کنید. اگر یکی از اتصالات موجود بر روی صفحه مادربرد خود را بشکنید، همه چیز تمام شده محسوب می‌شود. بیشتر گارانتی‌ها نیز اینگونه خسارات را قبول نمی‌کنند. نگران وصل کردن کابل‌های پنل جلویی کیس خود به مادربرد نباشید، این کار را کمی بعد‌تر انجام خواهیم داد.

توجه کنید که نباید مادربرد خود را نباید بدون نگه دارنده هر پیچ به کیس پیچ کنید. اگر هم یکی از پیچ‌های خود را گم کردید، می‌توانید از پیچ‌های منبع تغذیه برای پیچ کردن مادربرد خود استفاده کنید.

قدم ششم، بخش اول: هارد دیسک و SSD خود را بر روی کیس نصب کنید

اگر حافظه M.2 خریداری کرده‌اید، صرفا این قسمت را رد کنید.

کیس خود را بررسی کنید و بهترین نقطه را برای نصب SSD و یا HDD خو پیدا کنید. برخی از کیس‌ها ممکن است نقاط متفاوتی نسبت به دیگر کیس‌ها داشته باشند. بیشتر مواقع پشت پنل جلویی، یا در پنل عقبی کیس مواقع شده‌اند. خیلی مهم نیست که دقیقا کجا را برای نصب درایور‌های خود انتخاب می‌کنید، اما مدیریت کابل‌های خود را در نظر داشته باشید. سعی کنید جایی را انتخاب کنید که تا می‌شود کابل کشی تمیزی استفاده کنید.

برخی از کیس‌ها به همراه نصب بدون ابزار ارائه می‌شوند. به این معنی درایور شما فقط درون قالب درایور قرار می‌گیرد. در برخی دیگر از کیس‌ها از شما می‌خواهند که دستگاه ذخیره سازی اطلاعات خود را به کیس پیچ کنید. قالب را در بیاورید و درایور خود را درون آن قرار دهید.

احتمالا باید درگاه درایو خود را به گونه‌ای قرار دهید که به سمت پنل پشتی کیس، جایی که قرار است کابل‌ها بروند باشد. زمانی که درایور خود را تنظیم کردید، درایور خود را پیچ کنید یا دوباره در جایگاه خود جا بزنید. باز در برخی از کیس‌ها، درایو‌های ذخیره سازی برای اتصال از پیچ‌های مادربرد استفاده می‌کنند. اما قبل از این کار، همیشه دفترچه راهنمای کیس خود را بررسی کنید.

زمانی که درایو خود را در جای درست قرار دادید. می‌توانید کابل ساتا (SATA) که همراه با مادربرد شما آماده است را به آن وصل کنید. این کابل از پشت پنل عقبی کیس گذر می‌کند و به مادربرد می‌رسد. برای اینکه درایور خود را به پورت درست SATA وصل کنید، دفترچه راهنمای مادربرد خود را مطالعه کنید. اما مطمئن شوید که دستگاه شما به درگاه SATA 1 متصل می‌شود.

قدم ششم، بخش دوم: حافظه M.2 خود را نصب کنید

یک درگاه کوچک و افقی M.2 بر روی مادربرد خود پیدا کنید. زمانی که آن را پیدا کردید، پیچ را باز کنید. اگر از قبل باز است، حافظه M.2 را در جای خود قرار دهید. حافظه به اندازه ۳۵ درجه به سمت بالا می‌آید. برای اینکه نیاز است آن را به پایین پیچ کنید، SSD را به پایین فشار دهید و پیچ کوچک را ببندید تا SSD به مادربرد بسته شود.

قدم هفتم: نصب کارت گرافیک

درگاه PCIe x16 را بر روی مادربرد خود پیدا کنید‌ (معمولا آن درگاهی که در بالا قرار گرفته است اما دفترچه راهنما را مطالعه کنید). اینکه از کدام یک از درگاه‌ها استفاده کنید، بستگی به قطعاتی دارد که درون کامپیوتر هست دارد. اما در بیشتر مادربرد‌ها درگاهی که در بالا قرار دارد استفاده می‌شود و جای بیشتری را در پایین کیس برای شما می‌گذارد.

قبل از اینک کارت گرافیک خود را نصب کنید، تمام پلاستیک‌های گرافیک را از آن جدا کنید. سپس محافظ فلزی پشتی کیس که رو به روی درگاه PCIe هستند را باز کنید. این پنل‌های فلزی اکثرا در کیس‌های میان رده و بالارده به کیس پیچ شده‌اند. در برخی از کیس‌های ارزان قیمت‌تر، نیاز است که آنها را فشار دهید تا از جای خود خارج شوند.

حالا که مکان مورد نیاز برای نصب کارت گرافیک را آماده کرده‌اید، گیره نگهدارنده در اسلات PCIe مادربرد خود را فشار دهید و GPU به داخل آن فشار دهید تا صدای کلیک را بشنوید. این کار را با یک حرکت مستقیم رو به پایین انجام دهید. اسلات PCIe در کارت گرافیک می‌تواند به راحتی کج شود. این اسلات نسبتا قوی است اما اگر توجه نکنید به راحتی می‌توانید آن را خراب کنید.

زمانی که صدا کلیک آن را شنیدید، کارت گرافیک را در جای خودش به محکم پیچ کنید. مواظب باشید که پیچ‌های کارت گرافیک را بیش از حد سفت نکنید. اگر کیس شما به همراه پیچی که باید با آن کارت گرافیک را به کیس ببنید نیامد، می‌توانید از یکی از پیچ‌های منبع تغذیه خود استفاده کنید.

قدم هشتم: نصب منبع تغذیه

اگر شما یک منبع تغذیه کاملا ماژولار یا نیمه ماژولار استفاده می‌کنید، بررسی کنید که چه کابل‌هایی را برای اسمبل سیستم خود نیاز دارید. دقیقا همان کابل‌هایی که نیاز دارید را به پاور خود متصل کنید. منبع تغذیه‌ها اکثرا نشانه‌هایی برای هر کدام یک از کابل‌ها دارند تا کار شما آسان‌تر شود.

