طرفداری | زبیگنیو بونیک (Zbigniew Boniek)، زاده سوم مارچ 1956 در شهر بیدگوشچ لهستان است. بونیک در پست‌های هافبک نفوذی، مهاجم دوم و هافبک میانی بازی می‌کرد. او فرزند جوزف بونیک، از فوتبالیست‌های قدیمی لهستان و جادویگا بونکو است. بونیک در سال 1982 تحصیلات خود را در دانشکده تربیت بدنی ورشو به اتمام رساند. او فوتبالش را در باشگاه زاویتسای بیدگوشچ که پدرش نیز سابقه بازی در آن را داشت، شروع کرد و در سال‌های 1973 تا 1975 در این باشگاه توپ زد. بونیک در 41 مسابقه برای این باشگاه، 14 گل را به ثمر رساند.

بونیک در سال 1975 با قراردادی به باشگاه ویدزی لودز لهستان پیوست. بونیک هفت سال در این باشگاه حضور داشت و توانست به دو قهرمانی در لیگ برتر لهستان دست یابد. شروع درخشش بونیک در رقابت‌های خارج از کشورش، در تورنمنت اینترتوتوی فصل 77-1976 رقم خورد که این بازیکن در شش بازی، هفت گل زد و در برابر کپنهاگن دانمارک، هت‌تریک کرد. او در فصل 78-1977 جام یوفا، دو گل به منچستر سیتی و یک گل به آیندهوون زد و نامش را بیش از پیش در فوتبال اروپا مطرح کرد. او در فصل 81-1980 جام یوفا، کاپیتان تیمش بود و به همراه باشگاه ویدزی، موفق به حذف منچستر یونایتد و یوونتوس شد و بازی بسیار خوبی را از خود ارائه داد. 172 بازی، 50 گل، آمار نهایی بونیک در باشگاه ویدزی بود.

بونیک در سال 1982 مورد توجه باشگاه‌های ایتالیایی مختلفی قرار می‌گیرد و با باشگاه رم به توافق می‌رسد اما در لحظات پایانی، توسط یوونتوس هایجک می‌شود. بنا بر قوانین مربوط به کشورهای بلوک شرق اروپا، بونیک تا سن خاصی نمی‌توانست از کشورش خارج شود اما جیانی آنیلی به لطف سرمایه‌گذاری شرکتش، فیات در لهستان، توانست بونیک را زودتر از موعد به ایتالیا بیاورد. بونیک که در جام یوفا بازی خوبی را در برابر یوونتوس انجام داده بود، به یکی از بازیکنان مورد علاقه این باشگاه در نقل و انتقالات تبدیل شده بود و جذب او، بسیار برای مدیران این باشگاه خبر خوبی بود. بونیک در فصل اول حضورش در یوونتوس، آمار 48 بازی، 10 گل و 9 پاس گل را به ثبت می‌رساند و با یوونتوس به قهرمانی در جام حذفی ایتالیا می‌رسد. او در راه قهرمانی تیمش در جام حذفی ایتالیا، آمار 10 بازی، سه گل و دو پاس گل را ثبت کرد و در بازی رفت و برگشت برابر رم در مرحله یک‌هشتم گل زد تا کمک بسیاری به صعود تیمش کرده باشد. بونیک پس از یک فصل جذاب با یوونتوس، لقب «Bello di notte» یا «جذابیت شبانه» را از جیانی آنیلی را دریافت می‌کند؛ این لقب برگرفته از گل نیلوفر سفید یا گل ماه است که در شب گل ‌می‌دهد و اشاره به درخشش بونیک در بازی‌های برگزار شده در شب‌های تورین داشت.

