به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، فریدون حسن در یادداشتی نوشت: روز شنبه وزیر ورزش از عملیاتی‌کردن مراقبت‌های این وزارتخانه از باشگاه استقلال خبر داد.  دیروز هم خبری در فضای مجازی پیچید مبنی بر اینکه با فراگیر شدن اعتراض‌ها به هلدینگ خیلج فارس، یعنی مالک استقلال، احتمال بازگشت مالکیت استقلال به سازمان خصوصی‌سازی و در نهایت وزارت ورزش وجود دارد. 

همان عصر شنبه و بعد از رسانه‌ای شدن حرف‌های وزیر در خصوص استقلال این سؤال در اذهان علاقه‌مندان شکل گرفت که مگر ممکن است وزارت ورزش با داشتن حداقل سهم بتواند در کار مالک استقلال دخالت کند و آیا اصولاً روند خصوصی‌سازی و واگذاری سرخابی‌ها بعد از اجرای آن به وزارت ورزش چنین اختیاری می‌دهد؟ هرچند از همان ابتدا هم می‌شد به واگذاری دو تیم چندان دلخوش نبود و با نگاهی منفی آن را دید و حتی بدبینانه عنوان کرد که واگذاری اصلاً صورت نگرفته است (درست مانند VAR که اصلاً وجود خارجی ندارد)، ولی دیروز از بندی در مفاد قرارداد واگذاری سرخابی‌ها، به‌خصوص استقلال رونمایی شد که خود به خود تمام شکیات قبلی را به یقین تبدیل کرد. 

محتوای پیمان و مفاد واگذاری استقلال نشان می‌دهد که در صورت عدم کسب موفقیت و تجربه شرایط باثبات در پنج سال اول، مالکیت این باشگاه مجدداً به سازمان خصوصی‌سازی بازخواهد گشت. این مسئله را کاظم اولیایی هم تأیید می‌کند و می‌گوید: «سازمان خصوصی‌سازی به دلیل نتایج ضعیف کنونی استقلال می‌تواند حق مالکیت این تیم را از هلدینگ خلیج‌فارس پس بگیرد.»

در چنین شرایطی باید اذعان کرد که نزدیک به یک سال است که همه سرکاریم. سال‌های سال با وعده وعید‌های آقایان در دولت‌های مختلف منتظر واگذاری درست این دو تیم بودیم. واگذاری و خصوصی‌سازی که اصلاً سابقه خوبی از آن به یاد نداشتیم، ولی باز هم منتظر اجرای درست آن بودیم و حالا بعد از نزدیک به یک‌سال از واگذاری سرخابی‌ها خبر از بازگرداندن استقلال داده می‌شود. این دیگر چه نوع واگذاری است؟

البته این را هم خوب می‌دانیم که واگذاری استقلال به هلدینگ خلیج فارس از ابتدا هم از این جیب به آن جیب دولت بود (پرسپولیس هم چیزی کمتر از استقلال نیست)، اما با وجود این امیدوار بودیم شاید اتفاق خاصی رخ دهد و گره کار خصوصی شدن آبی‌ها باز شود. حالا، اما خبر می‌رسد که اشتباه کرده بودیم. بدون تردید چنین روندی در هیچ جای فوتبال دنیا دیده نمی‌شود و به جرئت می‌توان گفت که اگر جای استقلال تیم دیگری به هلدینگ خلیج فارس واگذار شده بود امروز سرنوشت آن تیم سرنوشتی شبیه راه‌آهن، پاس، نفت تهران و چندین تیم دیگر بود که به اسم خصوصی‌سازی ریشه آن‌ها خشکید و دیگر هیچ اثری از آثارشان دیده نشد. 

واگذاری استقلال یک رؤیای نیمه‌تمام بود که در ادامه به کابوس تبدیل شد، هرچند که امروز می‌توان به صراحت عنوان کرد اصلاً واگذاری صورت نگرفته، والا نه وریر ورزش می‌توانست با داشتن چند سهم ناچیز حرف از عملیاتی کردن مراقبت‌های وزارت بزند و نه کاظم اولیایی شکست‌های اخیر استقلال را بهانه می‌کرد تا استقلال دوباره تحت مالکیت سازمان خصوصی‌سازی قرار بگیرد. 

استقلال امشب در یکی از حساس‌ترین بازی‌های تاریخ خود به مصاف قوی‌ترین و پرافتخار‌ترین تیم قاره آسیا، یعنی الهلال می‌رود. دیداری که فقط باید امیدوار باشیم بازیکنان این تیم فارغ از آنچه تاکنون رخ داده در آن آبروداری کنند و چیزی کم نگذارند. هرچند که برخی از دیروز سرنوشت ادامه مالکیت هلدینک یا بازگشت استقلال به سازمان خصوصی‌سازی را به نتیجه این مسابقه گره زدند، ولی آنچه که توقع می‌رود این است که آبی‌ها حداقل به نام ایران بازی کنند و اجازه ندهند تا این حواشی روی بازی آن‌ها تأثیر بگذارد. جدا از نتیجه به دست آمده، اما این واقعیت زشت را نباید از یاد برد که خصوی‌سازی تیم‌های فوتبال باز هم با شکست روبه‌رو شد و تنها تفاوتش با قبلی‌ها در نام تیم بود که، چون نامی بزرگ با هواداران زیاد بود، به سرنوشت بقیه دچار نشد. هرچند هنوز هم قضاوت در این خصوص زود است و باید دید کار آبی‌ها به کجا می‌انجامد.

منبع: جوان

انتهای پیام/