زمانی که همه کابل‌ها را متصل کردید، پاور خود را درون جایگاهش در کیس قرار دهید. زمانی که پاور خود را در کیس قرار می‌دهید، مطمئن شوید که فن منبع تغذیه شما به سمت خروجی هوایی است که برای آن وجود دارد. اگر خروجی برای پاور طراحی نشده بود، آن را به گونه‌ای تنظیم کنید که هوای گرم را به سمت بالا هدایت کند.

منبع تغذیه شما و کیس به همراه پیچ‌های مورد نیاز (معمولا ۴ عدد) هستند. به سادگی این پیچ‌ها به پشت منبع تغذیه خود ببندید. هر ۴ پیچ دقیقا در هر چهار گوشه قرار نمی‌گیرند. آنها متقارن هستند که طبیعی است. فقط به دنبال جایی باشید که سوراخ‌های پیچ پاور و کیس با هم مطابقت دارند.

قدم نهم: کابل های پنل جلویی کیس را متصل کنید

اول، باید سیم‌های پنل جلویی کیس را به مادربرد متصل کرد. این بخش، یکی از پیچیده‌ترین بخش‌های اسمبل کیس است. قبل از اینکه این کار را شروع کنید، مطمئن شوید که کابل‌های پنل جلویی کیس را از پشت پنل عقبی عبور دادید و به مادربرد رساندید. برخی از سازندگان مادربرد، یک آداپتور برای اتصال پنل جلویی کیس نیز قرار می‌دهند که می‌تواند پروسه اسمبل کیس را بسیار آسان‌تر کند.

برای اینکه بفهمید کدام یک از کابل‌ها را باید به کدام یک از ورودی‌های مادربرد وصل کنید، دفترچه راهنمای مادربرد را بخوانید. زمانی که مکان اتصال کابل‌های پنل جلویی را پیدا کردید، کابل‌ها را از نزدیک‌ترین برش کیس برای رسادن آنها به درگاه‌های مورد نظر عبور دهید. طبق چیزی که در در دفترچه راهنما هست، کابل‌ها را به درگاه‌های مادربرد متصل کنید.

زمانی که کابل‌های پنل جلویی کیس شما متصل شد (چراغ پاور، چراغ درایور، دکمه پاور، دکمه ری استارت، USB، USB 3.0 و صدا). زمان آن است که شروع به وصل کردن کابل‌های منبع تغذیه به بخش‌های مختلف کیس خود کنید. اگر زیر کابل‌های پنل جلویی را چک کنید، نشان‌هایی می‌بینید که برای مشخص کردن مثبت و منفی بودن هر یک از کابل‌ها است. وصل کردن لایه پایین کابل‌های پنل جلویی آسان‌تر خواهد بود چون برای دستان بزرگ سخت است.

قدم دهم: تمام کابل‌های مرتبط منبع تغذیه را متصل کنید

بعد از اینکه منبع تغذیه خود را نصب کردید، کابل‌های برق شما باید از پشت کیس آویزان باشند. حالا زمان آن رسیده است که کابل‌های پشت کیس را از طریق برش‌های داخل کیس، به سمت مادربرد و داخل کیس بکشانید.

اگر کیس شما یک سوراخ در بالا و نزدیک پشت درگاه‌های ورودی و خروجی دارد، احتمالا برای رد کردن کابل برق پردازنده است. کابل را از این سوراخ رد و به راحتی آن را ورودی مادربرد خود متصل کنید. باید به میزانی فشار دهید تا صدای کلیک را بشنوید، این صدا نشان می‌دهد که کابل به جایش محکم متصل است.

حال، پردازنده شما برق دارد. حالا شما باید کابل ۲۴ پین را از نزدیک‌ترین سوراخ به درگاه آن رد کنید. دوباره انقدر فشار دهید تا صدای کلیک اتصال کابل به درگاه آن را بشنوید. اضافه کابلی که از سوراخ پنل کیس برون زده است را از پنل پشتی بکشید.

کارت گرافیک شما نیز به برق نیاز دارد. کابل برق PCIe را پیدا کنید و آن را از نزدیک‌ترین سوراخ به کارت گرافیک خود عبور دهید. کابل را به ورودی برق کارت گرافیک خود وصل کنید و اضافات آن را نیز از سمت پنل پشتی بکشید تا درون کیس باقی نماند. در آخر، باید برق درایوهای حافظه خود را تامین کنید. کابل برق SATA را به پشت درایور خود متصل کنید.

قدم یازدهم: سیستم عامل خود را نصب کنید

برای اینکه بتوانید سیستم عامل خود را نصب کنید، باید اسمبل کامپیوتر خود را کامل کنید. سپس مانیتور، موس و کیبورد را نیز به آنها وصل کنید و در آخر به یک فلش بوت برای سیستم عامل خود نیاز دارد. برای اینکه مطمئن بشید کامپیوتر خود را با موفقیت اسمبل کردید، آن را روشن کنید. باید تمام فن‌ها و چراغ‌های RGB آن روشن شود و بتوانید وارد محیط BIOS شوید.

زمانی که این اتفاق افتاد، زمان آن است که سیستم عامل خود را نصب کنید. اگر شما یک نسخه از ویندوز را تهیه کرده‌اید، باید فایل مورد نیاز نصب آن را به داخل یک فلش انتقال دهید. فلش خود را به کیس متصل کنید، سعی کنید به یکی از درگاه‌های USB 3.0 که در پشت مادربرد هستند آن را وصل کنید تا سرعت نصب بیشتر باشد. سپس وارد BIOS شوید. برای هر مادربرد، با فشردن یک کلیک خاص می‌توانید وارد محیط BIOS شوید.