45 بازی، 9 گل و 9 پاس گل، حاصل فصل دوم بونیک در یوونتوس بود و او موفق به کسب قهرمانی جام در جام اروپا و سری‌آ شد. بونیک در فصل سوم حضورش در تورین، 42 بازی، 12 گل و شش پاس گل را به ثبت می‌رساند و قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و سوپرکاپ اروپا را به افتخاراتش اضافه می‌کند. بونیک در فینال لیگ قهرمانان فصل 85-1984، در دیدار با لیورپول، پنالتی منجر به گل یوونتوس را از مدافعین رقیب می‌گیرد و این پنالتی را پلاتینی گل می‌کند و یوونتوس قهرمان اروپا می‌شود. پس از فاجعه هیسل، بونیک جایزه دریافتی از قهرمانی‌اش در اروپا را به خانواده قربانی این حادثه، اهدا می‌کند. بونیک در سال 1985 و پس از قهرمانی در اروپا، از یوونتوس جدا می‌شود و به رم می‌پیوندد. رم برای جذب این بازیکن، 3 میلیارد لیره را به یوونتوس پرداخت کرد. او در فصل اول حضورش در پایتخت ایتالیا، موفق به قهرمانی در جام حذفی این کشور می‌شود و آمار 34 بازی، هشت گل و دو پاس گل را ثبت می‌کند. بونیک دو فصل دیگر در رم بازی می‌کند و آمارهای 34 بازی، هشت گل در فصل 87-1986 و 24 بازی، هفت گل در فصل 88-1987 را به ثبت می‌رساند. بونیک در سال 1988 و پس از پایان دوران حضورش در رم، از دنیای فوتبال خداحافظی می‌کند.

بونیک در رده ملی پیش‌تر از حضور در تیم ملی بزرگسالان لهستان، در تیم زیر 20 ساله‌های این کشور بازی کرده بود. او اولین بازی ملی خود را برای لهستان در سال 1972 و در شکست 2-1 این کشور برابر آرژانتین تجربه کرد. جام جهانی 1978، نخستین آوردگاه مهم بونیک بود که او توانست در آن، آمار شش بازی و دو گل برابر تیم ملی مکزیک را به ثبت برساند. جام جهانی 1982، دومین حضور این بازیکن در جام جهانی بود و به یکی از بهترین خاطرات فوتبالی او تبدیل شد. بونیک در این مسابقات، یک گل و دو پاس گل در بازی برابر پرو و یک هت‌تریک برابر بلژیک را به ثبت رساند و با لهستان به نیمه نهایی این تورنمنت صعود کرد. در نیمه نهایی، ایتالیا، لهستان را شکست داد اما بونیک و یارانش در رده‌بندی فرانسه را شکست دادند و این بازیکن یک پاس گل داد تا با آمار شش بازی، چهار گل و دو پاس گل، دومین جام جهانی خود را بگذراند. بعد از همین جام جهانی بود که راه بونیک به سری‌آ رسید. بونیک در جام جهانی 1986 نیز حضور داشت و به عنوان کاپیتان کشورش در چهار مسابقه به میدان رفت. آخرین بازی ملی بونیک در سال 1988 و دیدار برابر ایرلند شمالی رقم خورد و او با 80 بازی، 24 گل و سه پاس گل به کار خود در تیم ملی لهستان پایان داد.

بونیک پس از پایان فوتبالش، وارد عرصه مربیگری شد و در سال 1990، سرمربی لچه در سری‌آ شد. او در تنها فصل کار خود با لچه، به جایگاه 15 جدول ایتالیا رسید و به دسته پایینتر سقوط کرد. همین سناریو در فصل 92-1991 به همراه باشگاه باری رقم خورد و بونیک پس از این دو ناکامی، در تیم‌های سامبندتسه و آولینو در سری‌سی ایتالیا کار کرد. او مدت کوتاهی در سال 2002 سرمربی تیم ملی لهستان شد. بونیک پس از جدایی از تیم ملی لهستان، از سال 2012 تا 2021 به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال این کشور فعالیت کرد و سپس از سال 2021، نایب رئیس کنفدراسیون یوفا شد. بونیک در سال 1976 ازدواج کرد و حاصل ازدواجش، سه فرزند بود. او در دوران بازی خود، دو بار به عنوان مرد سال لهستان انتخاب شد و نمایش‌های خوبی باعث شد تا مارادونا و پله، اساطیر دنیای فوتبال، او را به عنوان یکی از بهترین بازیکنان قرن بیستم معرفی کنند. یک بازیکن هندوراسی نیز پس از درخشش بونیک، نام فرزند خود را بونیک گذاشت تا بدین‌گونه علاقه خود را به این مهاجم لهستانی نشان داده باشد.