در بخش اول فوتبال ایران گزینه شاخصی نداشت و کسی نبود که داخل مرزهای آسیا سال خیلی درخشانی را پشت سر گذاشته باشد. در قسمت انتخاب لژیونرها اما، مهدی طارمی رقیب سون هیونگ مین بود که در نهایت رقابت را به ستاره کره‌ای واگذار کرد.

پس از معرفی سون به عنوان بهترین لژیونر سال فوتبال آسیا، این انتخاب با واکنش منفی مهدی طارمی همراه شد. مهاجم تیم ملی ایران در پیامی که برای یک مجری تلویزیونی ارسال کرد و روی آنتن قرائت شد، گفت در مجامع بین‌ا‌لمللی علیه فوتبال ایران بی‌معرفتی صورت می‌گیرد و البته افزود: «اشکالی ندارد، چون ما خودمان می‌دانیم جزو بهترین‌ها هستیم.» اصل مطلب اتفاقا با همین بخش آخر است؛ آیا واقعا شما جزو بهترین‌ها هستید؟ آیا دیگران هم به اندازه خودتان روی این موضوع اتفاق‌نظر دارند؟

همه می‌دانیم که دست‌کم شخص مهدی طارمی فوتبالیست خیلی خوبی است و از نظر فنی جای بحث ندارد، اما انصافا خود او هم در دوئل با سون کره‌ای شانسی برای پیروزی نداشت. طارمی اغلب فصل گذشته را در لیگ نه چندان قدرتمند پرتغال روی نیمکت پورتو گذراند و آمار ۱۱ گل و ۵ پاس گل در همه مسابقات را به جا گذاشت، در حالی که سون در لیگ بسیار دشوار انگلستان، همچنان ستاره تاتنهام بود و ۱۷ گل زد و ۱۰ پاس گل داد. فراموش نکنیم سون به تازگی به جمع بیست گلزن برتر تاریخ لیگ برتر انگلستان راه یافته و در این مسیر از ستارگانی نظیر دوایت یورک و رحیم استرلینگ عبور کرده است، آن هم در حالی که تعداد بازی‌هایش از هر دو نفر کمتر است. آیا واقعا می‌توان این ستاره را لایق توپ طلا ندانست و انتخابش را «بی‌معرفتی» تلقی کرد؟

در بند بالا هم گفتیم در مورد شخص طارمی کسی نمی‌تواند منکر توانمندی‌هایش باشد. با این حال حتی خود او هم بهترین بازیکن حال حاضر قاره نیست، دیگر چه برسد به برخی دیگر از ملی‌پوشان عزیز که با سطح کیفی به مراتب پایین‌تر، همچنان این ادعای بهترین بودن از زبان‌شان نمی‌افتد. در حقیقت بحث فنی یک مقوله جداست که در جای خودش می‌تواند مورد بررسی قرار بگیرد، با این حال به جرات می‌توان گفت اگر این همه خودستایی این نسل از بازیکنان تیم ملی نبود، خیلی بیشتر می‌شد با آنها کنار آمد.

عبارت «ما خودمان می‌دانیم جزو بهترین‌ها هستیم» در حالی برای هزارمین بار بر زبان طارمی و دوستانش جاری می‌شود که آنها واقعا هنوز هیچ دستاورد ملموسی نداشته‌اند. نسل‌های قبلی فوتبال ایران که مدام مورد حمله این دوستان قرار می‌گیرند، حداقل ۴ توپ طلا برای فوتبال ایران به ارمغان آورده‌اند، اما نسل فعلی موفق به انجام این کار نشده، از مرحله گروهی جام‌جهانی بالا نرفته، به قهرمانی یا حتی فینال جام ملت‌های آسیا نرسیده و خلاصه هیچ توفیق منحصربه‌فردی نداشته است، اما همچنان چیزی که از زبان آنها زیاد می‌شنویم، تعریف و تمجید از خود است!