می‌توانید این کلید را از طریق دفترچه راهنمای مادربرد پیدا کنید. بعد از اینکه وارد محیط BIOS مادربرد شدید، باید اولویت سیستم راه اندازی کامپیوتر خود را تغییر دهید و آن را بر روی فلشی که وصل کرده‌اید تنظیم کنید. بعد از اینکه اولویت راه اندازی سیستم خود را تنظیم کردید، تغییرات را ذخیره کنید و از محیط BIOS خارج شوید. کامپیوتر خود را دوباره راه اندازی کنید و می‌بینید که کامپیوتر به شما صفحه نصب ویندوز را نشان می‌دهد.

برای اینکه به طور کامل با نحوه نصب ویندوز بر روی کامپیوتر خود آشنا شوید و در این فرایند به مشکل برخورد نکیند، می‌توانید مقاله آموزش دانلود و نصب ویندوز ۱۱ را مطالعه کنید.

نکاتی که باید قبل از اسمبل سیستم خود در نظر داشته باشید

قبل از اینکه هر کسی شروع به اسمبل سیستم خود کند، نکاتی هست که باید آنها را در نظر داشته باشید. اول از همه، باید مطمئن شوید که نیاز‌های خود را نسبت به هر یک از قطعاتی که می‌توانید بخرید را بشناسید. بعد از خواند این بخش شما متوجه خواهید شد که اسمبل سیستم برای شما مناسب است یا باید به سراغ یک سیستم از قبل اسمبل شده بروید.

انتخاب بازه قیمتی و درک نیاز‌های خود

اینکه بفهمید یک کامپیوتر چه قیمتی دارد، به این که بودجه خود را مشخص کنید ربط دارد. قیمت قطعات کامپیوتر می‌تواند نسبت به آن چیزی که می‌خواهید بسیار متفاوت باشد. پس باید تصمیم بگیرید که یک سیستم گیمینگ پیایین رده، میان رده و یا بالا رده می‌خواهید. همچنین شما می‌توانید برای راهنمایی بیشتر، مقاله راهنمای جامع خرید کامپیوتر گیمینگ میان رده را مطالعه کنید.

بازه قیمتی	رده کامپیوتر گیمینگ
۲۱ میلیون تا ۴۲ میلیون تومان	پایین رده
۴۲ میلیون تا ۵۵ میلیون تومان	میان رده
۵۵ میلیون تومان تا بالای ۷۰ میلیون تومان	بالا رده

سیستم گیمینگ میان رده

یک سیستم گیمینگ که بین ۲۱ تا ۴۲ میلیون تومان باشد، به شما این قابلیت را می‌دهد که بتوانید بازی‌های خاصی (بازی‌های رقابتی) را در پایین‌ترین کیفیت اجرا کنید. اما این سیستم قابلیت اجرای بازی‌های بزرگ با گرافیک بالا را ندارد.

اگر می‌خواهید بازی‌های قدیمی‌تر را بازی کنید، این سیستم مشکلی را برای شما به وجود نمی‌آورد. فراموش نکنید که خرید یک سیستم پایین رده، تعداد بازی‌هایی که به شما امکان اجرا می‌دهد را علاوه بر تنظیمات گرافیکی، محدود می‌کند.

پرداخت هزینه‌ای بین ۳۰ تا ۴۰ میلیون تومان این امکان را به شما می‌دهد که پردازنده و یا کارت گرافیک بهتری را تهیه کنید. این به آن معنی است که شما می‌توانید برخی از بازی‌های جدید AAA را بازی کنید. اما نیاز است که آنها را بر روی گرافیک پایین‌تری اجرا کنید.

بنابراین، در حالی که ممکن است برای هر کسی خرید یک سیستم با بودجه پایین‌تر، انتخاب بهتری باشد، اما بیشتر اوقات بهتر است صبر کنید تا کمی پول بیشتر به دست شما برسد تا بتوانید سیستم بهتری را تهیه کنید. آن زمان، شما می‌توانید سیستمی را اسمبل کنید که قدرت بیشتر را در اختیار شما قرار می‌دهد.

سیستم میان رده

اگر می‌خواهید بازی‌های جدید‌تر را بازی کنید و حتی به سمت بازی‌های VR (واقعیت مجازی) بروید، باید بین ۴۲ تا ۵۵ میلیون تومان هزینه کنید. تنظیمات گرافیکی بالاتر در رزولوشن 1080P (FHD) در این بازه قیمتی قابل دسترس خواهند بود. همچنین می‌توانید در برخی از بازی‌های رقابتی نیز تا بیش از ۱۴۴ فریم دریافت کنید.

حتی شما می‌توانید قابلیت پردازش چند هسته‌ای را داشته باشید و به سمت پردازنده‌های AMD بروید. این قابلیت باعث می‌شود که گیم پلی شما در برخی از بازی‌های خاص بهتر و روان‌تر شود. همچنین باعث می‌شود که شما بتوانید عناوین بیشتری را نیز با کامپیوتر گیمینگ خود تجربه کنید.

سیستم بالا رده

شما با پرداخت ۵۵ میلیون تومان تا ۷۰ میلیون تومان، می‌توانید سیستم بسیار قدرتمند را تهیه کنید که توانایی بیشتر از اجرای چند بازی را داشته باشد. می‌توانید قطعاتی را خریداری کنید که قدرتی را در اختیار شما قرار دهند که بتوانید بازی‌ها را با تنظیمات گرافیکی بالا، بر روی رزولوشن 1440P (2K) اجرا کنید

با پرداخت بیش از ۷۰ میلیون تومان برای سیستم گیمینگ خود، تمام قابلیت‌های بالا را به شما می‌دهد و علاوه بر آن این امکان را برای شما ایجاد می‌کند که بتوانید با نهایت تنظیمات گرافیکی بازی، به صورت 4K آنها را اجرا کنید. کار‌های سنگین‌تر مانند استریم و خروجی ویدیو را نیز می‌توانید با این سیستم انجام دهید.

همانطور که می‌بینید، پایین‌ترین بودجه‌ای که نیاز دارید تا بتوانید یک سیستم گیمینگ تهیه کنید، حدود ۲۱ میلیون تومان است. این بودجه به شما یک سیستم پایین رده را می‌دهد. در این صورت اگر می‌خواهید بازی‌های جدید‌تر را بازی کنید یا قدرت اجرای 4K را داشته باشید، باید هزینه بیشتر را انجام دهید. توجه داشته باشید این بازه‌های قیمتی، وسایل دیگر مانند موس، کیبورد، مانیتور و یا میکروفون را شامل نمی‌شوند.

