به گزارش صراط ایران به دلیل موقعیت برتر ژئوپلتیکی و قرارگیری در خاورمیانه که از آن به عنوان لولای سه قاره آسیا، آفریقا و اروپا یاد می شود، همواره در طول تاریخ مورد طمع قدرت های غرب و شرق بوده است. با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در بهمن 1357، امام راحل (ره) با مبنا قرار دادن شعار کلیدی «نه شرقی؛ نه غربی؛ جمهوری اسلامی»، تمام رشته های طماعان آمریکوفیل، آنگلوفیل و روسوفیل وطنی را پنبه کردند و معنای واقعی، استقلال طلبی را به منصه ظهور گذاشتند.

در طول بیش از چهار دهه از عمر جمهوری اسلامی، در نظر داشتن منافع ملی موجب شد تا تحقق میدانی اصل «نه شرقی و نه غربی» با فراز و فرودهایی همراه شود. ناگفته پیداست که اشتراک صفر میان کشورهای بلوک غرب به سرکردگی ایالات متحده با جمهوری اسلامی و همچنین اشتراکات ضدامپریالیستی ایران با کشورهایی همچون روسیه و چین، موجب گردیده تا در بزنگاه هایی خاص نمود بیرونی سیلاب «نه غربی» بیش از «نه شرقی» به چشم آمده باشد اما هیچگاه نباید آرمان استقلال خواهی را فدای مواضع مشعشع و مذبذبانه کشورهای به ظاهر هم پیمان نمود.

رصد مواضع بین المللی کشور روسیه به عنوان یکی از اصلی ترین بازیگران جهان چندقطبی، در مواجهه با ایران نشان از این واقعیت دارد که علیرغم افق دید مشترک در بسیاری از موضوعات بین المللی، نمی توان آنگونه که باید و شاید به آنها دل بست و بسنده نمود. شاهد مثال آنکه اخیراً مقامات روسی صراحتاً اظهار کرده اند که نه تنها موافق اجرای کریدور زنگزور و اتصال دو بخش جمهوری آذربایجان به یکدیگر هستند، بلکه به زودی مقامات جمهوری اسلامی را برای رضایت دهی به تقلیل مرزهایشان از 15 به 14 کشور و حذف دسترسی به ارمنستان نیز مجاب خواهند کرد!

این اظهار نظر وقیحانه در حالی ابراز می گردد که چندی پیش بود که وزرای خارجه کشورهای شورای همکاری خلیج فارس در نشستی مشترک با مقامات روسیه، در بیانیه ای گستاخانه، خواهان «ارجاع پرونده جزایر سه‌گانه به دیوان بین‌المللی دادگستری به منظور حل و فصل این مسئله مطابق با مشروعیت بین‌المللی» شده بودند!

مواضع متناقض روسیه اما تنها به کریدور زنگزور و جزایر سه گانه ایرانی در خلیج فارس ختم نمی شود. توهین های سریالی «لوان جاگاریان» سفیر سابق روسیه در ایران که 11 سال در این سمت بود، هیچگاه از یاد و خاطر ایرانیان پاک نخواهد شد. از انتقاد نسبت به «حجاب اسلامی بانوان» و «منع مصرف مشروبات الکلی» گرفته تا «بازسازی تصویر تحقیرآمیز کنفرانس تهران در سفارت روسیه» و «ادای احترام به گریبایدوف منفور» تنها بخشی از اقدامات تحریک آمیز سفیر پیشین روسیه در ایران محسوب می شود! افزون بر این، بدقولی های مکرر روسیه در تکمیل و بهره برداری کامل از نیروگاه اتمی بوشهر، خود قصه پُر غصه ای است که یادآوری آن برای ایرانیان حوصله سر بر شده است!

با این وجود، اگرچه حمایت های نظامی روسیه از جبهه مقاومت در زدودن لکه ننگ داعش از منطقه، هنوز در یادها مانده اما جای دارد تا یکبار برای همیشه، با تبیین خطوط قرمز تمامیت ارضی کشورمان، حتی تصور امکان بازی با منافع ملی ایران را در ذهن مقامات روسی از بین ببریم و احیاناً اگر وقعی نهاده نشد، کارت قرمز «نه شرقی» را در عرصه دیپلماسی به نمایش بگذاریم.