بحث سازماندهی این رستوران‌ها و مجتمع‌های رفاهی هم از آن دست مباحث است که از این سازمان به سازمان دیگر، به نوعی پاس داده می‌شود و معلوم نیست در نهایت مرجع اصلی شکایت‌های مربوط به این حوزه‌ها کجاست. اصلا همین عدم تمرکز در وظایف و مسئولیت‌هاست که عمده مشکلات این کشور را باعث می‌شود و به گاه شکایت که می‌رسد، مرجع رسمی پیدا نمی‌شود. درواقع یکی از سخت‌ترین پیگیری‌ها، پیگیری مشکلات مربوط به رستوران‌های بین راهی است و امروز این مشکل به تمام رستوران‌های کشور سرایت پیدا کرده است. طی یک اتفاق قریب‌الوقع، فروش غذا با گوشت‌های حرام، سر و صدای زیادی به راه انداخته است. به دنبال آن، شکایت‌های متعدد به گوش مراجع ذی‌ربط رسید.
رئیس مرکز ملی تحقیقات حلال سازمان غذا و دارو، درباره عرضه غذا‌های غیر فرآوری‌شده حرام‌گوشت در برخی رستوران‌ها و فروشگاه‌های برخط، توضیحاتی ارائه داد.
حسین رستگار با اشاره به احتمال عرضه غذا‌های حرام‌گوشت در برخی رستوران‌ها و فروشگاه‌های برخط، گفت: نظارت بر حلیت این محصولات در حیطه مسئولیت نهاد‌های دیگر است و از مصرف‌کنندگان درخواست می‌شود تنها محصولات فرآوری‌شده دارای نشان سیب سلامت را خریداری کنند.
وی افزود: نظارت بر حلیت و نوع گوشت‌های غیر فرآوری‌شده مستقیماً به سازمان غذا و دارو مربوط نمی‌شود.
رستگار تأکید کرد: مسئولیت نظارت بر عرضه و رعایت معیار‌های حلال در مواد غذایی غیر فرآوری‌شده، به ویژه محصولات حیوانی، بر عهده نهاد‌هایی نظیر سازمان دامپزشکی و اتحادیه رستوران‌داران است.
وی همچنین در خصوص فرآورده‌های حلال گفت: سازمان غذا و دارو از طریق نشان «حلال» و «سیب سلامت» تلاش می‌کند کیفیت و ایمنی محصولات غذایی فرآوری‌شده‌ای که دارای این نشان‌ها هستند، تضمین شود. این نشان‌ها بیانگر تعهد سازمان به ارائه محصولاتی هستند که از نظر ایمنی، سلامت و حلیت مورد تأیید قرار گرفته‌اند.
رئیس مرکز ملی تحقیقات حلال سازمان غذا و دارو افزود: مصرف‌کنندگان با توجه به این نشان‌ها می‌توانند با اطمینان خاطر محصولات حلال را انتخاب و مصرف کنند.
رستگار تأکید کرد: فرآورده‌های گوشتی غیر بهداشتی و حرام نمی‌توانند مجوز‌های لازم را از سازمان غذا و دارو دریافت کنند. انتظار می‌رود ارگان‌های مسئول به وظایف خود و اعتبار سازمانی‌شان توجه بیشتری داشته باشند و با متخلفان به طور جدی برخورد کنند.
در خصوص رستوران‌های بین راه، آن بخش از ماجرا که مربوط به وزارت راه و شهرسازی است، بحث احداث و تجهیز است و با این حال بارها اتفاق افتاده که مدیران کل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان‌ها مبادرت به بازدید از این اماکن به منظور کنترل شرایط آن‌ها داشته‌اند. بر این اساس، مشخص نیست که تاکید بر دقت شهروندان مبنی بر استعمال مواد غذایی دارای سیب سلامت دقیقا چیست؟ مگر قابل تشخیص است که رستوران‌ها مواد اولیه خود را با چه شرایط و ملاک‌هایی تهیه کرده‌اند؟ غذاخوری‌های بین راهی از این منظر بحرانی‌ترند و وقتی در خصوص یک اقدام در بستر اینترنت که به راحتی قابل پیگیری است اینگونه شانه خالی می‌شود، امیدواری در خصوص استانداردسازی رستوران‌های بین راهی کمی بعید می‌شود. تنها باید به مسافران جاده توصیه کرد حتی‌الامکان در صورت سفر جاده‌ای، مواد غذایی همراه داشته باشند چرا که در صورت بروز مشکل، اول باید مرجع ذی ربط را پیدا کرد و تا کنون هم کسی موفق به این کار نشده است