بهترین بازه قیمتی برای خرید یک سیستم گیمینگ کدام است؟

اینکه هر چیزی بیشتر باشد، بهتر است در تمام سناریو‌ها کاربرد ندارد. بعد از گذشت از یک نقطه مشخص، بازه ساخت کامپیوتر شخصی شما شروع به کاهش می‌کند. بین ۵۰ میلیون تومان تا ۷۰ میلیون تومان می‌تواند بازه قیمتی مناسبی برای بازار کنونی باشد.

البته اینکه شما ۲۰۰ میلیون تومان هزینه سیستم گیمینگ خود کنید و جدید‌ترین محصولات را خریداری کنید، می‌تواند جذاب باشد. اما برای اکثریت افراد، ۵۰ تا ۷۰ میلیون تومان می‌تواند نقطه شروع خوبی باشد. در این بازه قیمتی، شما می‌توانید سیستم بسیار خوبی را برای اجرا بازی‌ها به صورت 1080P‌ داشته باشید. البته قابلیت اجرای برخی از بازی‌ها در کیفیت 1440P را نیز دارید. اما 4K می‌تواند کمی به سیستم شما در این بازه قیمتی فشار بیاورد.

آیا باید خودمان یک سیستم را اسمبل کنیم یا سیستم آماده بخریم؟

خب، شما بازه قیمتی مد نظر خود را پیدا کردید و توانستید درک کنید که تا چه مقدار می‌توانید برای کامپیوتر خود هزینه کنید. همچنین شما درک کردید که در بازه قیمتی مد نظر شما، سیستم گیمینگ شما می‌تواند چه کاری انجام دهد.

حالا زمان خوبی است که به این فکر کنید که باید سیستم خود را اسمبل کنید یا به سراغ کیس‌های حاضر بروید. هرکدام از آنها مزیت‌ها و معایبی برای خود دارد که در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم.

سیستم که خودمان اسمبل می‌کنیم

اینکه خودتان پیسی گیمینگ مد نظر خود را بسازید و اسمبل کنید، احساس فوق‌العاده‌ای را به شما منتقل می‌کند. شما باید تماما خود را وقف این کار کنید تا بتوانید آن را انجام دهید. همچنین شما باید دقیقا بدانید که به چه چیزی نیاز دارید. در نهایت، باید نسبت به فناوری آشنا باشید، نقطه‌ای که تمام این حس از آنجا سرچشمه می‌گیرد.

البته این مقاله تمام اطلاعاتی که شما برای اسمبل یک سیستم نیاز دارید را در اختیار شما قرار می‌دهد. اما برای اینکه بتوانید یک سیستم گیمینگ را اسمبل کنید، کمی مسیر سختی را در پیش دارید و برای تکمیل این کار باید کمی صبر و مهارت به خرج دهید.

گرچه، کاری که شما می‌توانید با اسمبل کردن سیستم خود انجام دهید این است که می‌توانید تماما آن گونه که می‌خواهید آن را شخصی سازی کنید. سیستم‌هایی که از قبل اسمبل شده‌اند، تغییری را نمی‌توانید در آنها ایجاد کنید و همان چیزی هست که به شما ارائه می‌شود. اما در هنگام اسمبل سیستم خود، تنها چیزی که شما را محدود می‌کند، ذهن و البته جیب شماست.

سیستم‌های از قبل آماده و اسمبل شده

کیس‌ها آماده برای کسانی که از نسبتا از تکنولوژی هراس دارند و با اسمبل سیستم خود راحت نیستند، بسیار گزینه مناسبی است. یک اشتباه در این فرایند می‌تواند برای شما ضرر مالی و زمانی زیادی داشته باشد. پس اگر نسبت به اینکه خودتان این کار را انجام دهید، ۱۰۰ درصد مطمئن نیستید، می‌توانید از کیس‌های آماده استفاده کنید.

کیس‌های گیمینگ آماده همچنین بعد از خارج کردن از جعبه، قابل استفاده هستند. با اینکه شما آن حس خوب را که خودتان این کار را انجام می‌دهید را از دست می‌دهید، اما می‌توانید بازی‌هایی که مورد نظر خود را زودتر شروع به بازی کنید.

البته، در کیس‌های گیمینگ آماده، شما دیگر نمی‌توانید هر گونه که دوست دارید، کیس خود را شخصی سازی کنید. شما تنها چیزی را دریافت می‌کنید که آنها می‌توانند در اختیار شما قرار دهند. همچنین کیس‌های آماده، بسیار گران‌تر از اسمبل خود شما می‌شوند. اکثر کیس‌های آماده با پشتیبانی در اختیار شما قرار می‌گیرند و از قبل تست شده‌اند.

اینکه خودمان کامپیوتر را اسمبل کنیم سخت است؟

راستش را بخواهید، خیر، انقدر که فکر می‌کنید سخت نیست. نگرانی اصلی اکثر کسانی که در اسمبل سیستم تازه کار هستند این است که قطعات را خراب کنند یا با یک دیگر سازگاری نداشته باشند. سازگاری قطعات می‌توانید با کمی تحقیق در این زمینه بر طرف کنید.

در زمینه خرابی قطعات اما، شما تا زمانی که از راهنما‌های کامل استفاده کنید و کمی دقت به خرج دهید و عجله نکنید، جایی برای نگرانی نیست. قطعات کامپیوتر از آن چیزی که می‌بینید مقاوم‌تر هستند. فقط اطمینان حاصل کنید که به هیچ یک از پین‌های پردازنده‌های قدمی سری ۵۰۰۰ شرکت AMD و یا سوکت‌های LGA شرکت Intel آسیب وارد نکنید.

