فرادید| پروژۀ معماری «ویلای میان‌تهی» که در زمینی 1000 متری و با زیربنای 540 متر مربع در شهر کوهسار استان البرز ساخته شده، توانست به جمع فینالیست‌های بیست و چهارمین دوره جایزه معمار در سال 1403 در بخش «تک‌واحدی مسکونی» راه پیدا کند.

به گزارش فرادید؛ طراحی این ویلا به گونه‌ای است که نه تنها برای دور شدن از شلوغی تهران و پناه بردن به محیطی آرام ساخته شده، بلکه برای لذت بردن از تعطیلات و داشتن اوقات خوش طراحی است. به همین دلیل است که این ویلا با داشتن فضاهایی که حس کنجکاوی، پرسه زدن و اکتشاف را در ساکنان ایجاد می‌کنند، فضایی پویا و جذاب به وجود می‌آورد.

در طراحی این ویلا، از بازی با احجام پر و خالی، مسیرها و پله‌های مختلف استفاده شده است که حس سیالیت و نفوذپذیری فضا را تقویت می‌کنند و فضایی را فراهم می‌آورند که ساکنان می‌توانند آزادانه در آن گردش کنند و از زیبایی‌های آن لذت ببرند. این ویلا به شکلی طراحی شده که در عین نظم، حالتی زنده، پیچیده و پویا دارد.

حیاط‌های ویلا نیز به شکلی طراحی شده‌اند که نیاز به نور و هوای تازه را برآورده کنند. حیاط شمالی به دلیل باز بودن و داشتن فضای وسیع، ورودی ویلا را به نمایش می‌گذارد و حالتی شفاف و برون‌گرا به ساختمان می‌بخشد. در حیاط جنوبی که کوچکتر است، نورهای طبیعی با ظرافت به فضاهای داخلی نفوذ می‌کنند و محیط‌های دنجی را ایجاد می‌کنند.

همچنین، در مرکز ویلا حیاطی قرار دارد که از سه طبقه‌ی ویلا عبور می‌کند و نور طبیعی را به عمق ساختمان هدایت می‌کند. این حیاط مانند محور اصلی ویلا عمل کرده و فضاها را به دور خود می‌چرخاند. در عمیق‌ترین بخش این حیاط، درختی نسبتا قدیمی قرار دارد که نمادی از پایداری و زندگی ساکنان است و با رشد خود به فضای داخلی ویلا زندگی می‌بخشد.

قرارگیری پروژه در این سایت به گونه‌ای است که با ایجاد فاصله‌ای از زمین، حس شناور بودن و تعلیق را ایجاد می‌کند. فضاهای خالی و مسیرهای مختلف در ویلا این امکان را به ساکنان می‌دهند که به راحتی در محیط داخلی و خارجی گردش کنند و از مناظر طبیعی اطراف لذت ببرند. طراحی بخش‌های مختلف مانند زیرزمین برای استراحت، همکف برای زندگی روزمره، و طبقه اول برای خواب، نشان‌دهنده برنامه‌ریزی دقیق فضاها برای پاسخ به نیازهای مختلف زندگی ساکنان است.

در نهایت، این ویلا با استفاده از ترکیب رنگ سفید برای فضاهای پر و آجر عریان برای فضاهای خالی، حالتی از توازن و دوگانگی بین فضاهایی با حس و حال‌های گوناگون ایجاد می‌کند.