به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، انسان ها در دنیا با زبان های گوناگونی با هم ارتباط برقرار کرده که یکی از آن زبان ها، زبان عربی می باشد.
مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی نوشت:مهم ترین ویژگی زبان عربی این است که لغت قرآن است و خداوند آیات کتاب خود را با این لغت بر ما نازل کرده است. پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصومین (ع) با این لغت با خدا مناجات می کرده اند. این لغت از این جهت که زبان متون و منابع ارزشمند اسلامی یعنی متون حدیثی، تفسیری و تاریخی و… است، دارای قداست و ارزش خاصی است.
نماز یکی از فروعات دین و از اعمال عبادی است که به‌صورت واجب، در پنج وقت، در طول روز به جا آورده شده و در متون دینی ما از آن با عنوان «شرط قبولی سایر اعمال» و «ستون دین» یاد شده است.
قرآن کریم، اهتمام و توجه ویژه ای به این عمل عبادی داشته و در جای جای آن، دستورات و نکاتی در این خصوص بیان فرموده است.
خواندن نماز به صورت عربی و با همان الفاظ و کلماتی که پیامبر و دیگر مسلمانان صدر اسلام می خواندند، دلایل مختلفی دارد که به برخی از آن ها اشاره می کنیم.
نکته اول:
انسان می تواند با هر زبانی که خواست، در غیر نماز با خدا سخن گفته و با او راز و نیاز کند، درد ها و نیاز های خود را با او در میان بگذارد و دعا بخواند. حتی در قنوت نماز که قسمت خواستن حاجت ها است، به فتوای اکثر مراجع، انسان می تواند به فارسی یا هر زبان دیگر با او سخن گوید.
پس منعی برای ارتباط باخدا به وسیله زبان مادری نیست؛ ولی نماز به جهت برخی ویژگی های معیار گونه و نماد گونه می بایست با آدابی خاص اقامه شود.
نکته دوم:
نماز یک شعار و یک معیار برای مسلمانان است و اقامه نماز به هر زبانی، ممکن است اصل آن را در طول زمان دچار دگرگونی و تحریف کند.
مانند اینکه سرود ملّی برای یک کشور، یک معیار و یک شعار است و همه مردم ایران به هر زبان و گویشی که هستند می بایست سرود ملی را به زبان فارسی بخوانند و الا از شعار بودن ساقط می‌شود.
در نتیجه از آنجا که نماز معیار و یکی از اساسی ترین عبادات در دین اسلام است، باید بدون کم و کاست و به همان صورتی که خداوند دستور داده اقامه شود.
نکته سوم:
اسلام یک دین جهانی است و می خواهد همه مسلمانان را به وحدت و اتحاد دعوت کند، وحدت در عبادت، آن هم با آدابی یکسان و به سوی قبله ای واحد، یکی از عوامل مهم در اتحاد مسلمانان است.
پس اگر هر کس به هر زبانی و با هر آدابی که خود می خواهد نماز بخواند، این وحدت از بین خواهد رفت.
نکته چهارم:
ازنظر زبان شناسان، زبان عربی از کامل ترین زبان های دنیاست که به خوبی می تواند مفاهیم و مطالب گسترده و عمیق را در قالب های زیبا و کوتاه بیان کند؛ در حالی که باقی زبان ها به این قدرت نیستند.
به عنوان مثال کلمه ای که معادلِ عبارت «الرحمن» و «الرحیم» باشد، در فارسی وجود ندارد و «بخشنده و مهربان» معادل کاملی برای آن نیست.
نکته پنجم:
عبادت، خضوع و خشوع در برابر خدا است و هدف از آن، رساندن انسان از خود محوری به خدا محوری است و از این رو باید خدا را به گونه ای پرستید که او دستور داده است. بنابراین، تأثیر دادن میل و اراده شخصی انسان در نماز، با روح اطاعت و عبادت منافات دارد.
پس خواندن نماز (عبادت مخصوص) با زبان خاص، به معنای پیروی و تبعیت از قوم خاص مانند عرب نیست. نماز و عبارات آن چیزی نیست که برای ما قابل درک نباشد. حداقل اینکه فهمیدن یا یاد گیری این اندازه از زبان عربی که زبان دین اسلام و قرآن است، برای ما چندان سخت نیست.
خواندن نماز به صورت عربی و با همان الفاظ و کلماتی که پیامبر و دیگر مسلمانان صدر اسلام می خواندند، دلایل مختلفی دارد که به برخی از آن ها اشاره می کنیم.
نکته اول:
انسان می تواند با هر زبانی که خواست، در غیر نماز با خدا سخن گفته و با او راز و نیاز کند، درد ها و نیاز های خود را با او در میان بگذارد و دعا بخواند. حتی در قنوت نماز که قسمت خواستن حاجت ها است، به فتوای اکثر مراجع، انسان می تواند به فارسی یا هر زبان دیگر با او سخن گوید.
پس منعی برای ارتباط باخدا به وسیله زبان مادری نیست؛ ولی نماز به جهت برخی ویژگی های معیار گونه و نماد گونه می بایست با آدابی خاص اقامه شود.
نکته دوم:
نماز یک شعار و یک معیار برای مسلمانان است و اقامه نماز به هر زبانی، ممکن است اصل آن را در طول زمان دچار دگرگونی و تحریف کند.
مانند اینکه سرود ملّی برای یک کشور، یک معیار و یک شعار است و همه مردم ایران به هر زبان و گویشی که هستند می بایست سرود ملی را به زبان فارسی بخوانند و الا از شعار بودن ساقط می‌شود.
در نتیجه از آنجا که نماز معیار و یکی از اساسی ترین عبادات در دین اسلام است، باید بدون کم و کاست و به همان صورتی که خداوند دستور داده اقامه شود.
نکته سوم:
اسلام یک دین جهانی است و می خواهد همه مسلمانان را به وحدت و اتحاد دعوت کند، وحدت در عبادت، آن هم با آدابی یکسان و به سوی قبله ای واحد، یکی از عوامل مهم در اتحاد مسلمانان است.
پس اگر هر کس به هر زبانی و با هر آدابی که خود می خواهد نماز بخواند، این وحدت از بین خواهد رفت.
نکته چهارم:
ازنظر زبان شناسان، زبان عربی از کامل ترین زبان های دنیاست که به خوبی می تواند مفاهیم و مطالب گسترده و عمیق را در قالب های زیبا و کوتاه بیان کند؛ در حالی که باقی زبان ها به این قدرت نیستند.
به عنوان مثال کلمه ای که معادلِ عبارت «الرحمن» و «الرحیم» باشد، در فارسی وجود ندارد و «بخشنده و مهربان» معادل کاملی برای آن نیست.
نکته پنجم:
عبادت، خضوع و خشوع در برابر خدا است و هدف از آن، رساندن انسان از خود محوری به خدا محوری است و از این رو باید خدا را به گونه ای پرستید که او دستور داده است. بنابراین، تأثیر دادن میل و اراده شخصی انسان در نماز، با روح اطاعت و عبادت منافات دارد.
پس خواندن نماز (عبادت مخصوص) با زبان خاص، به معنای پیروی و تبعیت از قوم خاص مانند عرب نیست. نماز و عبارات آن چیزی نیست که برای ما قابل درک نباشد. حداقل اینکه فهمیدن یا یاد گیری این اندازه از زبان عربی که زبان دین اسلام و قرآن است، برای ما چندان سخت نیست.