برای اسمبل سیستم به چه ابزار‌هایی نیاز داریم؟

همان طور که تصور می‌کنید، اسمبل کردن سیستم گیمینگ تعدادی از ابزار‌ها را نیاز دارد. در حالی که برخی از این ابزار‌ها واضح هستند، ابزار‌هایی وجود دارد که شاید تاکنون اسم آنها را نشنیده باشید. اگر که یک مبتدی هستید و تا کنون اسمبل نیز انجام نداده باشید، این موضوع بیشتر برای شما صدق می‌کند.

در این قسمت از مقاله، به شما تمام ابزاری که نیاز دارید تا با کمک آنها کامپیوتر خود را اسمبل کنید را معرفی می‌کنیم. همچنین ابزار‌ها و تجهیزات مورد نیاز شما برای قرار دادن صحیح کامپیوتر گیمینگ خود.

میز کار (سطح صاف که بر روی آن کار کنید)

کار خود را با قرار گرفتن در یک محیط تمیز برای اسمبل سیستم شروع کنید. نیاز نیست که یک اتاق عمل استریل شده داشته باشید. فقط کافیست در محیطی قرار بگیرید که در آن گرد و خاک وجود نداشه باشد، تمیز باشد و از رطوبت و آب به دور باشد تا به قطعات شما آسیبی وارد نشود.

باید در محیطی قرار بگیرید که بتوانید بدون ایجاد اختلال و توقف به کار خود بپردازید. مطمئن شوید که فضای کاری شما دارای نور کافی است تا بتوانید کار‌های پیچیده‌تری که باید انجام بدهید را به درستی ببینید.

پیچ گوشتی

پیچ گوشتی، پر مصرف‌ترین ابزاری است که شما در طول یک اسمبل نیاز خواهید داشت. البته، اینکه بتوانید پیچ گوشتی‌های مختلف در اندازه، بلندی و شکل سری داشته باشید، می‌تواند به شما در طول اسمبل بسیار کمک کند. بستن هر قطعه‌ای با پیچ گوشتی که با پیچ متفاوت است می‌تواند باعث شود که قطعات شما به درستی متصل نشده باشند. همچنین ممکن است به سر پیچ نیز آسیب وارد کند، همین باعث می‌شود که باز کردن قطعات بسیار سخت‌تر شود.

خمیر سیلیکون

یکی از وسایل مهم مخصوصا در زمانی که می‌خواهید پردازنده خود را نصب کنید. در کنار فن خنک کننده خود، خمیر سیلیکون از بیش از حد گرم شدن و آسیب پردازنده جلوگیری می‌کند. اگر پردازنده شما به همراه خنک کننده است، باید خمیر سیلیکون بر روی خنک کننده وجود داشته باشد. برای همین دیگر لازم نیست نگران اضافه کردن خمیر سیلیکون باشید. بسیار از خنک کننده‌های بالارده، خمیر سیلیکون بر روی سطح خود دارند یا درون باکس آنها وجود دارد.

برای اسمبل سیستم به چه قطعاتی نیاز داریم؟

برای اینکه بتوانید سیستم خود را اسمبل کنید، شما نیاز به یک سری قطعات و ابراز دارید. اول از همه، زمانی که قطعات را برای اسمبل سیستم انتخاب می‌کنید، باید مطمئن شوید که تمام قطعات با یک دیگر سازگار باشند. این نکته آن زمانی بسیار مهم می‌شود که آخرین چیزی که می‌خواهید داشته باشید، وجود گلوگاه در پردازنده سیستم است.

قبل از اینکه پروسه اسمبل سیستم شما شروع شود، شما باید ببینید چه چیزی برای اسمبل یک سیستم گیمینگ نیاز دارید. این بخش، جایی است که کار مقداری تکنیکی می‌شود. اینکه بدانید هر یک از این قطعات چه کاری انجام می‌دهند.

پردازنده (CPU)

پردازنده و یا واحد پردازشی مرکزی در واقع مغز اصلی هر کامپیوتری است. CPU، دومین بخش مهم یک کامپیوتر گیمینگ است، دقیقا بعد از کارت گرافیک. هر چند که برای تولید محتوا، مهم‌ترین بخش کامپیوتر است. پردازنده کار‌های اصلی یک کامپیوتر را اجرا می‌کند و یک قطعه بسیار مهم در هر کامپیوتری است. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید راهنمای خرید بهترین CPU گیمینگ را نیز مطالعه کنید.

سه بخش اصلی که باید در مورد پردازنده در نظر داشته باشید، سرعت کلاک، هسته‌ها و رشته‌های پردازنده است. سرعت کلاک برای اندازه گیری سرعت پردازش است. واحد اندازه گیری آن گیگاهرتز (GHz) است و به اینکه چه تعداد چرخه را یک هسته در ثانیه انجام می‌دهد اشاره می‌کند. هر پردازنده از هسته و رشته تشکیل شده است.

پردازنده‌های جدید‌تر، چندین هسته پرازشی دارند و به آنها اجازه می‌دهد که چندین کار را به صورت همزمان انجام دهند. یک پردازنده همچنین با رشته‌های عرضه می‌شوند. رشته‌ها تنها می‌تواند یک کار را در لحظه انجام دهند، سپس نتیجه‌ آن را به هسته بفرستند. اما اگر شما پردازنده‌ای را ببینید که تعداد رشته دو برابری نسبت به هسته‌های پردازشی دارد، آن پردازنده چند رشته‌ای است.

یک CPU با چند رشته، امکان اجرا دو برنامه با ساختاری مشابه را به شما می‌دهد. سرعت کلاک و تعداد هسته‌ها در واقع فقط برای مقایسه قدرت پردازشی دیگر پردازنده‌های هم نسل خود هستند. معماری که هر پردازنده‌ را به وجود می‌آورد باعث شده است که همیشه در حال پیشرفت و توسعه باشند.

