دو بازیکن باتجربه که به عنوان مکمل کنار هم بازی های خوبی را ارائه داده و پرسپولیس را تا کسب عنوان قهرمانی بالا کشیدند. زوجی که البته در زمان یحیی گل محمدی هرچند بازی یک بار شکل می گرفت با حضور اوسمار تغییر ناپذیر بود و جز به هنگام محرومیت سروش رفیعی در تمام بازی ها در میانه میدان پرسپولیس شکل گرفته بود.
اما خلاف فصل قبل، این زوج در دو بازی ابتدایی چنگی به دل نزدند. به هرحال ابتدای لیگ است و قضاوت در مورد سطح آمادگی بازیکنان زود است اما آن چه در دو بازی ابتدایی مقابل ذوب آهن و تراکتور شاهد بودیم، پرسپولیس با زوج رفیعی-ریگی کاملا ایستا و کم تحرک بود و در چرخه بازیسازی مشکلات فراوانی داشت.
اخراج سروش رفیعی در بازی با تراکتور به ناچار گاریدو را در شرایط تازه ای قرار داد و او برای بازی با فولاد از زوج ریگی و اسدبیگی بهره برد. دو هافبک کاملا فیزیکی و درگیر که در اکثر جنگ های تن به تن موفق بودند اما باز هم در چرخه بازیسازی و به ویژه چرخاندن و مالکیت توپ توفیقی نداشتند.
همین کافی بود تا گاریدو که در همین چند بازی نشان داده بازیخوان بسیار متبحر و قابلی است و برای تعویض بازیکن نیز اصلا به ساعت و زمان بازی کاری ندارد، پس از این که کم تحرکی خط میانی را دید دست به جا به جایی زد و محمد خدا بنده لو را جانشین سینا اسدبیگی کرد.
با این تعویض، خدا بنده لو همان کاری را انجام می داد که گاریدو می خواست. سرعت دادن در چرخش توپ و باز کردن بازی در کمترین زمان ممکن با ارسال پاس های عمقی به مهاجمان و وینگرها.
محمد خدا بنده لو درنهایت با حضور به موقع در زمین خودی و ارسال پاس های فراوان برای خروج از فشار و پرس سنگین خط میانی و مهاجمان فولاد، در کمترین زمان ممکن با یک پارس طولی عیسی آل کثیر را صاحب توپ کرد تا او نیز با یک پاس دیگر وحید امیری را صاحب گل کند.
این حرکت منجر به گل بی شک دیدگاه گاریدو را نسبت با نفراتی که باید در میانه میدان به کار بگیرد تغییر خواهد داد چرا که او به خوبی دریافته پرسپولیس ابزار لازم را برای به کار گرفتن تاکتیک موردنظر او دارد. از این رو باید منتظر بود و دید برای بازی های بعدی گاریدو چه نفراتی را در خط میانی تیمش راهی میدان خواهد کرد.