خبرگزاری حوزه | حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی(ره) بعد از خواندن نماز شب در منزل، به حرم مطهر مشرف می شدند و نماز صبح را در حرم حضرت معصومه به جماعت به جای می آوردند و تا طلوع آفتاب در محراب عبادت جلوس می کردند و مشغول قرائت ادعیه و قرآن می شدند.
هر روز حداقل یک جزء قرآن می خواندند و حدود هفتاد سال موفق بودند پیش از اذان صبح به حرم مشرف شوند و تا آخر عمر هیچ گاه سحر خیزی و نماز شبشان را ترک نکردند.
کتاب ارواح مهربان، ص ۲۸۵-۲۸۶