پردازنده‌های اینتل، بیشتر برای قدرت تک هسته‌ای خود شناخته می‌شوند. این یعنی همیشه به عنوان بهترین پردازنده گیمینگ شناخته می‌شوند.از سمتی دیگر، پردازنده‌های AMD برای قدرت پردازش چند رشته‌ای خود بیشتر شناخته شده‌اند. همین آنها را برای کار‌های سنگین و مولتی تسکینگ عالی می‌کند. قدرت تک هسته‌ای این پردازنده‌ها نیز پیشرفت چشمگیری داشته است و توانسته فاصله خود را با اینتل کاهش دهد.

مادربرد (Motherboard)

بعد از اینکه پردازنده‌ مورد نظر خود را پیدا کردید، باید یک مادربرد سازگار با آن بگیرید. زمانی که به دنبال مادربرد هستید، تفاوت اصلی مادربرد‌های بالارده و پایین رده، اورکلاک (overclocking) کردن و قابلیت‌های دیگر است. اگر قصد دارید اورکلاک کنید، برای پردازنده‌های اینتل باید سری پردازنده‌های K و سری مادربرد‌های Z بگیرید. اگر می‌خواهید پردازنده AMD اورکلاک کنید، تمام پردازنده‌ها را می‌توانید و باید مادربرد سری B‌ و X بگیرید.

زمانی که تصمیم گرفتید که آیا می‌خواهید پردازنده خود را اورکلاک کنید یا خیر، باید تصمیم بگیرید که چه فرم فاکتور مادربرد و کیسی را می‌خواهید. یک سایز رایج برای مادربرد‌های سیستم‌های گیمینگ، ATX، MATX و یا ITX است. چیزی مانند تعداد درگاه USB در اندازه مادربرد تاثیری ندارد. اما اگر کوچک‌ترین اندازه را بگیرید (ITX کوچک‌ترین است و ATX بزرگ‌ترین)، تعداد کمتری از درگاه رم و یا PCIe خواهید داشت.

در نظر داشته باشید که مادربرد‌های Mini-ITX، گران‌تر هستند. پس اگر مقدار مشخصی از بودجه را در نظر دارید، باید بیشتر به سمت مادربرد‌های ATX و MATX بروید. این مادربرد‌ها در بیشتر کیس‌های Mid-Tower جای می‌گیرند. مادربرد شما نیاز نیست خیلی تجملاتی باشد، فقط باید قابل اعتماد باشد. پس خرید از یک سازنده معتبر بسیار مهم است. ایسوس، ازراک، گیگابایت و ام اس آی برند‌های خوبی برای خرید مادربرد هستند.

کارت گرافیک (GPU)

واحد پردازشی گرافیکی یا کارت گرافیک، مهم‌ترین قطعه در یک کامپیوتر گیمینگ است و همیشه گران‌ترین بخش است. برای اینکه بهتر درک کنید کارت گرافیک چگونه کار می‌کند، فرض کنید شما یک بازی چند نفره در سبک شوتر را بازی می‌کنید. در حین بازی، پردازنده وظیفه دارد تا فیزیک را دنبال کند مانند بازیکن، اشیاء و اینکه آنها در نقشه کجا هستند.

اما یک کارت گرافیک، اطلاعات را می‌گیرد و آن گرافیکی که می‌بینید را پردازش می‌کند. با رزولوشن و تنظیمات گرافیکی که تعیین کرده‌اید این کار را انجام می‌دهد. کارت گرافیک بدون شک، مهم‌ترین بخش از یک کامپیوتر گیمینگ است. البته باز به یک پردازنده نیاز دارد تا بتواند کار کند. شما می‌توانید برای اطلاعات بیشتر، مقاله جامع خرید بهترین کارت گرافیک را نیز مطالعه کنید.

اگر پردازنده نتواند چیزی که در بازی اتفاق می‌افتد را به صورت دقیق در لحظه پردازش کند، خروجی تصویر شما از سمت گرافیک دچار گلوگاه می‌شود. چون باید صبر کند تا پردازنده به آن برسد. یک کارت گرافیک شامل قطعات مختلفی است تا بتواند به صورت پیوسته محاسبات را انجام دهد. نتیجه آن، یک خروجی تصویر است. بیاید چند اصلاح که در برخورد با کارت گرافیک‌ها وجود دارد را بررسی کنیم.

سرعت کلاک کارت گرافیک

سرعت کلاک، در کنار برخی دیگر از قطعات کارت گرافیک، استعداد آن کارت گرافیک در پردازش و انجام کار‌های گیمینگ را نشان می‌دهد. بیشتر از سرعت کلاک گرافیک، برای مقایسه قدرت کارت گرافیک یک مدل، با مدل مشابه از سازند‌ه‌های دیگر استفاده می‌شود.

VRAM در کارت گرافیک

VRAM یک اندازه گیری قابل استفاده است اما مهم است که بدانید VRAM نسبت به کارت گرافیک‌ها، متفاوت است. GDDR5، یک استاندارد قدیمی است که در بسیاری از کارت گرافیک‌های مقرون به صرفه نیز وجود دارد. نباید کارت گرافیکی با VRAM پایین‌تر از این تهیه کنید. GDDR6، یک استاندارد جدید است و بر روی جدید‌ترین کارت‌های گرافیک Nvidia و AMD وجود دارد.

VRAM با مقدار ۴ گیگ، باید یک خروجی قابل قبول در رزولوشن 1080p به همراه بافت استاندارد به شما بدهد. در مقدار ۶ گیگ، خروجی مناسبی در رزولوشن 1440p و یا 1080p با کیفیت بافت و گرافیک بالا به شما می‌دهد. در ۸ گیگ و بالا‌تر، خروجی مناسب در عناوین VR و رزولوشن 4K‌ یا 1440p با گرافیک بالا را به شما نشان می‌دهد.

هر زمانی که بین انتخاب کارت گرافیک مناسب از نظر قدرتی برای خود دچار مشکل شدید، می‌توانید با جستجو بنچمارک‌های آن کارت گرافیک‌ها، نسبت به قدرت آنها اطلاعات کسب کنید. اینتل، انویدیا و AMD، تولید کنندگان اصلی کارت گرافیک هستند. AMD و انویدیا حدودا کل بازار گرافیک را کنترل می‌کنند.

