پرداخت نکردن اقساط آخر مبلغ قرارداد مربیان و بازیکنان خارجی با هدف کسب درآمدهای غیرقانونی و پنهانی از طریق رای فیفا به ترفند متداول مدیران باشگاه‌های فوتبال لیگ برتر ایران تبدیل شده است؛ سناریویی که پیش از این در پرونده ده‌ها بازیکن خارجی شاغل در لیگ برتر ایران و همچنین قرارداد مارک ویلموتس و آندره‌آ استراماچونی با تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه استقلال نیز تکرار شده بود.

در تازه‌ترین نمونه از این نوع معاملات پنهانی، ایگناسیو مارتینز، سرمربی اسپانیایی برکنارشده تیم فولاد خوزستان، موفق شد از کمیته انضباطی فدراسیون جهانی فوتبال حکم محکومیت فولادی‌ها به پرداخت ۶۰۰ هزار دلار را بگیرد که مجموع ارقام دریافتی این مربی ناموفق و دستیارانش از باشگاه دولتی فولاد را به بیش از دو میلیون دلار می‌رساند.

عضو هیئت رئیسه یکی از باشگاه‌های لیگ برتر ایران روز چهارشنبه ۲۳ آبان در توضیح این نوع محکومیت‌ها به خبرنگار ایندیپندنت فارسی گفت: «شیوه ثابت مدیران رشوه‌گیر در باشگاه‌ها یا فدراسیون فوتبال این‌گونه است که به‌طور مثال با یک سرمربی و دستیارانش که جمعا یک میلیون دلار باید بگیرند، قرارداد دو میلیون دلاری می‌بندند و بهانه‌شان برای این رقم دوبرابری هم این است که به علت برخی محدودیت‌های اجتماعی در ایران، خارجی‌ها به این آسانی به ایران نمی‌آیند. سپس در زمان قطع همکاری با این مربیان، با آنان و مدیربرنامه‌ها یا همان دلال‌هایشان تبانی می‌کنند تا قسط آخر قرارداد پرداخت نشود و آنان به فیفا شکایت کنند.»

این منبع مطلع افزود: «آن‌ها می‌دانند که در صورت شکایت به فیفا و سپس دادگاه عالی ورزش، مبلغ بدهی به دلیل دیرکرد، نسبت به رقم اولیه افزایشی چشمگیر خواهد یافت. در نتیجه مدیرعامل یا رئیس فدراسیون و همکارانش با آن خارجی‌ها توافق می‌کنند که مثلا ۵۰ درصد مبلغ افزایش‌یافته به آن‌ها و ۵۰ درصد دیگر به جیب خود فرد برود. یعنی مدیر فوتبالی هم در زمان بستن قرارداد اولیه به اندازه کل قرارداد مربی و دستیارنش درآمد پنهانی دارد و هم در زمان پرداخت قسط آخر و جریمه از محل بودجه دولت و بیت‌المال برای خود کاسبی می‌کند.»

عضو هیئت رئیسه این باشگاه لیگ برتری که نخواست نامش فاش شود، در بخش پایانی سخنانش افزود: «اینکه وضعیت فوتبال ما حالا به اینجا رسیده که حتی یک ورزشگاه و زمین چمن استاندارد در سراسر ایران نداریم، به دلیل وجود چنین مدیران فساد و پورسانت‌بگیر در فدراسیون و باشگاه‌ها است.»

در ماجرای عقد قرارداد دو میلیون یورویی مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال ایران با مارک ویلموتس، سرمربی بلژیکی، نیز به دلیل پرداخت نشدن قسط آخر قرارداد این سرمربی و دستیارانش، در نهایت فدراسیون فوتبال ایران مجبور شد پس از وقفه‌ای چند ساله، بیش از هشت میلیون یورو به بلژیکی‌ها پرداخت کند که مشخص نیست چه میزان از این مبلغ هنگفت که هشت برابر ارزش واقعی ویلموتس و دستیارانش بود، نصیب مهدی تاج و مدیران فدراسیون فوتبال ایران شد.

در ماجرای امتناع مدیران باشگاه استقلال تهران از پرداخت دستمزد آندره‌آ استراماچونی و رفتن این سرمربی ایتالیایی از ایران، باشگاه استقلال پس از بسته شدن پنجره نقل‌وانتقالات مجبور شد بابت حضور چهار ماهه استراماچونی در ایران بیش از دو میلیون یورو پرداخت کند.

رئیس سازمان خصوصی‌سازی ایران دو سال قبل گفته بود که مصطفی آجرلو در زمان مدیرعاملی استقلال به اندازه ۱۱ برابر بدهی استراماچونی پول نقد در حساب باشگاه داشت، اما حاضر نشد این بدهی را تسویه کند و در نهایت آبی‌پوشان به دلیل این بدهی از لیگ قهرمانان آسیا حذف شدند.

در مورد پرونده ایگناسیو مارتینز در فولاد خوزستان هم به نظر می‌رسد بهرام رضاییان، مدیرعامل برکنارشده فولاد و عضو فعلی هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال، در کنار هوشنگ نصیرزاده، مدیرعامل فعلی این باشگاه خوزستانی، نقش اصلی را ایفا کرده‌اند. زیرا هر دو با خودداری از پرداخت طلب سرمربی اسپانیایی موجب شدند طلب ۱۵۰ هزار دلاری او به ۶۰۰ هزار دلار تبدیل شود که در صورت شکایت فولادی‌ها به دادگاه عالی ورزش، این رقم باز هم افزایش می‌یابد.

روزنامه خبرورزشی درباره این ماجرا نوشت: «بازنده شدن باشگاه‌های ایرانی در پرونده‌هایی که بازیکنان و مربیان خارجی به دادگاه‌های فیفا ارجاع می‌دهند، اصلا اتفاق عجیب و بدیعی نیست. ناآگاهی مدیران و اصرار آن‌ها بر پیشروی با متدهای خودساخته معمولا سبب شده پول‌های بی‌حساب و کتاب زیادی از چرخه فوتبال ایران و بیت‌المال خارج شود و اصولا کسی در نظر نمی‌گیرد مثلا چرا مدیرعامل سابق فولاد با این مربی که حاضر به سازش بود، توافق نکرد؟ یا چرا مدیر بعدی این شکایت را جدی نگرفت؟ تازه آقایان بابت چنین خسارت‌هایی معمولا پاداش، ارتقا رتبه و منصب هم دریافت می‌کنند.»