هرکدام از ما واکنش متفاوتی نسبت به درد داریم.
اما به گفته دانشمندان دانشگاه رادبود، افرادی که می‌توانند درد بیشتری را تحمل کنند، احتمال بیشتری دارد که ویژگی‌های شخصیتی روان‌پریشانه داشته باشند.
مطالعه آن‌ها نشان داده که افرادی با سطح بالای روان‌پریشی نه‌تنها در برابر درد مقاوم‌تر هستند، بلکه کمتر از تجربیات دردناک خود درس می‌گیرند.
به باور پژوهشگران، این ویژگی ممکن است توضیح‌دهنده این باشد که چرا افراد روان‌پریش از پیامد‌های منفی اعمال خود درس نمی‌گیرند.
در این آزمایش، افرادی که ویژگی‌های روان‌پریشی داشتند، حتی با وجود دریافت شوک‌های الکتریکی دردناک، رفتار خود را تغییر ندادند.
بی‌تفاوتی نسبت به تنبیه، به همراه انگیزه زیاد برای دستیابی به پاداش، می‌تواند باعث شود که این افراد رفتار‌های تکانشی و تکرارشونده‌ای داشته باشند.
دکتر دیمانا آتاناسوا، نویسنده اصلی این مقاله در این باره گفته است:
تحقیقات ما نشان می‌دهند که افراد دارای ویژگی‌های روان‌پریشی حتی پس از تنبیه، معمولاً رفتار خود را تغییر نمی‌دهند که این موضوع نشان می‌دهد در زمینه یادگیری از پیامد‌های منفی دچار مشکل هستند.
روان‌پریشی یکی از ویژگی‌های شخصیتی «سه‌گانه تاریک» است که با ویژگی‌هایی مانند دروغ‌گویی بیمارگونه، فریبکاری، عدم احساس گناه و رفتار‌های ناپسند شناخته می‌شود.
البته همه افرادی که این ویژگی‌ها را دارند، روان‌پریش محسوب نمی‌شوند و بسیاری از مردم ممکن است تا حدی بعضی از این ویژگی‌ها را داشته باشند.
روان‌شناسان از دیرباز مشاهده کرده‌اند که افرادی که این ویژگی‌ها را دارند، معمولاً از تنبیه یا پیامد‌های منفی رفتار‌های خود درس نمی‌گیرند.
با این وجود، محققان هنوز نتوانسته‌اند دلیل اصلی این نقص را پیدا کنند.
در این مقاله، پژوهشگران این نظریه را مطرح کرده‌اند که شاید عدم یادگیری افراد روان‌پریش از پیامد‌های دردناک ناشی از عدم حساسیت آن‌ها نسبت به درد فیزیکی باشد.
برای بررسی این نظریه، ۱۰۶ نفر از شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌هایی را پر کردند که سطح عدم همدلی و تکانشی بودن آن‌ها را ارزیابی می‌کرد.
پس از پاسخ به این پرسشنامه، به هر شرکت‌کننده شوک‌های الکتریکی ضعیفی از طریق الکترود‌های متصل به دست‌هایشان داده شد.
پژوهشگران سطحی که شرکت‌کننده برای اولین بار درد را احساس کرد و همچنین بالاترین سطحی که حاضر به تحمل آن بود را ثبت کردند.
همان‌طور که دانشمندان پیش‌بینی کرده بودند، افرادی که در پرسشنامه امتیاز بالاتری در ویژگی‌های روان‌پریشی کسب کرده بودند، توانایی تحمل درد بیشتری نسبت به دیگران نشان دادند.
در بعضی موارد، چند نفر حتی به بالاترین میزان شوک (۹. ۹۹ میلی‌آمپر) رسیدند.
در حالی که همچنان ماهیت رابطه میان شخصیت روان‌پریشانه و تحمل بالای درد مشخص نیست، پژوهشگران ارتباط واضحی بین این ویژگی‌ها و الگو‌های یادگیری افراد پیدا کرده‌اند.
رفتار استثمارگرانه و ضد اجتماعی افرادی با ویژگی‌های روان‌پریشی اغلب به‌عنوان بی‌تفاوتی و بی‌رحمی تعبیر شده است. اما یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که این مشکل ممکن است تا حدی به نقص در یادگیری از پیامد‌ها مرتبط باشد.
در آزمایش دیگری، شرکت‌کنندگان یک بازی رایانه‌ای انجام دادند که باید بین دو کارت با رنگ‌های مختلف یکی را انتخاب می‌کردند.
هر بار که کارتی انتخاب می‌شد، احتمال دریافت پاداش یا یک نتیجه منفی وجود داشت.
در ۱۶۰ انتخاب اول، پاداش یا جریمه مالی به میزان ۰.۱۰ یورو بود.
اما در مجموعه دوم انتخاب‌ها، شرکت‌کنندگان یا پاداش دریافت می‌کردند یا شوک الکتریکی.
پژوهشگران در این آزمایش قصد داشتند بررسی کنند که شرکت‌کنندگان چگونه پس از دریافت یک نتیجه منفی رفتار خود را تغییر می‌دهند.
برای مثال، اگر یک شرکت‌کننده با انتخاب سه‌باره کارت سبز پاداش بگیرد اما دفعه چهارم شوک دریافت کند، آیا باز هم به انتخاب کارت سبز ادامه خواهد داد؟
پژوهشگران با استفاده از مدلی محاسباتی به نام «فیلتر گاوسی سلسله‌مراتبی»، نحوه تغییر باور‌های شرکت‌کنندگان را در طول آزمایش بررسی کردند.
نتیجه نشان داد افرادی که ویژگی‌های روان‌پریشی دارند، در ابتدا به باور‌های خود نامطمئن بودند، اما به‌سرعت به الگویی می‌رسیدند که تمایلی به تغییر آن نداشتند.
این افراد به‌جای اینکه مانند اکثر مردم از یک تجربه منفی درس بگیرند، این نتایج دردناک را نادیده می‌گرفتند و به باور‌های اولیه خود پایبند بودند؛ حتی زمانی که این باور‌ها نادرست بودند.