به گزارش خبرنگار مهر، تیم ملی فوتبال ایران در دور دوم از مرحله سوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ روز سه شنبه میهمان امارات بود و با نتیجه یک بر صفر به برتری رسید. پس از پایان این مسابقه، امیر قلعه نویی، سرمربی تیم ملی ایران، معتقد بود تیم ملی در این دیدار بازی با برنامه ای را اجرا کرد و باید با اختلاف ۴ گل به پیروزی می رسید.

اما چه چیزی مانع از آن شد که تیم امیر قلعه نویی نتواند برابر امارات با اختلاف ۴ گل به برتری برسد؟

بی دقتی نگران کننده مهاجمان تیم ملی

در دیدار برابر امارات، از ۱۲ شوت ایران، تنها ۳ شوت در چهارچوب بود که یکی از آن ها به گل منجر شد.

در دیدار برابر قرقیزستان در مرحله سوم انتخابی جام جهانی هم شاهد این مساله بودیم. در آن بازی، از ۲۰ شوت ایران، ۳ شوت در چهارچوب بود و یک گل به ثمر رسید.

در دیدار برگشت برابر ازبکستان در مرحله دوم انتخابی، از ۱۵ شوت، تنها یک شوت در چهارچوب بود و هیچ گلی هم به ثمر نرسید.

این موضوع حاکی از آن است که مهاجمان تیم ملی، نه تنها در شلیک شوت ها در چهارچوب بسیار بی دقت عمل می کنند بلکه در به ثمر رساندن شوت های در چهارچوب هم موفق ظاهر نشده اند. مساله ای که اصلاح آن بر عهده سرمربی تیم ملی است اما در چند بازی اخیر، محقق نشده است.

اشتباهات مهاجمان تیم ملی تنها منحصر به دیدار برابر امارات نیست و نمی توان به راحتی سخن امیر قلعه نویی مبنی بر پیروزی با اختلاف چهار گل را پذیرفت. این ناتوانی در گلزنی روندی طولانی مدت است که همچنان پابرجاست.

برابر امارات، آنچه بیش از کارهای ترکیبی و تاکتیکی تیم ملی موجب خلق موقعیت شد اشتباهات متعدد و پرتکرار مدافعان حریف بود که موقعیت ها زیادی در اختیار ایران قرار داد اما به جز یک مورد، به نتیجه نرسید.

یکی از عواملی که موجب این اشتباهات در خط دفاعی حریف شده پرس شدید و موثر مهاجمان تیم ملی است اما هنگامی که این تاکتیک نتواند به گل منجر شود نتیجه آن چیزی جز خستگی و تحلیل رفتن قوای جسمانی بازیکنان نیست. همانند آنچه که در دیدار رفت برابر ازبکستان شاهد بودیم ایران نتوانست در اواخر بازی برنده بودن خودش را حفظ کند.

در دیدار برابر قرقیزستان تمرکز بازیکنان در اواخر بازی به هم ریخت بود و در دیدار برابر امارات هم شاهد این مساله بودیم که حریف می توانست در دقایق پایانی به گل دست پیدا کند. تاکتیکی که امیر قلعه نویی از آن با عنوان برگ برنده ایران نام می برد مساله ای است که اگر به گل منجر نشود نتیجه ای معکوس خواهد داشت.

رویکرد پاس‌های بلند و بازی مستقیم

به نظر می رسد جدی ترین راهکار شاگردان امیر قلعه نویی برای رسیدن به دروازه حریف استفاده از پاس های بلندی بود که به وسیله مدافعان برای دو وینگر تیم یعنی جهانبخش و قایدی ارسال می شد و یا طارمی را در نوک خط حمله هدف قرار می داد. این مساله بعد از حضور سردار آزمون تغییر کرد و تیم ملی به جای ارسال های بلند، رو به پاس های در عمق آورد. اما بزرگترین مشکل تیم ملی در گلزنی، بی دقتی عجیب مهاجمان است.

اولین موقعیت ایران در این مسابقه در دقیقه نهم ایجاد شد و پاس بلند مدافع تیم ملی در پشت مدافعان اماراتی به مهدی طارمی رسید اما کنترل این بازیکن به گونه ای بود که توپ از پای او فاصله گرفت و مداخله دروازه بان اماراتی مانع از رسیدن طارمی به توپ شد.

در دقیقه یازدهم هم موقعیت دیگری به وجود آمد اما به دلیل محاسبه اشتباه در پاس نهایی، توپ از مقابل طارمی و دروازه امارات به بیرون از زمین رفت.

روند ارسال پاس های بلند در نیمه دوم هم ادامه داشت و در بیشتر مواقع منجر به از دست رفتن توپ می شد.

