مهدی خسروانی، نویسنده و مترجم، در کانال تلگرامی خود نوشت: «لابد می‌دانید که میزان تأثیرگذاری شبکه‌های اجتماعی در مسائل سیاسی، اگر از شبکه‌های تلویزیونی بیشتر نباشد کمتر نیست. و این چیزی نیست که از چشم فعالان سیاسی پنهان باشد. به همین دلیل، کسانی که برای تأمین منافع سیاسی خودشان اقدام به راه‌اندازی شبکه‌های تلویزیونی می‌کنند طبیعتاً از سرمایه‌گذاری در شبکه‌های اجتماعی نیز غافل نیستند.
ابتدایی‌ترین شکل این سرمایه‌گذاری این است که از طریق راه‌اندازی صفحه‌هایی با اسم و رسم خودشان ایده‌های خودشان را تبلیغ می‌کنند (روشی که البته هیچ ایرادی ندارد). روش دیگرش این است که صفحه‌هایی با محتویاتِ ظاهراً بی‌ربط به سیاست (مثلاً شعر، و…) ایجاد می‌کنند، اما در مقاطع حساس سیاسی، آشکار یا نهان، به سمت تبلیغ ایده‌ی خودشان تغییر جهت می‌دهند.
اما روش دیگرش که از ابتدا گمانه‌زنی‌هایی درباره‌اش وجود داشت و اخیراً اطلاعات بیشتر درباره‌اش کسب کرده‌ام این است که برخی گروه‌های سیاسی به سراغ صفحه‌های مختلف (از پرطرفدار تا حتی صفحه‌های نسبتاً کوچک) می‌روند و از مدیران صفحه‌ها می‌خواهند در ازای دریافت پول از جهت‌گیری‌های آنها حمایت کنند. البته برای این کار ترفندهای متفاوتی دارند: برای مثال، صرفاً با پیشنهاد پول پا پیش نمی‌گذارند، بلکه در کنار آن می‌کوشند صاحب صفحه را متقاعد کنند که این معامله در راستای آرمان‌های صفحه‌ی او نیز هست!
جدا از شنیده‌ها و گمانه‌زنی‌ها، واضح است که استفاده از این ترفند به‌هیچ‌وجه دور از ذهن نیست؛ بنابراین، برای جلوگیری از بازی مالی گروه‌های سیاسی با افکار عمومی، باید درباره‌ی این موضوع به یکدیگر هشدار دهیم. به‌طور خاص، باید حواسمان به صفحه‌هایی باشد که بعضی‌شان اصلاً رنگ‌وبوی سیاسی نداشته‌اند اما به‌یکباره به طرفداری از یک گروه خاص روی می‌آورند. برای مثال، صفحه‌ای که تا مدتی قبل بر خوانش شعرهای عامه‌پسند تمرکز داشته و الان لابه‌لای سطرهایش، ظاهراً فقط برای روشن شدن مفهوم شعر، به ذکر مناقب این یا آن چهره‌ی سیاسی می‌پردازد.»
انتهای پیام