به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،دکتر محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، در پی قتل دکتر مسعود داوودی، پزشک متخصص قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، پیامی منتشر کرد و این حادثه تلخ را ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه پزشکی و سلامت کشور دانست. وزیر بهداشت در این پیام نوشت: «خبر تأسف‌بار از دست دادن همکار ارزشمندمان، دکتر مسعود داوودی، متخصص قلب و عروق در یک واقعه تلخ، همه ما را سوگوار کرد. این حادثه نه تنها جامعه پزشکی را در درد و رنج فرو برد، بلکه احساسات عمومی را جریحه‌دار کرده است.»
ظفرقندی در ادامه افزود: «این فقدان غم‌انگیز را به خانواده محترم ایشان، همکاران عزیز و تمامی جامعه سلامت کشور تسلیت عرض می‌کنم. کادر بهداشت و درمان به عنوان سرمایه‌های اصلی نظام سلامت کشور هستند و از دست دادن هر یک از این عزیزان، دردی عمیق برای همه ما به همراه دارد.»
وزیر بهداشت همچنین با تأکید بر پیگیری جدی این پرونده، بیان کرد: «پیگیری این واقعه غمبار و برخورد قاطع با عاملان آن را وظیفه خود و وزارت بهداشت می‌دانیم. ما از هیچ تلاشی برای دستیابی به عدالت و جلوگیری از تکرار چنین حوادثی کوتاهی نخواهیم کرد.»
دکتر مسعود داوودی که سال‌ها در عرصه پزشکی و تدریس در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج فعال بود، در یک حادثه تلخ در روزهای اخیر جان خود را از دست داد. گفته می‌شود که این قتل در پی اختلافات شخصی رخ داده است. ظفرقندی در پیام خود از سرعت عمل دادگستری استان کهگیلویه و بویراحمد و نیروی انتظامی استان در دستگیری متهم تشکر کرد و از آن‌ها برای پیگیری فوری این پرونده قدردانی نمود.
حادثه قتل دکتر داوودی که یکی از پزشکان برجسته و با اخلاق کشور بود، موجی از نگرانی و تأسف را در میان همکاران و مردم به همراه داشته است. جامعه پزشکی کشور این ضایعه را بسیار سنگین و دردناک دانسته و خواستار رسیدگی سریع و عادلانه به این پرونده شده‌اند.
دستگاه‌های قضائی و انتظامی نیز به سرعت وارد عمل شده و متهم در کمتر از چند ساعت پس از وقوع قتل دستگیر شد. وزارت بهداشت با اعلام اینکه برای رسیدگی کامل به این پرونده و جلوگیری از وقوع چنین حوادثی در آینده، تمام ظرفیت‌های خود را به‌کار خواهد بست، از اقدامات انجام شده در راستای پیگیری‌های قانونی و قضائی این پرونده حمایت کرده است.
دکتر داوودی در زمان حیات خود به‌عنوان پزشکی دلسوز و متخصص در زمینه قلب و عروق شناخته می‌شد و همواره به کمک به بیماران نیازمند و آموزش نسل‌های جدید پزشکان اهمیت زیادی می‌داد. فقدان وی، علاوه بر خانواده و نزدیکان، برای تمامی افرادی که او را می‌شناختند و از خدمات حرفه‌ای‌اش بهره‌مند شده بودند، ضایعه‌ای بزرگ محسوب می‌شود.