رم (RAM)

Random Access memory یا به اختصار RAM، به عنوان سومین بخش مهم در یک کامپیوتر گیمینگ شناخته می‌شود. رم حافظه کوتاه مدت کامپیوتر شما است. سریع و دسترسی ساده‌ای دارد اما موقت است. این بخش جایی است که کامپیوتر شما داده‌ها را ذخیره می‌کند و به صورت فعال از آن استفاده می‌کند. با اینکه شما می‌توانید همیشه از یک کانال رم خود استفاده کنید، بهتر است همیشه استفاده از درگاه رم را در نظر داشته باشید.

استفاده از دو درگاه رم یا Dual-channel memory، می‌تواند تاثیر مثبتی بر روی قدرت گیمینگ شما داشته باشد. اگر یکی از رم‌ها دیگر کار نکند، شما هنوز می‌توانید از دیگری استفاده کنید. در هنگامی که به دنبال رم هستید، شاید با اصطلاحی به نام DRR برخورد کنید. مطمئن شوید که آخرین نسل، یعنی DDR5 را تهیه می‌کنید. البته این به پشتیبانی مادربرد شما و پردازنده‌ آن نیز بستگی دارد.

اول از همه مطمئن شوید که مادربرد شما، از نهایت سرعت RAM پشتیبانی می‌کند. سرعت آن باعث می‌شود که شما بتوانید مقدار فریم بیشتری در بازی‌ها خاص دریافت کنید. اما حافظه رم، مهم‌ترین بخشی است که باید در خرید رم به آن توجه کنید. هر چقدر رم بیشتری داشته باشید، سیستم شما راحت‌تر می‌تواند چندین برنامه را به صورت همزمان و بازی‌های جدید را اجرا کند.

با اینکه شما می‌توانید سیستم خود را با رم ۸ گیگ نیز اسمبل کنید. اما این مقدار رم برای اجرا برنامه‌ها مختلف نیز ممکن است شما را آزار دهد. هدف شما، باید حداقل مقدار رم ۱۶ گیگابایت باشد. با این مقدار رم، شما می‌توانید تمام بازی‌ها را به راحتی اجرا کنید، برنامه‌های مختلفی را باز و استفاده کنید. همچنین این مقدار این امکان را به شما می‌دهد که تا حداقل چند سال آینده بتوانید از سیستم خود به راحتی استفاده کنید.

۳۲ گیگ رم برای یک سیستم گیمینگ می‌تواند کمی بیش از حد باشد. مگر اینکه در کنار بازی، تدوین ویدیو و یا کار‌های سنگین دیگر نیز انجام دهید. هزینه این مقدار رم می‌تواند برای یک سیستم گیمینگ بالا باشد.

حافظه ذخیره سازی (SSD / HDD Drive)

برای اینکه بهترین نوع حافظه را داشته باشید، باید SSD تهیه کنید. SSD سریع‌تر است، عمر بیشتری می‌کند و در کل کوچک‌تر است. با این تفاسیر اما از HDD گران‌تر است. HDD فضای بیشتری با سرعت پایین‌تر را در اختیار شما می‌گذارد. یک راه ساده، ترکیب استفاده از SSDهای M.2 و HDD بر روی سیستم خود است، البته اگر می‌توانید بودجه آن را مهیا کنید.

M.2 سرعت خواندن و نوشتن بسیار بالای را برای شما فراهم می‌کنند. از آنجایی که آنها از اتصال SATA استفاده نمی‌کنند و رابط PCIe دارند. در حال حاضر SSD هایی نیز وجود دارند که از نسل ۵ PCIe استفاده می‌کنند و می‌توانند سرعتی بیش از ۱۲ گیگ بر ثانیه را در اختیار شما قرار دهند. البته باید توجه کنید که مادربرد شما نیز باید از این نسل SSD M.2 نیز پشتیبانی کند و درگاه آن را داشته باشد.

SSD که شما تهیه می‌کنید باید به اندازه‌ای ظرفیت داشته باشد که بتوانید سیستم عامل خود را بر روی آن نصب کنید. همچنین بازی‌های مورد علاقه و برنامه‌هایی که به صورت مکرر از آنها استفاده می‌کنید نیز باید بر روی آن نصب شوند. این گونه آنها به سرعت بالا اجرا می‌شوند و تجربه بهتری از استفاده آنها نصیب شما می‌شود.

در عین حال، شما می‌توانید از HDD خود برای ذخیره محتوا استفاده کنید. شما می‌توانید فیلم، عکس، موزیک و یا بازی‌های غیر آنلاین و تک نفره خود را بر روی آن ذخیره کنید. البته بیشتر بازی‌های AAA‌ امروزی، نیاز به SSD برای اجرا خود دارند.

منبع تغذیه (Power Supply Unit)

منبع تغذیه یا پاور، همان طور که از نامش پیداست، وظیفه تامین برق کامپیوتر شما را دارد. زمانی که شما می‌خواهید برای کامپیوتر خود پاور تهیه کنید، باید به یک سری از نکات توجه کنید. اول از همه، مطمئن شوید که یک برند قابل اعتماد و مشهور تهیه می‌کنید. برند‌های بی نام نشان و یا برندهای نا آشنا در این زمینه، اکثرا به شما منبع تغذیه‌های بی کیفیتی را می‌فروشند. ممکن است قیمت آنها خوب باشد اما کیفیت ندارند و دیگر قطعات کامپیوتر شما آسیب می‌زنند.

بعد از آنها باید مطمئن شوید که پاوری که تهیه می‌کنید به اندازه کافی ولتاژ در اختیار شما قرار می‌دهد. شما می‌توانید از ابزار‌های محاسبه گر منبع تغذیه استفاده کنید تا بفهمید به چه مقدار ولتاژ برای سیستم خود نیاز دارید. در نظر داشته باشید، این محاسبه گر‌ها میزان مصرف پایه تمام قطعات شما را در نظر می‌گیرند. اگر می‌خواهید کارت گرافیک و یا پردازنده خود را در آینده اورکلاک کنید، باید باز پاور قدرتمند‌تری را تهیه کنید.

