استادیوم استراهوف واقع در شهر پراگ با ظرفیت باورنکردنیِ ۲۵۰ هزار تماشاگر در سال ۲۰۲۶، صد ساله خواهد شد. یاد شدن از این استادیوم، اکنون قدردان برگزاری جلسات تمرینی اسپارتاست، اما تاریخ آن با حروف خون و دوران جنگ نوشته شده است.

همزیستی بین استادیوم‌های فوتبال و دولت‌ها همیشه رابطه‌ای دوسویه بوده، همه‌ی ما استفاده از استادیوم ملی شیلی توسط پینوشه را می‌دانیم اما داستانی که می‌خوانید چندان شناخته‌شده نیست. این اتفاق پس از جنگ جهانی دوم در پراگ اتفاق افتاد. این داستانِ تراژدی استادیوم عظیم استراهوف است. برای شروع، باید به هفته پایانی جنگ جهانی دوم برگردیم.

جمعیت زیادی از شهروندان معترض اهل پراگ علیه اشغال نازی‌ها که از سال ۱۹۳۸ آنها را سرکوب کرده بودند، تجمع کردند. طبق گزارش‌ها، در ماه می ۱۹۴۵، حدود ۲۰۰ هزار آلمانی در پراگ زندگی می‌کردند که بیشتر آنها غیرنظامی بودند. در جریان این قیام نزدیک به ۱۰۰۰ نفر کشته شدند.

انتقام شهروندان اهل چک از نازی‌ها در راه بود؛ انتقام از مردم و نه رژیمی که آنها را به قتل رساند یا تبعید و تحقیر کرد. بلافاصله پس از امضای کاپیتولاسیون توسط رایش سوم، جمعیت آلمانی مقیم پایتخت چک بازداشت و به بازداشتگاه‌ها، اردوگاه‌های حومه شهر و به استادیوم استراهوف منتقل شدند.

این استادیوم نام خود را مدیون منطقه استراهوف واقع در غرب پراگ است. ساخت آن در سال ۱۹۲۶ با یک سازه معماری چوبی آغاز شد که با ایده میزبانی از نمایش‌های سوکول (نمایش‌های ژیمناستیک متعلق به چکسلواکی) ساخته شد، اگرچه در طول تاریخ خود رویدادهای مختلفی را دیده است.

در ماه می ۱۹۴۵، آلمانی‌های زندانی در استراهوف مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و حتی عده‌ای از آنها بدون محاکمه قبلی اعدام شدند. یکی از شاهدان سوابق کتبی خود را به جا گذاشت. نام او کورت اشمیت و مهندس عمران بود.

اشمیت پس از اینکه مجبور شد از برنو به پراگ (۲۰۰ کیلومتر دورتر) راهپیمایی کند، مدتی را در آنجا گذراند و یادداشت زیر را ثبت کرد:

هر شخص مشکوک به عضویت در اس‌اس (یکی از قدرتمندترین سازمان‌های امنیتی در آلمان نازی) که در اردوگاه کشف می‌شد، در ملاء عام به قتل می‌رسید. روزی ۶ جوان را کتک می‌زدند که بی‌دفاع بودند و آنقدر به ضرب و شتم‌شان ادامه دادند تا جان خود را از دست می‌دادند.

او داستان‌های بیشتری هم از اقامت خود در استراهوف ثبت کرده بود:

یک پسر ۱۴ ساله به همراه والدینش مورد اصابت گلوله قرار گرفتند. ادعا می‌شد که او سعی کرده با قیچی به نگهبان ضربه بزند. وضعیت بهداشت هم ضعیف بود و سطل‌هایی که باید در آن غذا می‌بردند در طول شب برای اهداف مختلف مثل دستشویی استفاده می‌شدند.

در این استادیوم که به یک اردوگاه بازداشت تبدیل شده بود، بیماری اسهال خونی به شدت بالا گرفت و باعث شد که خود اشمیت پسر ۱۵ ماهه‌اش را از دست بدهد. زنان، مانند همیشه در این موارد، توسط گاردهای چک و سربازان روسی در دید کامل همسر و فرزندان خود مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفتند.

استراهوف (با مساحت ۶۳۶۰۰ متر مربع) به دلیل ابعاد بزرگ خود میزبان مسابقات موتوری و اخیراً کنسرت‌های رولینگ استونز بوده است. ظرفیت ورزشگاه ۲۵۰ هزار نفر (اما با تنها ۵۷ هزار سکو) است و زمین بازی‌اش ۳۱۰ متر طول و ۲۰۲ متر عرض دارد که آن را برای برگزاری رویدادهای پرجمعیت مناسب می‌کند.

این مکان در حال حاضر محل تمرین باشگاه اسپارتا پراگ و تمامی تیم‌های جوانان و زیرمجموعه‌ی آن است. این استادیوم در آستانه ۱۰۰ سالگی، یکی از مکان‌هایی‌ است که داستانی فراموش‌شده و غم‌انگیز از جنگ جهانی دوم را در درون خود داشته است.