عصر ایران؛ مهرداد خدیر - از معاون مرحوم رییس جمهور سابق که نامزد انتخابات اخیر ریاست جمهوری شده و خروار خروار وعده داده و گفته بود انصراف نخواهد داد ولی در نهایت 48 ساعت مانده به مرحله اول کنار رفت مدتی خبری نبود تا ویدیویی که به تازگی منتشر شده و دوباره همه را به یاد وعده های او انداخته است.
از امیر حسین قاضی زاده هاشمی سخن می‌گوییم که شورای نگهبان در حالی او را واجد شرایط ریاست جمهوری دانست که به علی لاریجانی و اسحاق جهانگیری و محمود احمدی نژاد و عباس آخوندی و شماری از وزیران دولت متبوع آقای قاضی زاده اجازه شرکت در رقابت نداد.
از نامزدی که متولد 1350 است یعنی در سال پیروزی انقلاب کودکی 7 ساله بوده اما در شرح مبارزات خود گفته بود پیش از انقلاب اعلامیه های امام خمینی را توزیع می کرده است.
حالا چرا 4 ماه و 10 روز بعد از انتخابات ناهنگام ریاست جمهوری یاد او را تازه کرده‌ایم که تا پایان مناظره‌ها لباس سیاه را از تن به در نمی‌آورد ( بنر تبلیغاتی او البته با پیراهن آستین کوتاه آبی بود) و "رییسی عزیز رییسی عزیز" از دهانش نمی‌افتاد اما ناگهان به رغم قولی که داده بود انصراف داد و مردم را با انبوه وعده های خود تنها گذاشت و خیلی ها نگران و دل تنگ او بودند.
این هم جای تعجب داشت که طی سه سالی که معاون مرحوم رییسی بود چرا طرح حل مشکل بورس در سه روز را که سال 1400 مطرح کرده و دست مایه طنز هم شده بود طی سه سال در اختیار دولتی که در آن عضویت داشت قرار نداد؟
4ماه و 10 روز بعد از انتخاباتی که قاضی زاده هاشمی و علیرضا زاکانی در وعده های پوچ و پوک با هم مسابقه گذاشته بودند سر و کله اولی پیدا شده و گفته اگر او رییس جمهوری شده بود به اندازه 10 برابر موشک‌هایی که اسراییل می‌فرستاد موشک می‌فرستاد. یعنی اگر آنها 300 فروند ما 3000 فروند و لابد اگر اسراییل 3000 تا ما 30 هزار تا. البته نگفته وقتی دو روز قبل انصراف داده چطور احتمال داشته رییس جمهور شود؟ حالا اگر نامزدهای دیگر که ماندند و باختند بگویند باز یک چیزی!
مهم ترین وعده انتخاباتی قاضی زاده هاشمی در 1403 وام ازدواج یک میلیارد تومانی برای ازدواج جوانان بود. سه سال قبل در انتخابات 1400 البته گفته بود 500 میلیون تومان و همین به معنی آن بود که طی سه سال دولت متبوع او قدرت خرید دست کم نصف شده است!
خیلی‌ها آقای قاضی زاده هاشمی را تنها با دو انتخابات ریاست جمهوری 1400 و 1403 و انبوه وعده های خیالی و در نهایت انصراف می شناسند یا به خاطر نسبت خانوادگی با وزیر دولتی که مدام به آن حمله می‌کرد اما 12 سال نماینده مجلس هم بوده است (دوره های هفتم و هشتم و نهم). در دوره دهم نبود چون مجلس به دست نیروهای اعتدالی و میانه رو افتاد و در مجلس یازدهم و دوازدهم هم چون معاون مرحوم رییسی و در دولت بود کاندیدای مجلس نشد. او حتی به نایب رییسی اول مجلس هم در یک دوره رسید.
یادآوری این نکات از این رو لازم است تا بدانیم عرصه سیاست تا چه حد به آدم های واقع بین نیاز دارد و جالب این که هیچ کس در انتخابات از طلب 263 میلیون یورویی ایران از ترکیه به خاطر برق نگفت که در همین مجالسی که ایشان عضو آن بود تصویب کردند اختلاف به داوری سوییس ارجاع شود و ریاست جمهوری پی گیری کند و به جای آن که پول آن را بگیریم نیروگاه بسازیم تا دچار مشکل نشویم آدم هایی مثل قاضی زاده هاشمی تأیید صلاحیت شدند و شعار دادند و کنار کشیدند و حالا می گویند 10 برابر می‌فرستادیم!
برای انبساط خاطر و برای این که قدر بدانیم تا اندازه ای از این جور آدم ها خلاص شدیم بد نیست نگاهی بیندازیم به پیام انصراف او بعد از آن همه ادعا و وعده و دو روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری در 8 تیر 1403:
« انجام تکلیف شرعی گاهی در اصرار بر اصول متجلی می‌شود، گاهی در رعایت صلاح امت. در شرایط فعلی تکلیف شرعی ضمن تأکید بر اصول، تحفظ بر مصالح کلان کشور است.
به منظور حفظ انسجام نیروهای انقلاب و در پاسخ به درخواست مکتوب شورای عالی اجماع نیروهای انقلاب و برخی از علما و دلسوزان از ادامه مسیر انصراف داده، امیدوارم سه برادر دیگرم نیز در فرصت باقی‌مانده اجماع نموده تا جبهه انقلاب تقویت گردد.
از ملت شریف ایران، شورای محترم نگهبان، وزارت کشور و تمامی اعضای ستادهای انتخاباتی‌ام قدردانی می‌نمایم. باشد که راه شهید رئیسی عزیز به بهترین نحو ادامه یابد.»
البته می‌دانیم از سه برادر دیگر او (محمد باقر قالیباف و سعید جلیلی و علیرضا زاکانی) تنها نفر آخر کنار کشید و دو برادر دیگر نیز ماندند و به جای آنها مسعود پزشکیان رییس جمهوری شد! هم او که می گفتند از جبهه انقلاب خارج است و حالا توقع دارند مدیران خود را از میان آنها منصوب کند و وزیر او را به مجلس می کشانند که چرا از ما منصوب نمی کنی؟!