یک منبع تغذیه کم مصرف شاید پولی زیادی را ته جیب شما باقی نگارد اما بیشتر برند‌های معروف از استاندارد 80+ استفاده می‌کنند. هرچقدر این استاندارد بالاتر باشد، پاور گران‌تر است اما از بیشتر نیرویی که ایجاد می‌کند استفاده خواهد کرد و مقدار کمتری گرما تولید می‌کند.

شایان ذکر است که بازدهی انرژی یک پاور در بار‌های کم به طور قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند. یعنی مهم است که ظرفیت منبع تغذیه خود را با نیاز خود مطابقت دهید اگر استفاده شما در بازه ۵۰ تا ۷۵ درصد به اوج خود می‌رسد، بهتر است منبع تغذیه‌ای خریداری کنید که گواهینامه 80+ نداشته باشد.

کیس

اینکه اول کیس یا مادربرد خود را انتخاب کنید، بستگی به شما دارد. اما مطمئن شوید فرم فاکتور مادربرد شما، قابل نصب در کیس مورد نظرتان باشد. اندازه کیس شما تعیین می‌کند که قطعات داخل آن باید چه اندازه‌ای داشته باشند. این موضوع می‌تواند نقش مهمی در تعریف قدرت کامپیوتر شما داشته باشد. همچنین مشخص می‌کند که چقدر می‌توانید فن داخل کیس خود نصب کنید و از داغ کردن قطعات جلوگیری کنید.

شما باید بررسی کنید که کیس مورد نظر شما به اندازه کافی جا دارد تا بتوانید کارت گرافیک خود را در آن نصب کنید یا خیر. کیس‌های ATX و MATX، می‌توانند بزرگ‌ترین کارت گرافیک‌ها را درون خود جا دهند. اگر می‌خواهید یک سیستم کوچک با کیس Mini-ITX اسمبل کنید، احتمالا در هنگام نصب کارت گرافیک خود دچار مشکل شوید.

همچنین باید قابلیت ارتقاء قطعات کیس خود را در نظر داشته باشید. یک کیس فول تاور (Full-Tower)، به شما این امکان را می‌دهد که هر زمان که خواستید به آن قطعه اضافه کنید. اگر فرد بیرون گرایی هستید، ظاهر کیس را نیز باید در نظر بگیرید و مطمئن شوید که فضا و ظاهر جایی که می‌خواهید آن را قرار دهید می‌آید.

بعد از اینکه بررسی کردید که مادربرد و کارت گرافیک شما درون آن قرار کیس قرار می‌گیرد یا خیر، باید بررسی کنید که خنک کننده پردازنده شما نیز می‌تواند درون آن قرار بگیرد یا خیر. در غیر این صورت باید یا کیس، یا خنک کننده خود را تغییر دهید. همچنین اگر به فکر بهتر کردن جریان هوای کیس هستید، بررسی کنید چند فن نصب شده دارد و تا چه مقدار می‌توان بر روی آن فن نصب کرد. به کیفیت ساخت کیس نیز توجه کنید و نظرات را بخوانید.

فن کیس (Case Fan)

بیشتر کیس‌ها حداقل باید یک فن از قبل نصب شده به فروش می‌رسند. البته شما باید همیشه بررسی کنید که چند فن بر روی آن نصب است. قانون مهم این است که فقط زمانی به کیس خود فن اضافه کنید که به آنها نیاز دارید. اگر می‌خواهید سیستم رده بالایی را اسمبل کنید، به فن‌های بیشتری نسبت به یک سیستم پایین رده نیاز دارید.

حداقل کیس شما باید ۲ فن داشته باشد. یکی در جلو که هوا بکشد و یکی در عقب که هوا را خارج کند. ۳ ویژگی مهم است که در هنگام خرید فن کیس باید به آنها توجه کنید. جریان هوا، چراغ RGB و تولید صدا. جریان هوا، مهم‌ترین بخش فن کیس است و کارکرد اصلی آن را تعیین می‌کند. این ویژگی با واحد CFM (فوت مکعب بر دقیقه) اندازه گیری می‌شود. هر چقدر مقدار آن بیشتر باشد بهتر می‌تواند کیس شما را خنک نگه دارد.

چراغ و نور RGB، تاثیری در کارکرد فن ندارد و فقط جنبه زیبایی دارد. اگر فنی که تهیه می‌کنید RGB داشته باشد، همراه آن کابل‌هایی نیز وجود دارد تا بتوانید آنها را به مادربرد خود متصل و مدیریت کنید. به طور کلی، شما می‌خواهید تا جایی که امکان دارد فن کیس شما بی صدا باشد. اگر صدا فن شما بیش از حد باشد، ممکن باعث تجربه ناخوشایندی برای شما در هنگام کار با کامپیوتر باشد.

کلام آخر

این مقاله، راهنمای کامل اسمبل کامپیوتر گیمینگ بود. با این دانش، شما می‌توانید کامپیوتر‌هایی با هر نوع سایز و قطعی را اسمبل کنید. اصلا مهم نیست که AMD باشند و یا Intel، شما می‌توانید از مطالب برای اسمبل هر نوع کامپیوتری استفاده کنید. حالا شما تمام قطعات، نحوه نصب آنها، وسایل و نکاتی که باید قبل، هنگام و بعد از اسمبل رعایت کنید را می‌دانید.

شما برای اینکه بتوانید اسمبل سیستم خود را کامل کنید، به یک محل برای انجام اسمبل، پیچ گوشتی، خمیر سیلیکون نیاز دارید.

اسمبل سیستم می‌تواند یک تجربه تکرار نشدنی برای شما باشد و موفقیت جذابی نیز داشته باشد. همچنین شما می‌توانید سیستم خود را به طور دلخواه شخصی سازی کنید.

شما برای اسمبل سیستم، به پردازنده، مادربرد، خنک کننده پردازنده، رم، حافظه ذخیره سازی، کارت گرافیک، منبع تغذیه و کیس نیاز دارید.

∎​