اشتباهات مرگبار مدافعان اماراتی

یکی از مواردی که در این دیدار به طور مرتب تکرار می شد اشتباهات فاحش مدافعان تیم ملی امارات بود که در چند صحنه منجر به خلق موقعیت برای مهاجمان تیم ملی شد. از جمله این صحنه ها می توان به گل تیم ملی در دقیقه ۳+۴۵ اشاره کرد که به دنبال سهل انگاری مدافع اماراتی، مهدی قایدی با نبوغ فردی خود توانست توپ را به چنگ بیاورد و تک گل بازی را به ثمر برساند.

این اشتباهات از همان آغاز بازی وجود داشت و اولین موردی که به موقعیت گل منجر شد در دقیقه ۷ رخ داد که ضربه سر اشتباه مدافع امارات موجب شد توپ به طارمی برسد اما پاس تک ضرب او برای قایدی شدت زیادی داشت و به دروازه بان حریف رسید.

اشتباه مدافع اماراتی در دفع توپ

یکی دیگر از این اشتباهات در دقیقه ۳۰ رقم خورد و پاس کوتاه مدافع امارات در محوطه جریمه خودی باعث شد مدافع دریافت کننده توپ به دردسر بیفتد و با پرس بازیکنان ایران توپ به جهانبخش رسید و در ادامه هم قایدی به گل رسید که آفساید اعلام شد.

اشتباه مدافعان امارات در دفع توپ که منجر به گل مردود ایران شد

در دقیقه ۴۱ باز هم یک ارسال بلند از زمین خودی برای مهدی طارمی می توانست موقعیت گل ایجاد کند اما کنترل اشتباه طارمی منجر به از دست رفتن این موقعیت شد.

روند اشتباهات مدافعان اماراتی در نیمه دوم هم تداوم داشت و در دقیقه ۴۷ دو اشتباه پیاپی منجر به رسیدن توپ به بازیکنان ایران و همکاری سعید عزت اللهی و حردانی شد که با مداخله مدافع اماراتی توپ به کرنر رفت.

در دقیقه ۵۱ شاهد یک ارسال بلند از خط دفاعی و سپس اشتباه مدافع اماراتی بودیم که منجر به خلق موقعیتی ناقص شد و به راحتی از دست رفت. در دقیقه ۶۸ باز هم مدافعان امارات در دفع توپ مرتکب اشتباه شدند که در ادامه به خلق موقعیت منجر شد اما بی دقتی طارمی در زدن ضربه سر نهایی باعث شد این موقعیت هم از دست برود.

ضربات شروع مجدد

استفاده از ضربات شروع مجدد مانند کرنر، اوت و خطا هم به دلیل حضور بازیکنان بلند قامت، دیگر نقشه تیم ملی برای رسیدن به گل بود که جدی ترین مورد در دقیقه ۴۷ خلق شد اما ضربه سر جهانبخش با واکنش خالد عیسی مواجه شد.

بی دقتی در ضربات آخر

از دیگر مشکلاتی که در این بازی دیده می شد بی دقتی مهاجمان تیم ملی در ضربات آخر بود. برای نمونه، در دقیقه ۶۳ اشتباه مدافع اماراتی که از روی پرس بازیکنان ایران شکل گرفته بود باعث شد توپ به جهانبخش برسد و در حالی که در پشت محوطه قرار داشت سردار آزمون در موقعیت خوبی قرار داشت با یک شوت بی دقت، توپ را به بالای دروازه فرستاد.

در دقیقه ۷۷ یکی از جدی ترین موقعیت های ایران در این بازی خلق شد اما بی دقتی طارمی در زدن ضربه آخر موجب شد این موقعیت از دست برود.

بعد از آنکه سردار آزمون وارد زمین شد ارسال پاس های روی زمین در عمق خط دفاعی امارات به برنامه ایران اضافه شد و در ۲ صحنه به خلق موقعیت جدی منجر شد.

اما این مورد هم باعث نشد اشتباهات تیم ملی در ضربات آخر کاهش پیدا کند و در دقیقه ۷۹ این بازیکن در حالی که می توانست با دقت بیشتری ضربه پایانی را به سمت دروازه امارات شلیک کند اما با بی دقتی توپ را به بیرون زد.

در دقیقه ۸۴ باز هم شاهد بی دقتی بازیکنان بودیم و سردار آزمون با یک پاس اشتباه، طارمی را از قرار گرفتن در یک موقعیت تک به تک محروم کرد.

کمترین گردش توپ

یکی دیگر از نقاط ضعف تیم ملی در این بازی ناتوانی در گردش توپ و ارسال پاس های متعدد برای رسیدن به دروازه حریف بود. با وجودی که بازیکنان تیم ملی دارای توانایی های فردی بالایی هستند اما روی آوردن به بازی مستقیم و گردش توپ پایین که باعث شده بود تعداد پاس های متوالی کمی را از سوی ملی پوشان شاهد باشیم.