این روز‌ها اعداد مختلفی درباره کمبود پزشک به گوش می‌رسد. مسأله اینجاست که پزشک در ایران به اندازه‌ی کافی وجود دارد اما انگیزه‌ی کافی برای پرداختن به این شغل وجود ندارد. رجوع پزشکان به امور زیبایی و یا مشاغل دیگر، باعث شده کمبود پزشک عمومی بیشتر به چشم آید و از سوی دیگر حقوق‌های اندک پزشکان هم بر این مسأله دامن‌زده است. این روز‌ها تعداد قابل توجهی از کادر درمان دنبال مهاجرت‌اند اما آزادسازی مدرک‌هایشان هم به یک مانع در این مسیر تبدیل شده است.
منصور علیمردانی، نماینده مجلس و عضو کمیسیون بهداشت و درمان، درباره ادعا مجلس مبنی بر کمبود پزشک به «انتخاب» گفت: استاندارد‌های سرانه‌ی پزشک در نقاط مختلف، تعاریف مختلفی دارد. ما اگر کمبود پزشک هم داشته باشیم، مشکلی اصلی ما نیست. مشکل اصلی ما فقدان مدیریت است. عدالت توزیعی درباره‌ی پزشکان صورت نمی‌گیرد و شهر‌های بزرگ از نظر سرانه‌ی پزشک بسیار غنی‌اند. ما سالانه 20 درصد افزایش ظرفیت پذیرفته شدگان پزشکی را زیاد می‌کنیم اما بحث اینجاست که وقتی درآمد‌ها ناتراز‌اند، شیف پزشک به سمت درآمد بالا را داریم. ما پزشک عمومی تربیت کردیم که در اورژانس مریض ببیند اما کار زیبایی می‌کند. حتی جراح‌ها و متخصص‌های گوش و حلق و بینی هم کار زیبایی می‌کنند.
وی درباره حقوق پایین پزشکان و عدم انگیزه برای این شغل بیان کرد: شما انتظار دارید یک پزشک عمومی وقتی مدرک گرفت در دورأفتاده‌ترین روستای مرزی کشور با ماهی 12 میلیون کار کند؟ هیچ پزشکی قائل به این کار نیست و با این حقوق‌ها ما در حال از دست دادن پزشک‌ها هستیم. پزشک‌ها یا رفته‌اند، یا شغل عوض کردند یا کار زیبایی می‌کنند. باید رضایتمندی پزشکان ایجاد شود. یک پزشک در تهران با ماهی 12 میلیون حقوق، چگونه 20 میلیون اجاره دهد؟ این پزشک وسائل مورد نیاز کارش را هم نمی‌تواند خریداری کند.
عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس درباره میزان مهاجرت کادر درمان اظهار داشت: ما آمار خاصی از مهاجرت کادر درمان نداریم اما میل به مهاجرت در کادر درمان غیرقابل انکار است. وزیر بهداشت هنوز درست ساختار را نچیده است که با او در اینباره گفتگو کنیم. ما ناترازی‌های دارو و مطالبات عقب مانده پرستاران را داریم که باید اول آن‌ها اصلاح شود. بعد از این موضوعات به مسأله‌ی ناترازی و حقوق‌ها برسیم.
علیمردانی درباره چالش‌های دانشجو‌های پزشکی برای آزادسازی مدرک‌هایشان گفت: تحصیل در ایران عمدتاً رایگان است و در مقابل کشور خودمان یک تعهداتی داریم. برای آزادسازی مدارک یا باید قیمت واقعی پرداخت کنند و در مقابل آن خدمتی انجام ندهد، اگر هم قرار باشد به تعهدات خود عمل کنند در اخر مدرک خود را می‌گیرند. هزینه تربیت یک پزشک بالاست، ما همینقدر که به پایین بودن دستمزد‌های پزشکان معترض هستیم، به این هم معترضیم که چرا منابع کشور باید صرف تربیت نیرویی شود که نمی‌خواهد خدمتی برای کشور انجام دهد.